Μια κίνηση ματ έκανε ο Άρης για την ενίσχυση της μεσαίας του γραμμής καθώς ήρθε σε συμφωνία με τον Βλάντιμιρ Νταρίντα. Ο Τσέχος μέσος θα κλείσει τις εκκρεμότητες του με τη Χέρτα και τις επόμενες ημέρες αναμένεται να έρθει στη Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για έναν παίκτη που μοιάζει με μηχανή μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Είναι ένας έμπειρος και ευέλικτος μέσος που θα φέρει νέα ώθηση στην ομάδα. Τον έχουν αποκαλέσει μαραθωνοδρόμο και βλέποντας τους αριθμούς του σε κάθε παιχνίδι γίνεται κατανοητό ότι ο χαρακτηρισμός δεν είναι άδικος. Δεν είναι μόνο τα χιλιόμετρα που διανύει σε κάθε αναμέτρηση αλλά και η ταχύτητα του που εκπλήσσει.
Αγωνιστικό προφίλ
Ο Βλάντιμιρ Νταρίντα είναι κάτι ανάμεσα σε κεντρικό και επιθετικό μέσο. Ο ρόλος του είναι υβριδικός και ρευστός. Ξεχωρίζει για την καθαρή στροφή, το πρώτο άγγιγμα, την ντρίμπλα και την ταχύτητα.
Η βάση της λειτουργίας του είναι ο κεντρικός κύκλος, μετά σαρώνει προς τα έξω σε κάθε πλευρά όταν χρειάζεται. Το παιχνίδι του στηρίζεται στα σπριντ είτε για να κλείσει το χώρο σε έναν αντίπαλο είτε για να πασάρει σε κάποιον συμπαίκτη του. Η δουλειά του είναι άχαρη αλλά εντελώς απαραίτητη.
Αρχίζει από το «κεντρικό κέντρο» της μεσαίας γραμμής. Ανεβαίνει στον αγωνιστικό χώρο σε μια ακριβή γραμμή από την πλευρά που χρειάζεται είτε για να μαρκάρει τον αντίπαλο είτε για να πασάρει σε κάποιον συμπαίκτη του. Έπειτα, επιστρέφει πάλι πίσω στο σημείο, όπου άρχισε κάνοντας σπριντ. Κάθε φορά που χρειάζεται να κάνει σπριντ, δείχνει σα να εξαρτάται η ζωή του από αυτό. Δεν περιορίζεται στα ανασταλτικά του καθήκοντα αλλά αρέσκεται να προωθείται και να δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις ή και να απειλεί την αντίπαλη εστία. Παρακάτω μπορείτε να δείτε το χώρο και τις κινήσεις του στο χορτάρι (πηγή φωτογραφιών: bundesliga.de):
Θα έρθω με σκουτεράκι
Η ντροπαλότητα του μέσου εκτός γηπέδου δεν ταιριάζει με την εικόνα του στο χορτάρι, όπου το ακαταπόνητο τρέξιμο και η τάξη του στη μπάλα τον κάνουν αυτόματη επιλογή. Όταν τον συναντάς στο δρόμο, δεν θα σκεφτείς ότι είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Το στυλ του και το προσεγμένο κούρεμα του θα ταίριαζαν περισσότερο σε ένα μαθητή. Είναι ένα παιδί χαμηλών τόνων. Δε δημιουργεί προβλήματα και προτιμά να λύνει τις διαφορές του με ηρεμία. Λατρεύει τα ταξίδια ενώ όταν δεν έχει προπόνηση ή αγώνα, περνά χρόνο με την οικογένεια του.
Του αρεσει η απλότητα και για αυτό όταν αγωνιζόταν στη Φράιμπουργκ επέλεγε να πηγαίνει στις προπονήσεις με ένα σκουτεράκι. Απολάμβανε τη διαδρομή και πίστευε ότι αυτός ο τρόπος μετακίνησης ταιριάζει καλύτερα στην ατμόσφαιρα της πόλης. Όταν πήρε μεταγραφή στη Χέρτα, αναγκάστηκε να αφήσει το αγαπημένο του σκουτεράκι, όχι επειδή το βαρέθηκε αλλά λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν στους δρόμους του Βερολίνου. «Το έφερα από το Φράιμπουργκ όπου το οδηγούσα κάθε μέρα», λέει. «Δεν ήταν πραγματικά ασφαλές στην κίνηση του Βερολίνου, ωστόσο. Ο πατέρας μου το πήρε πίσω στην Τσεχία και εγώ το έδωσα στην αδερφή μου», είχε τονίσει σε συνέντευξη του.
