Είναι αλήθεια ότι ο περιορισμός στις μετακινήσεις λόγω του κορωνοϊού δημιούργησε την κατηγορία των αθλητών της... “μετακίνησης 6”
Ολων αυτών των συμπολιτών μας, οι οποίοι υπό άλλες συνθήκες σπάνια θα αποφάσιζαν να βγούνε από το σπίτι τους για να περπατήσουν ή να κάνουν ποδήλατο και αυτή την περίοδο των 45 ημερών της καραντίνας, μη έχοντας επιλογές, επειδή θα σκάγανε μένοντας ώρες ατελείωτες μέσα, βγήκαν στους δρόμους για να αθληθούν.
Τα περιοριστικά μέτρα, που λήφθηκαν για να αποτρέψουν την εξάπλωση του κορωνοϊού, δεν έπαιξαν το ρόλο τους μόνο για να σωθούν ζωές. Επαιξαν το ρόλο τους για να καταλάβουμε με πολύ έντονο τρόπο ότι εφόσον υπάρχει σχεδιασμός στην Ελλάδα ο οποίος θα διευκολύνει την καθημερινή άθληση των πολιτών, θα σώζονται πολύ περισσότερες ζωές.
Είναι βέβαιο ότι το επόμενο διάστημα θα δούμε πως οι πολλοί από τους αθλητές της καραντίνας θα αρχίσουν να επανέρχονται σε άλλες συνήθειες, σε άλλη διαχείριση του χρόνου τους, δεν θα τους βλέπουμε καθημερινά να βγαίνουν από το σπίτι με τις φόρμες για να περπατήσουν, να τρέξουν, να κάνουν ποδήλατο.
Υπάρχει, όμως, και ένας πολύ μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας που θα συνεχίσει να αναζητά δυνατότητες άθλησης. Είτε γιατί κάποιοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και η άθληση τούς βοηθάει ώστε να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους, είτε γιατί, κάποιοι άλλοι, μέσω της άθλησης μειώνουν τις πιθανότητες να εμφανίσουν προβλήματα υγείας, αλλά και για τον απλούστερο των λόγων που επιδιώκει κάποιος να αθληθεί και είναι η ευεξία που του προσφέρει.
Για όλους αυτούς τους ανθρώπους, τόσο προ κορωνοϊού όσο και για την περίοδο της πανδημίας αλλά και μετά από αυτήν, είναι δεδομένο ότι στη χώρα μας οι επιλογές είναι περιορισμένες.
Δεν υπήρξε ποτέ στρατηγική, δεν διατέθηκαν πόροι ώστε σε κάθε δήμο να έχει ο πολίτης την δυνατότητα χρησιμοποίησης μονοπατιών για να περπατήσει ή να τρέξει με ασφάλεια, λωρίδων αποκλειστικά για το ποδήλατο για να μπορέσει να τις χρησιμοποιήσει με ασφάλεια.
Χώροι υπάρχουν. Σε κάθε δήμο, σε κάθε δημοτική ενότητα. Ομως, παραμένουν αναξιοποίητοι. Και μην φανταστείτε ότι χρειάζονται πολλά. Εργασίες που δεν είναι δύσκολες, ούτε ιδιαίτερα δαπανηρές απαιτούνται.
Παρόλα αυτά δεν γίνονται, με συνέπεια οι πολίτες να εξοργίζονται -και δικαίως- όταν ακούνε τους πολιτικούς, είτε πρόκειται για τις κυβερνήσεις είτε για την τοπική αυτοδιοίκηση, να μιλάνε, αφενός, για το πόσο σημαντική είναι η άθληση και πόσο μεγάλη η συμβολή της ώστε να μειώνονται τα προβλήματα υγείας, και, αφετέρου, να μην κάνουν απολύτως τίποτε για να ετοιμάσουν και να διαθέσουν τις απαραίτητες υποδομές...