Έχετε ακούσει το ύμνο στη ζωή: «Μάνα που ζω», του χαρισματικού Βαγγέλη Κορακάκη; Κακώς, κάκιστα εάν κι εφ’ όσον όχι. Να τον ακούσετε άμεσα. Θα σας «φτιάξει» πάραυτα…
Λέει λοιπόν, σε μία στροφή (των στίχων ζωγραφιά του ανθρώπου με τα χέρια πινέλα και το μπουζούκι καμβά…) αυτός ο ύμνος: «… Η ελπίδα μας χαμένη κι η μοίρα μας γραμμένη στού …εξαποδώ (ΣΣ: Σιγά με τον μελετήσουμε κιόλας!) το κιτάπι, να τού βγει το μάτι…». Για να φθάσει στον επικό τίτλο: «Μάνα που ζω»!
Μαθαίνοντας τα περί εξέγερσης επιβατών σε πλοίο επειδή δε λειτουργούσε ο κλιματισμός και το πλήρωμα δε φορούσε γάντια και μάσκες… Μαθαίνοντας πως σε συναυλία ήταν κοινή η έξοδος κι είσοδος θεατών… Μαθαίνοντας πως σε πολλές εκκλησίες οι ιερείς χθες Κυριακή, μίλησαν αυστηρά κι απείλησαν με απαγόρευση εισόδου όσους-ες δε φορούσαν μάσκα… Μαθαίνοντας πως έκλεισαν μπαρ επειδή καταγράφηκε συνωστισμός και μη τήρηση κανόνων ασφαλείας… Μαθαίνοντας πως έπεσαν πρόστιμα …βροχή σε ΜΜΜ σε όσους-ες δε φορούσαν μάσκα… Μαθαίνοντας πως σε νησιά κυκλοφορούσαν αυτοκίνητα – καρμανιόλες προς ενοικίαση… Και μαθαίνοντας πως σε παραλίες και beach bar καταργείται το αδιαχώρητο…
Αναρωτιόμαστε: Μάνα που ζω! Εύλογα με όλα αυτά και με όλους αυτούς–ες εύλογα αναρωτιέται ο καθείς μας: Μάνα που ζω;
Και σε μία άλλη στροφή ο Βαγγέλης Κορακάκης λέγοντας: «… Όλα γύρω με πειράζουν και γρουσούζη με φωνάζουν… Μάνα που ζω…», είναι σα να μας …ακούει!
Δεν μπορούμε, να το… βουλώσουμε, βλέπετε. Δεν δεχόμαστε πως οι ανυπάκουοι στους νόμους είναι μάγκες. Κι οι υπάκουοι είναι δάγκες. Δεν καταπίνεται αυτό. Εδώ… Στο λαιμό μας κάθεται!
Φταίει όμως, η Πολιτεία. «Όλο νόμοι κι αστυνόμοι και σπανίως υπονόμοι…
Το κακό παραμονεύει και τη χώρα υπονομεύει…». Που λέει κι ο μεγάλος Μανώλης Ρασούλης.
Κάθετα και βλέπει. Τι κάθεται; Να τους ταράξει όλους-ες με τη μαγκιά να τρέχει από τα μπατζάκια τους στη νομιμότητα!
Παρεμπιπτόντως, ένας από τους σοβαρότερους κι αξιολογότερους πολιτικούς της σύγχρονης Ελλάδας, ο Ηλίας Ηλιού επανήλθε στο προσκήνιο με μια σώφρονα ρήση του. Κι ας έχει αφήσει παρακαταθήκη όγκων πολιτικών αναφορών για το εθνικό συμφέρον. «Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα», είχε πει αντιδρώντας (σύμφωνα με το …παρασκήνιο της εποχής) στο «θα σας ταράξουμε το ξύλο» της Κυβέρνησης προς τους βίαια διαμαρτυρόμενους στους δρόμους αριστερούς φοιτητές…
Και ναι, να του βγει – του …εξαποδώ – το μάτι αλλά πως. Με εμάς να καθόμαστε και να προσευχόμαστε; Εμ, δε γίνεται έτσι. Ακόμη και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι επέδειξαν τη σαφήνεια (για τη σοφία τους δεν γίνεται λόγος, φυσικά…) περί του θέματος. Συν Αθηνά και χείρα κίνει!
Η Πολιτεία οφείλει να μας ταράξει στη νομιμότητα. Οφείλουμε βέβαια, εμείς ως πολίτες να ταράξουμε ανάλογα (στη νομιμότητα) εαυτούς κι αλλήλους. Μόνον έτσι θα ξεγραφτούμε από τού… εξαποδώ το κιτάπι. Και θα του βγει το μάτι…
ΥΓ 1: Η διαρροή για τους βοηθούς του νέου «μπαρμπέρη στου κασίδη το κεφάλι» - του Μαρκ Κλάντεμπεργκ, ντε – οι οποίοι θεωρούνταν επτασφράγιστο μυστικό εκθέτει για πολλοστή φορά την αδέκαστη (εδώ γελάνε…), ΟΥΕΦΑ! Ήταν, είναι και θα είναι πάντα… Τρύπια!
ΥΓ 2: Φυσικά και δεν βιαζόμαστε, να πάρουμε θέση στο θέμα του Αντελίνο Βιεϊρίνια. Όποιος βιάζεται εξάλλου, σκοντάφτει…
ΥΓ 3 : Αλήθεια, ο Παναγιώτης Φασούλας και οι συν αυτώ προσωπικότητες του εθνικού μας σπορ – τού υποψήφιου για την διοίκηση της ΕΟΚ σχήματος – συμφωνούν με την απόλυτη ισοπέδωση, απαξίωση και συκοφάντηση του Γιώργου Βασιλακόπουλου; Επί της διοίκησης τού οποίου στην ΕΟΚ μεγαλούργησαν και δοξάστηκαν...
ΥΓ 4: Είναι πάντως, θετική εξέλιξη για το ελληνικό μπάσκετ η για πρώτη φορά γνωριμία του Παναγιώτη Φασούλα και των συν αυτώ προσωπικοτήτων του εθνικού μας σπορ – τού υποψήφιου για την διοίκηση της ΕΟΚ σχήματος – με την Περιφέρεια. Ελληνικό μπάσκετ δεν είναι μόνον η Εθνική κι η Αθήνα, βλέπετε…