Δεν ξέρω ποιος έχει μείνει να ενδιαφέρεται για ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ή οποιοδήποτε άλλο σπορ, στην Ελλάδα ή και σε όποιο άλλο μέρος του κόσμου, με τις δραματικές εξελίξεις που καθημερινά βιώνουμε λόγω κορωνοϊού, αλλά και τα χειρότερα που είναι μπροστά μας, όπως μας λένε οι επιστήμονες.
Η ανησυχία είναι, πλέον, έκδηλη στον καθένα που μπορεί λίγο να σκεφτεί και να αναλύσει όσα έχουμε στην διάθεσή μας ως πληροφορίες και ως πιθανούς κινδύνους για το επόμενο διάστημα.
Οι προβλέψεις των χειρότερων από τα σενάρια που γίνονται είναι δραματικές. Τόσο για την υγεία των πολιτών παγκοσμίως όσο και για τις οικονομίες των χωρών.
Τα μέτρα που λαμβάνονται, αυτό ακριβώς θέλουν να περιορίσουν. Να αποκλείσουν, αν γίνεται, τον κίνδυνο να βρεθούμε αντιμέτωποι με τα χειρότερα σενάρια. Να αποκλείσουν τον κίνδυνο συσσώρευσης ασθενών οι οποίοι θα χρειάζονται νοσοκομειακή περίθαλψη και την κατάρρευση του συστήματος υγείας.
Ο τρόμος των ειδικών επιστημόνων είναι να μην χρειαστεί και άλλες χώρες να ζήσουν αυτό που ήδη ζει η Ιταλία: τους γιατρούς της, δηλαδή, να καλούνται να αποφασίσουν με ποιο από τα σοβαρά περιστατικά θα ασχοληθούν περισσότερο και με ποιο λιγότερο, που πρακτικά σημαίνει ότι υποχρεώνονται να επιλέξουν ποιον θα προσπαθήσουν να σώσουν και ποιον θα αφήσουν να πεθάνει.
Γι' αυτό κανείς δεν μπορεί να παίρνει αψήφιστα την πιθανότητα τέτοιων κινδύνων. Κανείς δεν μπορεί να αδιαφορεί και να μην λαμβάνει μέτρα. Σκληρά μέτρα; Σκληρά... Υπερβολικά μέτρα; Υπερβολικά... Μέτρα που ανατρέπουν πλήρως την καθημερινότητά μας; Ναι, τέτοια...
Αναγκαία, όμως, απαραίτητα, η μόνη ελπίδα μας να μην υπάρξει εξάπλωση την οποία δεν θα μπορεί ο κρατικός μηχανισμός να διαχειριστεί.
Γι' αυτό ας μαζευτούμε λίγο όλοι μας, ας ακούσουμε τι μας λένε οι ειδικοί, ας εφαρμόσουμε τα μέτρα που μας υποδεικνύουν, ας περιορίσουμε τις πολλές εξόδους, ας αποφύγουμε χώρους μεγάλης συνάθροισης, μήπως τα καταφέρει η χώρα μας μέχρι τα τέλη Απριλίου, σε αυτό το κρίσιμο, δηλαδή, διάστημα των 4-6 επόμενων εβδομάδων, να διαχειριστεί μια απειλή η οποία είναι χωρίς καμία αμφιβολία από τις πιο επικίνδυνες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Κι είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι αν δεν κάνουμε όσα πρέπει το πλήγμα θα είναι τεράστιο, ενώ αν δείξουμε την υπευθυνότητα που πρέπει ο καθένας από εμάς μπορούμε να περιορίσουμε σημαντικά το κόστος που ούτως ή άλλως θα πληρώσει η παγκόσμια κοινότητα.