Βρεθήκαμε μετά από αρκετό καιρό, χαιρετηθήκαμε, είπαμε τα νέα μας και μετά η συζήτηση πήγε στον ΠΑΟΚ. “Τι χάλι είναι αυτό;” μου λέει ο φίλος μου. “Εμένα ρωτάς;”, του απαντάω. “Οπως έστρωσαν, έτσι κοιμούνται. Αφησαν την ομάδα με ένα σωρό μέτριους και ένα σωρό παπούδες, οπότε είναι λογικό αυτό που συμβαίνει”.
“Αυτοί έτσι έστρωσαν, έτσι κοιμούνται και συμφωνώ”, μου ξαναλέει. Και αρχίζει το κρεσέντο: “Εμείς μπορείς να μου πεις τι φταίμε; 17 χρόνια ήμουν εκεί με διαρκείας από τα ακριβά. Δεν έχασα παιχνίδι. Τώρα δεν πατάω το πόδι μου. Να δω τι; Ούτε καν στην τηλεόραση τους βλέπω. Δεν τους αντέχω. Κι αν ξεγελαστώ και αποφασίσω να δω κανένα ματς, στο πεντάλεπτο μου τη δίνει και αλλάζω κανάλι. Βλέπω έργο...”
Τα ίδια τα έχω ακούσει πολλές φορές τα τελευταία δυόμιση χρόνια, μετά το ευτυχισμένο καλοκαίρι του 2019. Είναι πάρα πολλοί οι οπαδοί του ΠΑΟΚ που έχουν ξενερώσει. Δεν μπορούν να βλέπουν μια ομάδα που δεν τους προσφέρει τίποτε. Ούτε τίτλους, πια, ούτε και καλό θέαμα. Μια χαρά πήραν, πέρσι, με το Κύπελλο, αλλά οι πίκρες και οι απογοητεύσεις είναι πολλές.
Αυτό το ξενέρωμα πρέπει να αντιληφθούν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ. Από τους παίκτες και τον προπονητή, μέχρι τους πάντες στην ΠΑΕ και, φυσικά, τον ίδιο τον Ιβάν. Εναν Ιβάν τον οποίο δεν μπορούν να απαξιώσουν, δεν θέλουν να αποδοκιμάσουν, δεν παύουν να ευγνωμονούν γιατί έσωσε τον ΠΑΟΚ από την καταστροφή και τον έκανε πρωταγωνιστή, αλλά έχουν το μεγάλο παράπονο ότι μετά το νταμπλ ουσιαστικά παράτησε την ομάδα, είτε γιατί κουράστηκε να ξοδεύει, είτε γιατί, για κάποιους λόγους, ξενέρωσε πρώτος ο ίδιος.
Δεν είναι, όμως, μόνο ο Ιβάν το θέμα. Είναι ο Λουτσέσκου με τις τεράστιες δικές του ευθύνες για τη γύμνια του φετινού ρόστερ και την άγαρμπη διαχείριση των παικτών στα ροτέισον, είναι βέβαια και οι ίδιοι οι παίκτες οι οποίοι έχουν φτάσει στο σημείο να κάνουν συλλογή από ήττες μέσα στην Τούμπα, να χάνουν με κατεβασμένα χέρια από τον ουραγό του Πρωταθλήματος και να γλιτώνουν την ήττα από ομάδα της Σούπερ Λίγκα 2 με φάουλ στο τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Αλήθεια, πρέπει να διαθέτει Μέσι, Ρονάλντο και Λεβαντόφσκι ο ΠΑΟΚ για να νικήσει τον Ατρόμητο και τη Λάρισα, ή να μην ισοφαριστεί από τον Βόλο σε 4-4 από 4-1 μέσα στην Τούμπα; Για όνομα του Θεού...
Μπορεί αυτή η ομάδα, στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα, να δώσει και φέτος λίγη χαρά στον κόσμο της, κάπως να τον ηρεμήσει; Πολύ αμφίβολο. Να πάρει πάλι το Κύπελλο; Δύσκολο. Να κάνει τρελή κούρσα στο Κόνφερνς Λιγκ, το οποίο, εδώ που τα λέμε, είναι το λιγότερο που ενδιαφέρει τον κόσμο; Επίσης δύσκολο. Να προλάβει να διεκδικήσει το Πρωτάθλημα; Πολύ δύσκολο έως αδύνατο.
Γιατί δεν αρκεί να σαρώνει μέσα-έξω από εδώ και πέρα, αλλά πρέπει να χάνουν βαθμούς και οι από πάνω. Στους από πάνω, υπολογίστε όχι μόνο τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, αλλά και τον Αρη. Χωρίς τους μείον έξι, είναι έναν βαθμό μπροστά από τον ΠΑΟΚ. Τουτέστιν, ο ΠΑΟΚ ουσιαστικά είναι τέταρτος με έναν βαθμό διαφορά από τον ΟΦΗ, δύο από τον Παναθηναικό και τρεις από τα Γιάννινα. Τόσο καλά...
ΥΓ. Αναφέρθηκα στη βαθμολογία γιατί τόσο ο Λουτσέσκου, όσο και οι αιθεροβάμονες μάς είχαν ζαλίσει με τις νίκες που έπαιρνε η ομάδα. Δεν καταλάβαιναν το αυτονόητο για το οποίο φωνάζαμε συνεχώς: Με τόσο κακή απόδοση, θα έρθουν και οι ήττες. Και ήρθαν. Γιατί, πολύ απλά, μια ομάδα που δεν βλέπεται είναι αδύνατο να πρωταγωνιστήσει σε βάθος χρόνου...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook