Εννοείται ότι κανείς παραλληλισμός δεν μπορεί να γίνει με τα φετινά αποκτήματα του ΠΑΟΚ και οποιαδήποτε σύγκριση θα ήταν αστεία. Ο ΠΑΟΚ, όμως, δεν έχει στόχο να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, ούτε το Πρωτάθλημα της Πριμέρα Ντιβιζιόν, ούτε φυσικά να γίνει η κορυφαία ομάδα της γης. Απλά, πρέπει να δούμε, σε θεωρητικό επίπεδο αυτή τη στιγμή, το σκεπτικό με το οποίο έγιναν οι μεταγραφές και ο προσανατολισμός που υπάρχει για τη συγκρότηση ενός νέου ρόστερ, με χαρακτηριστικά που δεν είχε το παλιό.
Αφιέρωσα αρκετή ώρα για να δω χάι λάιτς με Σοτέλδο, Ντάντας, Ρικάρντο και Κουαλιάτα, με την ελπίδα ότι θα αποκτηθεί τελικά και ο Βενεζουελάνος. Ο οποίος, βέβαια, είναι φτασμένος, έμπειρος και αποτελεί διαφορετική περίπτωση από τους τρεις νεαρούς. Ολοι, ωστόσο, είναι μεσοεπιθετικοί. Ολοι κινούνται σε όλο το πλάτος και το μήκος του γηπέδου όταν επιτίθεται η ομάδα τους. Ολοι παίζουν σε όλες τις θέσεις, από τη μέση και μπροστά, εκτός από το “6” και το “9”. Ολοι σκοράρουν, όμως, ακόμη και δίκην σέντερ φορ. Ακόμη και με κεφαλιές. Ολοι “βλέπουν” γήπεδο. Ολοι πασάρουν έξυπνα. Ολοι εκτελούν “στημένα”. Ολοι έχουν ντρίμπλα και είναι δεξιοτέχνες. Ολοι είναι ταχείς. Και στην κίνηση και στο μυαλό.
Ναι, οι αντίπαλοί τους ήταν οι περισσότεροι είτε χαμηλής δυναμικότητας, είτε και παιδάκια της ίδιας ηλικίας. Σύμφωνοι. Αλλά και ο Σοτέλδο και οι τρεις πιτσιρικάδες ξεχώριζαν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Κι αυτό δημιουργεί την αίσθηση ότι Λουτσέσκου και Μπότο δεν ψώνισαν γουρούνια στα σακιά. Θέλησαν να φέρουν στον ΠΑΟΚ νιάτα, με δεξιοτεχνία, ταχύτητα και, γενικά, επιθετικές ικανότητες. Και πήραν τρία παιδιά που έχουν δείξει μέχρι στιγμής, παίζοντας στα Πρωταθλήματά τους, ότι τις διαθέτουν αυτές τις αρετές. Και ίσως τις διαθέτουν όλες, ακριβώς επειδή είναι νέοι και κοντοί… Οπως και ο Σοτέλδο, που σαφώς, έχει περισσότερες περγαμηνές. Ποιος, αλήθεια, θα είχε αντίρρηση αν εξελιχθούν όλοι, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών και των τεράστιων ποιοτικών αποστάσεων, όπως όλοι οι κοντοί στη μεγάλη Μπάρτσα;
Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ είναι προφανώς όλοι οι νεοφερμένοι, έμπειροι και νεαροί, ψηλοί, μεσαίοι και κοντοί, να μπολιαστούν στο σύνολο, να μπουν στη φιλοσοφία του Λουτσέσκου και να βελτιωθούν όσο το δυνατόν περισσότερο για να γίνουν και όσο το δυνατόν περισσότερο χρήσιμοι στην ομάδα, ανεβάζοντάς την επίπεδο. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για τον Ρουμάνο, πέρα από ηλικίες και ύψη. Και, ειδκά με τους νεαρούς (και αυτούς που αποκτήθηκαν και αυτούς που προέρχονται από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ), πρέπει να κάνει πολύ υπεύθυνη δουλειά. Να ασχοληθεί μαζί τους για να εξασφαλίσει ένα πολύ καλύτερο μέλλον στην ομάδα, σα να πρόκειται να μείνει και ο ίδιος για πάντα στον ΠΑΟΚ. Η πίεση για πρωταθλητισμό δεν αφήνει πολλά περιθώρια σε οποιονδήποτε προπονητή να δουλέψει σοβαρά και επίμονα με τους πιτσιρικάδες. Ο Λουτσέσκου, όμως, δεν είναι ένας “οποιοσδήποτε” προπονητής για τον ΠΑΟΚ. Είναι ο προπονητής των δύο νταμπλ και, ταυτόχρονα, ο προπονητής που επέστρεψε για να κατακτήσει κι άλλα, πολλά περισσότερα.
ΥΓ. Στη... διμοιρία των κοντών προσθέτουμε βέβαια και τον Τόμας. Ο οποίος, όμως, είναι κλασικός επιθετικός και φαίνεται ότι κι αυτός διαθέτει προσόντα που δεν περνούν απαρατήρητα. Στροφάρει γρήγορα, πασάρει ωραία, σουτάρει άφοβα, “το έχει” το γκολ, είναι επίσης ταχύς και... δεν αφήνει κανέναν άλλον να εκτελέσει πέναλτι. Στα 27,5 του, έρχεται στην πιο ώριμη ηλικία να παίξει στον ΠΑΟΚ. Δεν αποκλείεται καθόλου αυτός να είναι που θα αποδειχθεί η πρώτη ευχάριστη έκπληξη. Αλλά, η απόκτηση ενός καθαρόαιμου γκολτζή δεν παύει να είναι απαραίτητη. Εξίσου απαραίτητη με την απόκτηση του χαφ οργανωτή, την οποία “παλεύει” ο Μπότο με τον Σοτέλδο.