Αν δεν το πάρει αυτό το Πρωτάθλημα ο Παναθηναικός, θα μου φανεί πολύ περίεργο. Με τόσο σταθερή και με τόσο προκλητική εύνοια της τύχης, δεν νομίζω ότι θα βρεθεί τρόπος να χάσει τον τίτλο. Οσο για τον ΠΑΟΚ, χθες είπε ουσιαστικά “αντίο δυάδα” εξ αιτίας και των αδυτναμιών του, αλλά και της… γκαντεμιάς του και κανείς δεν ξέρει αν θα προσπαθήσει να πάρει τουλάχιστον την τρίτη θέση, για λόγους γοήτρου. Αλλά, φυσικά, εκείνο πλέον που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε καλά στο παιχνίδι, πήρε την κατοχή της μπάλας, πίεσε τον Παναθηναικό και δημιούργησε επικίνδυνες καταστάσεις, αλλά πάντα κάτι δεν πήγαινε καλά στην τελική ενέργεια. Ο Παναθηναικός, όπως αναμενόταν, προσπάθησε να παίξει με αντεπιθέσεις και σε όλο το πρώτο ημίχρονο ενόχλησε μόνο τρεις φορές τον ΠΑΟΚ. Ηταν, όμως, αρκετές για να προηγηθεί και να χάσει μια μεγάλη ευκαιρία.
Την πρώτη φορά το σουτ του Σπόραρ έφυγε μόλις άουτ, τη δεύτερη πρόλαβε ο Ινγκασον να κάνει σωτήρια επέμβαση και την τρίτη έγινε το 0-1 με το άπιαστο σουτ του Μπερνάρ και αφού όλη η άμυνα του ΠΑΟΚ ολιγώρησε στη διαγώνια σέντρα του Χουάνκαρ. Δεν του άξιζε του ΠΑΟΚ να πάει στα αποδυτήρια με σκορ εις βάρος του, αλλά κανείς άλλος δεν έφταιγε γι’ αυτό πέρα από τους παίκτες του. Οι οποίοι έχασαν μεγάλη ευκαιρία με τον Ζίβκοβιτς, το εξ επαφής εναέριο σουτ του οποίου απέκρουσε ενστικτωδώς ο Μπρινιόλι, είχαν και ένα μακρινό σουτ του Αουγκούστο που βρήκε τη ρίζα του αριστερού δοκαριού, αλλά σε καμία άλλη περίπτωση δεν βρήκαν τον τρόπο να δημιουργήσουν “ζωντανές” προυποθέσεις για γκολ, μια που δεν πήραν τις σωστές αποφάσεις είτε στην τελική πάσα, είτε στο τελικό σουτ.
Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε με ένα καλό σουτ του Σπόραρ που απέκρουσε ο Κοτάρσκι και απέτρεψε το 0-2, αλλά στη συνέχεια ψάχναμε να βρούμε μάταια κάποια αξιόλογη φάση, παρά το γεγονός ότι το παιχνίδι “άνοιξε”, καθώς οι παίκτες του ΠΑΟΚ προσπαθούσαν να ισοφαρίσουν και του Παναθηναικού να “χτυπήσουν” πάλι με κάποια αντεπίθεση. Ο ΠΑΟΚ ήθελε, αλλά δεν μπορούσε. Ανούσια κυκλοφορία μπάλας, ανούσιες σέντρες και σουτ μακρινά χωρίς καμία τύχη “κατέστρεφαν” την υπεροχή του, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν να βρεθεί τρόπος να σκοράρει. Κι όμως βρέθηκε, λίγο πριν το 85΄, με τη σύγχυση στα καρέ του Παναθηναικού και το σουτ του Αουγκούστο, που είχε αρχίσει τη φάση και είδε τελικά την μπάλα να στρώνεται μπροστά του.
Μετά, άρχισε ένα απίστευτο θρίλερ, στο οποίο τα πάντα έγιναν, με πρωταγωνιστή την τύχη, υπέρ του Παναθηναικού και εις βάρος του ΠΑΟΚ. Η μύτη του παπουτσιού του Ζίβκοβιτς πατάει κατά λάθος τη μύτη του παπουτσιού του Ιωαννίδη, πέναλτι, εκτελεί ο Ιωαννίδης, ο Κοτάρσκι ακουμπάει την μπάλα, αλλά αυτή πάει στα δίχτυα. Ο Αουγκούστο κερδίζει πέναλτι, αλλά δεν “μετράει”, γιατί έχει προηγηθεί οφ σάιντ για έναν πόντο. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ, μαζί και με τον Κοτάρσκι στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων, σφυροκοπούν, αλλά οι αντίπαλοί τους αποκρούουν, χωρίς να το καταλάβουν πολλές φορές, με όλους τους πιθανούς τρόπους. Ναι, ο ΠΑΟΚ δεν ήταν τόσο καλός όσο χρειαζόταν χθες, αλλά στο φινάλε έγινε ό,τι ήθελε η Θεά Τύχη. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, αυτή θα αναδείξει και τον πρωταθλητή...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης