Με αγωνία συζητούν, όσο έχουν κάθε μέρα και περισσότερα στοιχεία στην διάθεσή τους για τις οικονομικές επιπτώσεις από τον κορωνοϊό, οι κυβερνήσεις σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, αλλά και στην χώρα μας, για την βιαιότητα του χτυπήματος στους προϋπολογισμούς τους.
Υπάρχουν ήδη προβλέψεις οι οποίες κάνουν λόγο για εκτόξευση του χρέους της Ιταλίας στο 160% του ΑΕΠ της, στο 120% για Ισπανία και Γαλλία, ότι η ύφεση σε Ιταλία και Ισπανία θα φτάσει στο 10%, στην Γαλλία στο 7%
Οι αριθμοί είναι εφιαλτικοί και ενδεικτικοί της πίεσης που δέχονται ήδη μελετώντας τους οι ηγέτες των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως και ο Ελληνας πρωθυπουργός ο οποίος είναι ανάμεσα σε αυτούς που ζητάνε την αλληλεγγύη της ΕΕ, με την υιοθέτηση μηχανισμών -όπως το ευρωομόλογο- οι οποίοι θα δίνουν την απαιτούμενη ρευστότητα ώστε να αντιμετωπιστούν προβλήματα τα οποία με τα υπάρχοντα εργαλεία είναι σχεδόν αδύνατο να καταστούν διαχειρίσιμα.
Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, οι πληροφορίες που υπάρχουν μιλάνε για καταγραφή πτώσης της τάξεως του 40% στα ημερήσια στοιχεία των φορολογικών εσόδων στο υπουργείο Οικονομικών. Και μιλάμε για τον Μάρτιο, στον οποίο υπήρχε μέχρι κάποια ημερομηνία οικονομική δραστηριότητα. Τον Απρίλιο, που η οικονομική δραστηριότητα θα εξαντλείται μόνο στα super markets και στα φαρμακεία, τι θα γίνει με τα έσοδα του κράτους;
Η κατάσταση είναι δραματική και τα “μαύρα” σενάρια, αυτά που προβλέπουν βαθιά κρίση, εξακολουθούν να είναι τα κυρίαρχα.
Πώς μπορεί ένα κράτος να λειτουργήσει χωρίς να εισπράττει, παρά μόνο δίνοντας κάθε μέρα χρήματα για να στηρίξει επιχειρήσεις και εργαζόμενους που υποχρεώθηκαν σε αναστολή των δραστηριοτήτων τους, πληρώνοντας μισθούς δημοσίων υπαλλήλων και συντάξεις;
Και για πόσο;
Ο COVID-19 δεν έχει προκαλέσει μια απλή διαταραχή στην οικονομία. Δεν έχει επιφέρει ένα χτύπημα το οποίο εύκολα μπορεί να ξεπεραστεί.
Ο κίνδυνος απώλειας εκατομμυρίων θέσεων εργασίας είναι υπαρκτός, η απειλή για την κοινωνική συνοχή τεράστια.
Σε ό,τι μας αφορά στην Ελλάδα, με βάση τα στοιχεία του Δεκεμβρίου του 2019, είχαμε το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας (16,3%) μεταξύ των 19 κρατών-μελών της ΕΕ.
Πού θα φτάσει αυτό το ποσοστό αν δεν βρεθεί τρόπος ώστε -και- η χώρα μας να αποκτήσει την δυνατότητα αιματοδότησης της οικονομίας της, στήριξης των επιχειρήσεων, προστασίας των θέσεων εργασίας;