Έκανε το κοιλιοκάκη όπλο του
«Το όνειρο μου είναι να φάω πίτσα» είχε δηλώσει ο Τσέχος μέσος όταν ρωτήθηκε για τις φιλοδοξίες και τα όνειρα του από δημοσιογράφο της Βικτόρια Πλζεν. Η απάντηση του προκαλεί εντύπωση και θα κάνει πολλούς να τον αποκαλέσουν «τρελό». Η αλήθεια είναι, όμως, ότι ο Νταρίντα έπρεπε να περιμένει πολλά χρόνια για να καταφέρει να φάει αυτή τη λιχουδιά που οι περισσότεροι γευόμαστε σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Ο λόγος; Έχει κοιλιοκάκη, δηλαδή δυσανεξία στη γλουτένη. Γυρίζοντας το χρόνο πίσω στα εφηβικά του χρόνια, ο Βλάντιμιρ παρατήρησε μια ξαφνική διακοπή της ανάπτυξης του. Είχε, ήδη, αρχίσει να παίζει ποδόσφαιρο αλλά έβλεπε τους συμπαίκτες του να δυναμώνουν σωματικά και να ψηλώνουν αλλά εκείνος έμενε στάσιμος. Δεν άντεχε να παίζει πλέον και παραπονέθηκε στους γονείς του, οι οποίοι ανησύχησαν και έτρεξαν στους ειδικούς.
Μετά από μια σειρά εξετάσεων, αποδείχθηκε ότι ο Νταρίντα έχει δυσανεξία στη γλουτένη, δηλαδή το στομάχι του δεν μπορούσε να αφομοιώσει την ουσία αυτή. Έπρεπε να σταματήσει να τρώει ψωμί, μακαρόνια και πίτσα. Να μην πίνει μπύρα και γενικά να αποφεύγει ό,τι περιείχε γλουτένη.
Στο άκουσμα της είδησης έδειξε να καταρρέει αφού σκεφτόταν ότι θα ήταν δύσκολο να αλλάξει τις διατροφικές του συνήθειες από τη μια στιγμή στην άλλη. Για τρεις μήνες δεν μπορούσε να αθληθεί, η ψυχολογία του ήταν άσχημη και δεν μπορούσε να δεχθεί αυτό που του είχε συμβεί.
Η θέληση να κλωτσήσει την μπάλα έγινε η κινητήριος δύναμη του. Αποδέχθηκε τα νέα δεδομένα, σιγά σιγά άρχιζε να συνηθίζει τις νέες τροφές που έβλεπε στο πιάτο του και κατάλαβε ότι η διατροφή αυτή θα τον βοηθούσε να αναπτυχθεί και να πετύχει το όνειρο του.
Η πίτσα, όμως, ήταν το απωθημένο του. Έβλεπε τους φίλους του να τρώνε αλλά εκείνος δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο αφού το ζυμάρι ήταν απαγορευτικό. Ονειρευόταν με μεγαλύτερο ζήλο μια λεπτή ζύμη με καλή σάλτσα ντομάτας και άφθονη μοτσαρέλα παρά ένα γεμάτο γήπεδο που φωνάζει το όνομα του.
Το όνειρο έμοιαζε άπιαστο αλλά όταν πήρε μεταγραφή στη Χέρτα πήρε σάρκα και οστά. Στο Βερολίνο, υπάρχει το εστιατόριο Cielo di Berlino, το οποίο φτιάχνει πίτσα χωρίς γλουτένη. Η μέθοδος δημιουργίας της ζύμης είναι μυστική αλλά η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού, Βαρβάρα Μπονφίλιο, του έστειλε ένα email και τον προσκάλεσε να δει πως γίνεται από κοντά και να δοκιμάσει. Φυσικά, ο Νταρίντα δεν έχασε την ευκαιρία και απόλαυσε την πίτσα που τόσα χρόνια ονειρευόταν.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook