Την πιο δημιουργική περίοδο της νεότερης ιστορίας του συνεχίζει να διανύει ο Αρης, προκαλώντας σειρά... ερωτημάτων στο ποδοσφαιρόφιλο κοινό της Ελλάδας.
Οι απορίες είναι φυσιολογικές, γιατί, στη χώρα μας, δεν είναι και το πλέον συνηθισμένο φαινόμενο να πρωταγωνιστεί μία ομάδα, όταν για έξι περίπου μήνες δεν είχε το δικαίωμα να κάνει μεταγραφές.
Ο Αρης, μέχρι τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού, “μάτωνε” για να πείσει τις ανώτερες ποδοσφαιρικές αρχές (βλ. CAS) ότι δικαιούνται να αναπνεύσει. Οι “κιτρινόμαυροι” έφτασαν στα τέλη του Ιουλίου, για να αποκτήσουν δικαίωμα μεταγραφών και εκ τότε ανέπτυξαν ταχύτητα, με κίνδυνο να... ξεφύγουν της πορείας τους, καθώς έδιναν μάχη, για να συγκροτήσουν ομάδα εν μέσω πανδημίας, περιορισμένων επιλογών και ακόμη πιο περιορισμένων εσόδων.
Στα παραπάνω, προσθέστε και τον -πέρα για πέρα- εκτός προγράμματος αποκλεισμό από την Κόλος Κοβαλίβκα, ο οποίος έκανε τον κίνδυνο της παρεκτροπής από τον δρόμο, που είπαμε παραπάνω, αισθητά πιο ορατό.
Αν δες σας φτάνουν τα προαναφερθέντα, θυμηθείτε τους κλυδωνισμούς από τις αποχωρήσεις των Μίκαελ Ενινγκ, Αγγελου Χαριστέα, οι οποίοι αποχώρησαν στην έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων. Συνήθως, ανάλογα δραστικές αποφάσεις περιέχουν ισχυρές δόσεις ρίσκου, γι' αυτό και χρειάζεται πυγμή, για να ληφθούν.
Καθόλου εύκολες καταστάσεις...
Πώς απάντησε ο Αρης; Βάζοντας τον πήχη ψηλότερα.
“Ντου” στις μεταγραφές, οι οποίες ολοκληρώθηκαν περί τα τέλη του Σεπτέμβρη (από τα καλά της covid-πραγματικότητας), προπόνηση χωρίς... οίκτο στο “Δασυγένειο” και επιλογή προπονητή κόντρα στη λαϊκή αντίληψη για την αξία και τη δυναμική του.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στην τρίτη εβδομάδα του Νοεμβρίου, διάστημα στο οποίο οι “κιτρινόμαυροι” μοιράζονται την πρώτη θέση με τον Ολυμπιακό. Εξι νίκες και μία ισοπαλία, εν μέσω αναβολών (ΑΕΛ, ΑΕΚ) λόγω κορωνοϊού, διακοπή λόγω εθνικών ομάδων και πρόγραμμα το οποίο θα... φορτώσει απότομα μέχρι να τελειώσει το “τρελό” 2020.
Η “θολούρα που φέρνει στο κεφάλι” η πρώτη θέση, ίσως μετριάζει τη σημασία, που δίνει το πρώτο μαξιλαράκι. Ο Αρης βρίσκεται άνετα στην 4άδα, που είναι και ο πιο ρεαλιστικός στόχος της σεζόν, όντας επτά βαθμούς πάνω από τον ΝΠΣ Βόλο, ο οποίος σαφώς και δεν προξενεί φόβο.
Υπενθυμίζουμε, πως οι Θεσσαλονικείς έχουν δύο παιχνίδια λιγότερα που είναι ικανά να δώσουν μεγαλύτερη ώθηση μέχρι και για τον μη... ρεαλιστικό στόχο, όποιος κι αν είναι αυτός.