Πεσμένος κάτω,
κάνει δύο κοντρόλ, ένα με τσιλίκι, ένα
με τον ώμο και μετά πάσα ασίστ στον Νάρει
για να σουτάρει; Απλά δεν γίνεται. Ο
Κωνσταντέλιας όμως το έκανε και, μάλιστα,
με τρόπο που έμοιαζε και εύκολο. Μετά
από αυτή τη μαγική στιγμή, έμπαινε σε
δεύτερη μοίρα το αποτέλεσμα του χθεσινού
αγώνα. Γιατί αυτή η στιγμή έκανε πιο
πλούσιο το ποδόσφαιρο. Το παγκόσμιο
ποδόσφαιρο. Προσπαθήστε να θυμηθείτε:
Το έχετε δει αυτό από τους μεγαλύτερους
άσους όλων των εποχών; Το είδατε από τον
Μέσι; Τον Μαραντόνα; Τον Πελέ; Τον Κρόιφ;
Τον οποιονδήποτε άλλον; Εγώ όχι. Αυτό
το παιδί είναι ο λόγος για να πας στο
γήπεδο, ή να καθίσεις μπροστά στην
τηλεόρασή σου για να τον χορτάσεις με
τα ριπλέι και σε αργή κίνηση...
Το ωραίο είναι ότι
ο Ντέλιας είχε κι άλλες συναρπαστικές
ενέργειες, που σε υποχρεώνουν να θαυμάσεις
το ταλέντο του. Οπως είχε και ο
συγκλονιστικός χθες Κουλιεράκης, που
έδωσε σε όλους να καταλάβουν τι πάει να
πει πάθος για την ομάδα από παιδιά που
προέρχονται από τα σπλάχνα της. Οπως
είχαν και όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, που
έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν, από τον
υπέροχο Κοτάρσκι μέχρι και τον Ολιβέιρα
που έφαγε το ξύλο της ζωής του παλεύοντας
με όλες τις δυνάμεις του. Ετσι ήρθε και
η πανάξια νίκη για να κρατήσει τον ΠΑΟΚ
κοντά στην κορυφή και να επαναφέρει την
ηρεμία και την αισιοδοξία τόσο στην
ίδια την ομάδα όσο και στον κόσμο της.
Μια νίκη ουσίας, αλλά και μια νίκη γοήτρου
σε βάρος μιας ομάδας που θέλει να λέει
ότι παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά
χθες στην Τούμπα το μόνο που ουσιαστικά
παρουσίασε ήταν ένα... φεστιβάλ σέντρας.
Χάρη, λοιπόν, στην εκπληκτική προσπάθεια του Ντέλια και το σουτ του Νάρει, που ευτυχώς “βρήκε” στον Βίντα, άλλαξε πορεία η μπάλα και δεν κατάφερε να αποκρούσει ο Αθανασιάδης, ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε γρήγορα. Το άξιζε, όμως, ένα γκολ γιατί μπήκε καλύτερα στο ματς, “αιχμαλώτισε” την ΑΕΚ στο δικό της μισό και προσπάθησε να την αιφνιδιάσει. Μετά, όμως, έγινε... ποντίκι και έκανε την ΑΕΚ γάτα.
Μέχρι οι δυο ομάδες να πάνε
στα αποδυτήρια, οι παίκτες της ΑΕΚ, με
υπεροπλία στο κέντρο (τέσσερις χαφ
απέναντι στους τρεις του ΠΑΟΚ) επέβαλαν
τον δικό τους ρυθμό, κράτησαν την μπάλα
και έκαναν όσες επιθέσεις μπορούσαν να
προλάβουν. Πάντως, τη μεγάλη ευκαιρία
δεν τη δημιούργησαν. Κι αυτό γιατί ποτέ
δεν “τρύπησαν” την άμυνα του ΠΑΟΚ και
γιατί όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ έκαναν
αυτό ακριβώς που έπρεπε για να αποκρούσουν
τις πολλές σέντρες που “έβγαλαν” οι
αντίπαλοί τους. Στο μοναδικό αξιόλογο
σουτ της ΑΕΚ, που έγινε από τον Πινέδα,
ο Κοτάρσκι απέκρουσε εντυπωσιακά και
κράτησε το 1-0. Το πρόβλημα, όμως, ήταν
ότι ο ΠΑΟΚ είχε πάψει να υπάρχει επιθετικά
και αυτό έπρεπε οπωσδήποτε να αλλάξει
στο δεύτερο ημίχρονο.
Δεν άλλαξε όμως.
Η ΑΕΚ μπήκε δυνατά, πίεσε, απείλησε δύο
φορές με Γκαρσία και Γιόνσον και τότε
ήρθε ο Κουλιεράκης, με ένα φανταστικό
άλμα, να καρφώσει την μπάλα στα δίχτυα
από σέντρα του Νάρεϊ και να “γράψει”
το 2-0. Κωνσταντέλιας, Ολιβέϊρα και Ράφα
Σοάρες παραλίγο να κάνουν και τρίτη
ζημιά στην ΑΕΚ, η οποία έμεινε μπροστά
μέχρι το τέλος, έκλεισε τον ΠΑΟΚ στα
καρέ του, αλλά προσπάθησε να φτάσει στο
γκολ μόνο με... άπειρες σέντρες και
απείλησε μόνο με μακρινά σουτ του
Τσούμπερ και του Ελίασον που απέκρουσε
ο Κοτάρσκι, ενώ άλλα τρία σουτ έφυγαν
απελπιστικά άουτ.
Η ΑΕΚ ήθελε να
αντιδράσει, αλλά δεν μπορούσε. Και δεν
μπορούσε γιατί ο αμυντικός μηχανισμός
του ΠΑΟΚ λειτούργησε εξαιρετικά. Κι
όταν μια ομάδα λειτουργεί υποδειγματικά
στην άμυνα και σκοράρει δύο φορές με
τέσσερις τελικές, δεν χάνει τη νίκη με
τίποτε. Ούτε από ατυχία, ούτε από λάθη
των διαιτητών, ούτε φυσικά και από
έλλειψη... κόνφιντενς.
ΥΓ. Μόλις βρέθηκε ένας... κανονικός διαιτητής, ο Αραούχο πήρε, από νωρίς κιόλας, την κίτρινη κάρτα που του χαρίζουν σε άλλα ματς οι δήθεν διαιτητές. Και επειδή έχει καλομάθει, το ωραίο είναι ότι διαμαρτυρήθηκε κιόλας. Αυτό τού δίδαξαν τα χατίρια. Οτι είναι νορμάλ να πέφτεις με τα δύο πόδια απλωμένα και με τις τάπες πάνω στον αντίπαλο. Ο Νορβηγός, πάντως, θέλησε να σφυρίξει λίγο και να αφήσει το παιχνίδι να κυλήσει, ωστόσο άφησε πολλά φάουλ σε βάρος της ΑΕΚ να περάσουν ατιμώρητα κι αν ο λόγος είναι όντως αυτό που είπε ο Λουτσέσκου, ότι δηλαδή δέχτηκε αφόρητη πίεση στο ημίχρονο από ανθρώπους της ΑΕΚ είναι ένα θέμα το οποίο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Να τραμπουκίζεις τον διαιτητή στην ανάπαυλα; Ελεος. Εχει πλάκα να βγάλουν πάλι τον Λουτσέσκου τρελό...
Αυτό που έγινε στη Λεωφόρο δεν είναι κανονικό ποδόσφαιρο
Προχθές έβλεπα με πολύ ενδιαφέρον το Παναθηναϊκός-Βόλος. Ο Παναθηναϊκός είχε τρομερή ένταση. Ο Βόλος ήταν πολύ μικρός μπροστά του. Και ανύπαρκος επιθετικά. Αντεχε, όμως. Λίγο με τον τερματοφύλακά του, λίγο με τις σωστές τοποθετήσεις των αμυντικών του, λίγο με την αστοχία των αντιπάλων, λίγο και με την τύχη, άντεχε. Και, ξαφνικά, κάπου στο 50', μένει με 10. Με μια δεύτερη κίτρινη κάρτα που δεν θα έβγαινε ούτε στο όνειρο του πιο φανατικού οπαδού του Παναθηναικού. Την έβγαλε και την έδειξε όμως ο Φωτιάς. Το ματς είχε τελειώσει. Το να λυγίσει ο Βόλος ήταν πλέον θέμα χρόνου. Θέμα ελάχιστων λεπτών, όπως αποδείχτηκε.
Εβλεπα μέχρι τότε, όλες τις αποφάσεις του Φωτιά. Εβλεπα, θύμωνα και σκεφτόμουν: Η έχει πάρει εντολή να σπρώξει τον Παναθηναικό, ή είναι τόσο “λίγος” που υποσυνείδητα πιστεύει ότι το δίκαιο είναι να βοηθήσει τον “μεγάλο”. Για να πάρει το φάουλ παίκτης του Βόλου έπρεπε να... καρατομηθεί. Για να πάρει το φάουλ παίκτης του Παναθηναικού αρκούσε να τον... χαιδέψει ο αντίπαλος. Το ίδιο ακριβώς έγινε στην αποβολή. Ο παίκτης του Βόλου απλώς χάιδεψε τον αντίπαλο. Να το φάουλ, να η δεύτερη κίτρινη, να η αλλοίωση του υπόλοιπου αγώνα. Και λίγο μετά, να και το κερασάκι στην άνοστη τούρτα με το ανύπαρκτο πέναλτι υπέρ του Παναθηναικού, λες και το είχε ανάγκη για να νικήσει τον ήδη “πετσοκομένο” Βόλο, που έχανε με 1-0. Κι όλα αυτά, με VARίστα τον Σιδηρόπουλο, τον κορυφαίο, υποτίθεται, Ελληνα διαιτητή.
Οχι, το κανονικό ποδόσφαιρο δεν παίζεται έτσι. Ετσι το παίζουμε μόνο εμείς, εδώ στην Ελλάδα. Με τους απαράδεκτους Ελληνες διαιτητές, με τους εξίσου ανίκανους ξένους που συνήθως φέρνει ο Μπένετ και με τη μοναδική ικανότητα που έχει το “ελληνικό σύστημα” να ακυρώνει τον ρόλο του VAR, να το γελοιοποιεί και να το μετατρέπει και αυτό σε όπλο υπέρ πάντα συγκεκριμένων ομάδων.
Να λοιπόν και ένας ακόμη λόγος, πέρα από τις αδυναμίες του ΠΑΟΚ και το ελλιπές ρόστερ του, που με υποχρέωσε να πιστεύω ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο περίπτωση να πάρει φέτος Πρωτάθλημα. Μακάρι να συμβεί το αντίθετο.