Όσοι θεωρούσαν πως ο ΠΑΟΚ θα είχε εύκολο έργο στην Ολλανδία επειδή νίκησε 4-1 στην Ελλάδα, πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. Αν και δεν φαινόταν πως έτσι θεωρούσαν...Τελικά έτσι θεωρούσαν. Και πλήρωσαν ακριβά τη λαθεμένη θεωρία τους.
Ο αέρας της ελληνικής ομάδας πήρε και σήκωσε την ολλανδική στο ξεκίνημα του αγώνα, στη συνέχεια υπήρξε άπνοια. Ο ΠΑΟΚ μετά τα δυο νοκ ντάουν στην Αϊντχόφεν στριμώχθηκε βρέθηκε στριμωγμένος στα σκοινιά. Αντί να θρυμματισθεί η ψυχολογία των γηπεδούχων, θρυμματίσθηκε η ψυχολογία των φιλοξενούμενων. Τόσο ξαφνικά και τόσο αναίτια που αιφνιδιάστηκε κι ο Πάμπλο Γκαρσία. Δεν αντέδρασε στο 1-2. Ίσως πίστεψε περισσότερο από όσο έπρεπε σε παίκτες του. Αυτοί όμως, δεν πίστεψαν στον εαυτόν τους. Κι έγινε η ζημιά!
Πως και γιατί; Είπαμε: Ο Θεός κι η ψυχή τους...
Από εκεί που με εντυπωσιακή δύναμη ο ΠΑΟΚ ήταν πρωταγωνιστής… Με εντυπωσιακή αδυναμία κατοχής της μπάλας έγινε κομπάρσος. Η κακή βραδιά χαφ και φορ άφησε ανυπεράσπιστους τους μπακ. Έτσι το 1-2 έγινε πολύ γρήγορα 3-2. Τότε ο ΠΑΟΚ υπέστη πλήγμα στην ψυχολογία του. Ήταν που ήταν θολό το πνεύμα του. Κι ήρθε κι έκατσε η βαθιά πληγωμένη ψυχολογία του.
Έμοιαζε ο ΠΑΟΚ σαν να είχε ενέργεια για κάπου είκοσι λεπτά. Έμοιαζε – εάν θέλετε – και σα να σπατάλησε ενέργεια ενενήντα λεπτών σε είκοσι. Τι να σας πούμε;
Ψάχνουμε κι εμείς να βρούμε τι συνέβη. Κι ο ΠΑΟΚ με βαθιά ψυχή εμφανίσθηκε ΠΑΟΚ με ρηχή…
Ο Πάμπλο Γκαρσία έκανε αλλαγές. Από τα μαλλιά του πιάστηκε μετά την ψυχρολουσία του 3-2. Ίσως έπρεπε να κάνει αλλαγές στο 1-2. Ίσως ωφελούσαν τότε. Δεν ωφέλησαν μετά. Δεν βοήθησε την ομάδα ο προπονητής της. Δεν βοήθησαν τον προπονητή και οι παίκτες του!
Έτσι ή αλλιώς το κλατάρισμα του ΠΑΟΚ είναι κεραυνός εν αιθρία! Τούτο όχι επειδή ηττήθηκε αλλά για τον τρόπο με τον οποίο ηττήθηκε. Και τελευταία τέτοια συμπτώματα πρόθεσης αυτοχειρίας δεν έδειχνε. Αντίθετα. Δεν τα παρατούσε ακόμη και στο κατώφλι μιας αποτυχίας.
Για την εικόνα του ΠΑΟΚ κόντρα στην Αϊντχόφεν φταίνε όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως. Και μην ψάχνεστε, να βρείτε πως και γιατί προπονητές και παίκτες έκαναν το 0-2 , 3-2. Είπαμε: Ο Θεός κι η ψυχή τους…