Ακούει κάποιος ότι θα γίνουν ψηφιακές εκλογές στις αθλητικές ομοσπονδίες και το βλέπει θετικά. Εκσυγχρονισμός μέσω κορωνοϊού.
Πράγματι η μία διάσταση της κυβερνητικής τροπολογίας είναι αυτή. Αλλωστε τα πάντα σε λίγα χρόνια θα γίνονται ηλεκτρονικά. Είναι η φυσική εξέλιξη. Όμως οι ψηφιακές εκλογές θα είναι και αδιάβλητες;
Ας πάμε έξι χρόνια πίσω. Η Νέα Δημοκρατία έχει ηττηθεί, ο Αντώνης Σαμαράς παραιτείται και αρχίζουν οι εκλογικές διαδικασίες για το νέο αρχηγό. Το κόμμα επιλέγει την ηλεκτρονική ψηφοφορία και πολύ γρήγορα όλα τινάζονται στον αέρα. Οι εκλογές δεν γίνονται ποτέ!
Σε αυτή την πρώτη απόπειρα ψηφιακών εκλογών, οι δημοσκοπήσεις έφερναν αδιαφιλονίκητα φαβορί για το δεύτερο γύρο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τον Απόστολο Τζιτζικώστα. Η πρώτη αποτυχημένη απόπειρα άλλαξε τα δεδομένα. Τις εκλογές κέρδισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όταν ένα τόσο μεγάλο κόμμα, όπως η Νέα Δημοκρατία, αποτυγχάνει σε πρώτο χρόνο να κάνει ψηφιακές εκλογές, ποιος μπορεί να διασφαλίσει ότι ο Λευτέρης Αυγενάκης θα συνδράμει σε αδιάβλητες αρχαιρεσίες στις 47 αθλητικές ομοσπονδίες της χώρας;
Μπορεί κάποιος να αντιτείνει ότι από τότε μέχρι σήμερα η τεχνολογία εξελίχτηκε, η εμπειρία δίδαξε και το εθνικό σύστημα είναι έτοιμο να υποδεχτεί μια τέτοια διαδικασία.
Κι όμως: Μέχρι τώρα στην Ελλάδα σε κανένα μαζικό χώρο, όπως είναι ο αθλητισμός, δεν έγιναν τέτοιες αρχαιρεσίες. Αρα δεν έχουμε κάποιο παράδειγμα που να μας βεβαιώνει ότι θα πάνε καλά. Είτε από τεχνικής άποψης είτε από την πλευρά της διαφάνειας.
Ας ελπίσουμε να μην αποτελέσει το εγχείρημα ένα απονενοημένο διάβημα. Και κυρίως να μην κρύβει τη σκοπιμότητα της χειραγώγησης των εκλογικών αποτελεσμάτων στις αθλητικές ομοσπονδίες. Διότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης ακριβώς αυτό λένε.