Θεωρώντας εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα για τον ΠΑΟΚ την προώθηση νεαρών παικτών από τις μόνιμες πρωταθλήτριες ακαδημίες του, πιστεύω ότι ήταν ευχής έργον η ανάθεση της τεχνικής ηγεσίας της πρώτης ομάδας στον Πάμπλο Γκαρσία, γιατί δεν θα μπορούσε να βρεθεί πιο κατάλληλος από αυτόν για την αξιοποίηση αυτών των παικτών.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο Γκαρσία ξέρει απ' έξω και ανακατωτά το έμψυχο δυναμικό των “μικρών” ομάδων του ΠΑΟΚ, αλλά και το ότι... νιώθει και ξέρει πολύ καλά πώς να εξελίξει αυτά τα παιδιά προς όφελος των ίδιων, αλλά φυσικά και της ομάδας. Προσωπικά, του έχω πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από κάθε Τούντορ, από κάθε Στανόγεβιτς και από κάθε Φερέϊρα.
Για να μείνουμε λίγο στον προκάτοχο του Γκαρσία, θα θίξω κάτι που με ενοχλεί. Λένε πολλοί ότι ο Φερέϊρα άφησε πίσω του μια ομάδα δουλεμένη και, μάλιστα, με αρκετούς νεαρούς. Πράγματι, τη “δούλευε” την ομάδα ο Φερέϊρα επί 16 μήνες, άλλα άκρη δεν έβγαλε. Πέρσι αυτή η ομάδα έκανε δώρο και τους δύο τίτλους στον Ολυμπιακό με ευθύνη και του Φερέϊρα, ενώ φέτος, πάνω που άρχισαν οι διθύραμβοι για την αλλαγή του συστήματος που επέβαλε με το περίφημο 3-4-3, μετά την πρόκριση επί της Μπενφίκα, ήρθε η ανώμαλη προσγείωση με τις δύο ήττες από την Κράσνονταρ και τις αλλεπάλληλες γκέλες στο Πρωτάθλημα με Ατρόμητο, Βόλο και ένα δείγμα της ΑΕΚ. Εγώ ξέρω ότι ο Φερέϊρα άφησε μια ομάδα όχι καλύτερη αλλά χειρότερη από αυτήν που παρέλαβε από τον Λουτσέσκου κι αυτό το μαρτυρούν, αυταπόδεικτα, τα επιτεύγματα του ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου και η ανεπάρκεια του ΠΑΟΚ του Φερέϊρα.
Αλλά ας πάμε και στους νεαρούς. Ποιους είδε στην Κ-19 ο Φερέϊρα και ποιους είχε την τόλμη να προωθήσει ο ίδιος στην πρώτη ομάδα; Κανέναν. Απλά, στη μεγάλη διακοπή λόγω του κωρονοϊού, είχε την ευκαιρία να δει δύο παιδιά που οι της ΠΑΕ ΠΑΟΚ τού υπέδειξαν, τον Τζόλη και τον Μιχαηλίδη. Και τι συνέβη; Ο μεν Τζόλης έβγαλε μάτια αμέσως, ο δε Μιχαηλίδης φάνηκε επίσης αμέσως χρήσιμος, εξ αιτίας και των προβλημάτων με απουσίες που υπήρχαν εκείνη την περίοδο. Οι υποδείξεις των άλλων και οι ανάγκες της εποχής επέβαλαν αυτά τα παιδιά, μαζί με την αξία τους βέβαια και όχι ο Φερέϊρα, ο οποίος μέχρι τότε άλλωστε δεν είχε εμπιστευθεί κανέναν απολύτως νεαρό παίκτη. Ο Γκαρσία, λοιπόν, δεν θα περιμένει την υπόδειξη κανενός, ούτε κανέναν κορωνοϊό για να αξιοποιήσει νεαρούς και να προωθήσει και άλλους από την Κ-19, γιατί έχει εικόνα όλων των παιδιών ανά πάσα στιγμή και ξέρει πολύ καλά ποιο θα είναι το σωστό timing για κάθε παιδί.
Και κάτι ακόμη: Δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο το γεγονός ότι ο Φερέϊρα χρησιμοποιούσε τον Μιχαηλίδη μέχρι να φύγει, ενώ ο Γκαρσία όχι. Ούτε αυτό μου δείχνει ότι ο Πορτογάλος πίστευε στους νεαρούς, ή στον συγκεκριμένο νεαρό, ενώ ο “Ινδιάνος” όχι. Μου δείχνει ότι με τον Φερέϊρα ο Μιχαηλίδης κινδύνευε να “καεί” και να μη βελτιωθεί ποτέ, παίζοντας σε λάθος θέση με λάθος σύστημα, ενώ με τον Γκαρσία θα εξελιχθεί γιατί θα παίζει στον ρόλο που μπορεί και στο σύστημα που ταιριάζει στην ομάδα.
ΥΓ. Εκείνο που εύχομαι είναι να μη σταθεί κανείς εμπόδιο στα σχέδια και τις αποφάσεις του Πάμπλο. Να γίνονται σεβαστές από όλους στην ΠΑΕ όλες οι επιλογές του και ιδιαίτερα στη διαχείριση των πιτσιρικάδων. Και, βέβαια, να μην τον υποχρεώσουν ποτέ να ζει και να αναπνέει μόνο για την κατάκτηση τίτλων, γιατί αν συμβεί αυτό τότε θα αρχίσει ίσως να κινδυνεύει το πρότζεκτ της ανάδειξης νεαρών παικτών.