Πολλά μπορεί
να πει κανείς για το χθεσινό παιχνίδι
του ΠΑΟΚ στο Κράσνονταρ. Οι περισσότεροι
στέκονται στο χαμένο πέναλτι του Πέλκα
(θα συμφωνήσω με τον Φερέιρα ότι μέτρησε
πολύ και η κλάση του νεαρού γκολκίπερ
Σαφόνοφ), όμως και πάλι ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε
με τον αρχηγό του να παίρνει το αίμα του
πίσω με ένα τσίμπημα της μπάλας επιπέδου
Τσάμπιονς Λιγκ.
Προσωπικά, θα χαρακτήριζα πιο κομβική φάση στην εξέλιξη του ματς το τσαπατσούλικο μαρκάρισμα του Γιαννούλη στον Καμπελά. Αν δεν είχε ισοφαρίσει σε εκείνο το χρονικό σημείο η ρωσική ομάδα, τότε ο ΠΑΟΚ θα πήγαινε στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα με το σκορ υπέρ του κι αυτό σίγουρα θα έπαιζε τον ρόλο του. Πώς, όμως, να χρεώσεις στον Γιαννούλη την ευθύνη της ήττας όταν σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι ήταν απλά... υπερηχητικός δικαιώνοντας απόλυτα τον προπονητή του που υποστήριξε δημόσια ότι σ' αυτό τον ΠΑΟΚ είναι αναντικατάστατος;
Υπάρχουν
διάφορα σημεία της αναμέτρησης τα οποία
χρήζουν ανάλυσης, έχω την αίσθηση όμως,
ότι τη δεδομένη στιγμή αρκεί μόνο ένα:
κόντρα στην Κράσνονταρ, όπως το έκανε
και με την Μπενφίκα και την Μπεσίκτας
πιο πριν, ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι διαθέτει τα
βασικά χαρακτηριστικά μιας ομάδας
ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Το κυριότερο;
Την ταχύτητα. Είναι η πρώτη φορά στα
χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου να
ασχολείται πολύ έντονα με τον ΠΑΟΚ που
δεν έχει πρόβλημα όταν «ανοίγει» το
ματς, όταν ο ρυθμός... πιάνει κόκκινο.
Έχει παίκτες με ταχύτητα και εκπαιδευμένους
στις άμεσες επιθέσεις λίγο δευτερολέπτων.
Γι' αυτό και παρότι το σκορ ήταν 2-1, η
Κράσνονταρ δεν έπαψε να ανησυχεί ούτε
στιγμή ότι ο ΠΑΟΚ μπορούσε και πάλι να
την «δαγκώσει».
Κατά συνέπεια, υπάρχει η μαγιά πάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί ένα πλάνο πρόκρισης στην ρεβάνς. Ωστόσο, το ματς της ερχόμενης Τετάρτης δεν είναι πανομοιότυπο με τα προηγούμενα δύο ευρωπαϊκά. Όχι μόνο γιατί υπάρχει ένα σκορ που πρέπει να ανατραπεί, αλλά και επειδή η Κράσνονταρ είναι μία ομάδα με ρυθμό που δεν έχει πρόβλημα να βγάλει όλο το 90λεπτο στο ίδιο τέμπο. Αυτό το στοιχείο μαζί με την ατομική ποιότητα ορισμένων παικτών της από την μέση και μπροστά είναι οι «απειλές» για τον ΠΑΟΚ.
Οι παίκτες
του Φερέιρα δεν πρέπει να χαλαρώσουν
ούτε δευτερόλεπτο και παράλληλα να
«χτυπήσουν» όσο δεν πάει στις αδυναμίες
της ρωσικής ομάδας. Ανασταλτικά, η
Κράσνονταρ έχει θέματα. Συνολικά η άμυνά
της δεν πείθει (με εξαίρεση το σπουδαίο
ταλέντο τερματοφύλακα που έχει) και
ειδικότερα ο Κάιο είναι πηγή κινδύνων.
Αν επιμείνει ο Μουσάεφ στην χρησιμοποίησή
του, η παρουσία του Τσόλακ μπορεί να
αποτελέσει καταλυτική παράμετρο.
Ο ένας μέσος
που λείπει στον ΠΑΟΚ
Αναλύοντας
το παιχνίδι στο Κράσνονταρ υπάρχει και
ένα ακόμη συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα.
Είναι κρίμα για τον ΠΑΟΚ που ο τρίτος
μέσος του είναι ο Εσίτι. Ο Φερέιρα δεν
τόλμησε να τον βάλει στην θέση του
κουρασμένου Σβαμπ και ποιος στ' αλήθεια
μπορεί να του δώσει άδικο; Ο Νιγηριανός
δεν μας έπεισε ότι είναι ο χαφ που μπορεί
να κρατήσει με σιγουριά την μπάλα στα
πόδια και ήταν ρίσκο να στηριχθεί πάνω
του. Ένας ακόμη μέσος σε ένα υψηλό επίπεδο
ήταν απαραίτητος για τον ΠΑΟΚ. Δεν τον
έχει γιατί κάνει πορεία Τσάμπιονς Λιγκ
σε χρονιά εξορθολογισμού. Ας προσπαθήσει
ο Φερέιρα και το τιμ του να φρεσκάρει
όσο μπορεί Ελ Καντουρί και Σβαμπ για να
έχουν τα αποθέματα δυνάμεων που
απαιτούνται για την πρόκριση. Είναι
βέβαιο, όμως, πως ο ΠΑΟΚ με τον Ντόουγκλας
Αουγκούστο να έρχεται από σοβαρό
τραυματισμό, αυτόν τον Εσίτι, τον Νινούα
ακόμη ανέτοιμο και τον Τσιγγάρα εκτός
πλάνου, έχει ανάγκη μεταγραφή στην
συγκεκριμένη θέση.
Υ.Γ. Ναι, είναι εκνευριστική αυτή η ιστορία τελευταία με τα χαμένα πέναλτι. Εχω την αίσθηση όμως ότι είναι υπερβολική η κριτική στον Πέλκα γιατί η δική του εκτέλεση δεν ήταν τόσο κακή όσο την παρουσιάζουν πολλοί. Αντίθετα, αδικείται η αντίδραση του Σαφόνοφ. Ξαναδείτε το.
Μια γενιά παικτών και ο Φερέιρα έχουν μπροστά τους μία πρόκληση
Από χθες το
βράδυ ακούω πολύ έντονα ότι αν ο ΠΑΟΚ
δεν τα καταφέρει, πολύ δύσκολα θα βρει
ξανά τέτοια ευκαιρία για να πάει στους
ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, με δεδομένο
ότι από του χρόνου η χώρα μας θα έχει
μόνο τον πρωταθλητή στην διοργάνωση.
Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Ο ΠΑΟΚ
του Σαββίδη έχει μπει σε έναν δρόμο και
αργά ή... λιγότερο αργά, θα μπει στους
ομίλους. Από τις επτά φορές που έχει
βρεθεί στα προκριματικά, οι πέντε είναι
επί Σαββίδη. Και Πρωτάθλημα θα πάρει
και τις ευκαιρίες του θα έχει, όσο ο
ομογενής επιχειρηματίας είναι ζεστός
στην επένδυσή του στον Δικέφαλο.
Για αρκετούς παίκτες, όμως, ναι αυτή είναι ευκαιρία ζωής και θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Χρύσανθο Δοβλέτογλου: Θα μπούνε στα σαλόνια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, θα ανεβάσουν τα κασέ τους, θα πάρουν μεταγραφές σε καλύτερα πρωταθλήματα. Από τον Πέλκα μέχρι και τον Τζόλη, τα οφέλη θα είναι τεράστια και το ματς της άλλης Τετάρτης είναι από εκείνα που χαρακτηρίζονται καριέρας.
Πολλοί λένε ότι είναι απαραίτητο να πάει με χαμηλά την μπάλα ο ΠΑΟΚ στη ρεβάνς. Εν μέρει δεν θα διαφωνήσω και ίσως από αυτή την άποψη ο Δικέφαλος να βγει κερδισμένος από την ζημία του «αγώνες κεκλεισμένων των θυρών» γιατί πραγματικά αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό αν θα μπορούσε στην παρούσα φάση μία γεμάτη Τούμπα να διαχειριστεί την δίψα της να φιλοξενήσει επιτέλους αγώνες ομίλων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Από την άλλη, όμως, είναι καλό οι παίκτες του ΠΑΟΚ να δούνε όλη την εικόνα μπροστά τους: Αυτό το ματς μπορεί να τους αλλάξει την πορεία της καριέρας τους. Το ίδιο ισχύει και για τον Φερέιρα και το τιμ του. Αυτό πρέπει να είναι και το μεγαλύτερο κίνητρό τους. Ας παίξουν, λοιπόν, πρώτα για τους εαυτούς τους και μετά και για τον ΠΑΟΚ που, όπως και να έχει, τον δρόμο του τον έχει βρει κι αν δεν χάσει το μυαλό του θα τον βγάλει σε ξέφωτο.