Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας για τον υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, είτε συμφωνεί μαζί του είτε διαφωνεί, ασχέτως αν θεωρεί ότι είναι μια σοβαρή αθλητική μεταρρύθμιση αυτή που πέρασε με την ψήφιση του νόμου την Πέμπτη στην Βουλή, ή ένα νομοσχέδιο που αποσκοπεί μόνο στην επίτευξη ανακατατάξεων στις ομοσπονδίες οι οποίες θα ευνοούν τον σχεδιασμό της κυβέρνησης για τον αθλητισμό, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι επέμεινε μέχρι τέλους στην βασική φιλοσοφία του νομοθετήματος παρά τις σφοδρότατες αντιδράσεις.
Δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην πολιτική να είναι τόσο σταθερός στις απόψεις του ένας υπουργός και να παραμένει αμετακίνητος ακόμη κι όταν οι αντιρρήσεις προέρχονται από τους συντρόφους του, του πολύ στενού του περιβάλλοντος, όπως συνέβη με τον Αυγενάκη και την κριτική που του άσκησε, εκτός των άλλων, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο σύζυγός της, πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας, Ισίδωρος Κούβελος.
Ούτε τις δικές τους ενστάσεις άκουσε ο υφυπουργός Αθλητισμού, ούτε τις ενστάσεις της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, μέσω της οποίας πίεσαν, κυρίως, οι ομοσπονδιάρχες που θίγονται από το όριο ηλικίας και το όριο θητειών, ούτε της ΕΠΟ για το θέμα της ημερομηνίας διεξαγωγής των εκλογών, παρά τις απειλές για Grexit από την ομοσπονδία του ποδοσφαίρου, η οποία, ωστόσο, μία μέρα μετά την ψήφιση του νόμου ανακοίνωσε ημερομηνία εντός των χρονικών περιθωρίων (στις 23 Νοεμβρίου) που θέτει ο νόμος κι έβαλε στο συρτάρι τον... μπαμπούλα των υπερεθνικών ομοσπονδιών.
Δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά, διότι νομικό είναι το θέμα, αλλά πιστεύω ότι η αποφασιστικότητα και το πάθος με τα οποία υποστήριξε τις βασικές αρχές του νόμου του και πέτυχε, τελικά, την ψήφισή του, σημαίνουν ότι ο Αυγενάκης και την απόλυτη στήριξη του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, είχε και ισχυρές διαβεβαιώσεις των νομικών συμβούλων της κυβέρνησης και του υπουργείου ότι κανένα από τα άρθρα δεν κινδυνεύει να ακυρωθεί εφόσον υπάρξουν -όπως ακούγεται- προσφυγές των θιγόμενων εναντίον του νόμου στα δικαστήρια.
Εχω, πάντως, την αίσθηση ότι όταν καταλαγιάσει όλος αυτός ο θόρυβος που υπήρξε με αφορμή τον αθλητικό νόμο και τον δούμε, πλέον, στην εφαρμογή του, θα διαπιστώσουμε ότι αρκετά από αυτά που προβλέπει έπρεπε να είχαν νομοθετηθεί πολύ νωρίτερα...