Πανηγυρίζουν στον Ολυμπιακό μετά τον αποκλεισμό τους από την Αρσεναλ. Είναι υπερήφανοι, λένε, γιατί νίκησαν στο Λονδίνο και αποχαιρέτισαν το Γιουρόπα Λιγκ με ψηλά το κεφάλι. Ξεχνούν ότι έχασαν στο Καραϊσκάκη, όπως ξεχνούν και ότι, όπως πάντα, έπεσαν στο Γιουρόπα Λιγκ αφού πρώτα αποκλείστηκαν από το Τσάμπιονς Λιγκ. Οταν θέλεις να... αυτοϊκανοποιηθείς ψάχνοντας παρηγοριά, όλα εύκολα είναι. Κι ας μένεις με ανεκπλήρωτη τη φαντασίωση της αληθινής ηδονής...
Παρ' όλα αυτά, σε ένα έχουν δίκιο. Μπορεί ο Ολυμπιακός να είναι μια από τις μικρομεσαίες ομάδες της Ευρώπης, είναι, όμως, η πιο πετυχημένη ελληνική ομάδα στην Ευρώπη, εδώ και πολλά χρόνια. Οχι μόνο γιατί είχε πιο πολλές ευκαιρίες να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ, κατακτώντας συνεχώς Πρωταθλήματα, αρκετά από τα οποία ήταν κάλπικα, αλλά και γιατί όλες οι άλλες ελληνικές ομάδες, με ελάχιστες εκλάμψεις, ήταν και παραμένουν... θλιβεροί καρποζεισπράκτορες στην Ευρώπη. Μεταξύ αυτών, φυσικά, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ, που όλα αυτά τα τελευταία χρόνια είναι σχεδόν μόνιμοι επισκέπτες τόσο των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ, όσο και των προκριματικών, αλλά και των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ.
Αυτή είναι η ωμή αλήθεια και πρέπει να την αναγνωρίζουμε. Για να δικαιούνται ο ΠΑΟΚτσής και ο ΑΕΚτσής να ειρωνευτούν τον Ολυμπιακό επειδή παραμένει σταθερά μόλις στο τρίτο (από τα τέσσερα) γκρουπ δυναμικότητας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και επειδή ποτέ δεν κατόρθωσε να προκριθεί από όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, πρέπει πρώτα και οι δικές τους ομάδες να κάνουν και να ξανακάνουν και να ξανακάνουν αυτήν, έστω, την πορεία. Αλλά, δυστυχώς, ούτε στον ύπνο τους την έχουν δει...
Υπάρχει και ένα άλλο πολύ σημκαντικό στοιχείο. Ο Ολυμπιακός είναι ο μόνος που προσφέρει βαθμούς στην Ελλάδα και υπερασπίζεται τα δικαιώματά της στην ειδική κατάταξη της ΟΥΕΦΑ. Ολοι οι υπόλοιποι ευθύνονται για το γεγονός ότι καταντήσαμε να στέλνουμε τον πρωταθλητή στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και μόνο τρεις ομάδες, αντί για τέσσερις, στα προκριματικά του νεοσύστατου Κόμφερενς Λιγκ και όχι πλέον του Γιουρόπα Λιγκ. Ηδη από φέτος έπαψε να έχει ουσιαστικό νόημα η κατάκτηση της δεύτερης θέσης στο ελληνικό Πρωτάθλημα. Αρα ΠΑΟΚ και ΑΕΚ έκαναν χαρακίρι. Πολέμησαν τον ίδιο τον εαυτό τους. Διότι κάθε χρόνο αυτές ήταν οι ομάδες, που, μαζί με τον Ολυμπιακό, στόχευαν στην πρώτη δυάδα.
Προσωπικά, βαρέθηκα τον μεγάλο, κατά τα άλλα, ΠΑΟΚ, που είναι μικρός στην Ευρώπη. Κουράστηκα με τις “ατυχίες”, τις “συγκυρίες”, τις “λεπτομέρειες”, τα προσωπικά λάθη που κόστισαν. Κουράστηκα και με τους αποκλεισμούς από κατώτερες ομάδες. Και δεν μπορώ να δεχτώ ότι, εννιά χρόνια μετά την εμφάνιση του Ιβάν Σαββίδη, ο δικός του, εύρωστος οικονομικά, ΠΑΟΚ ζει ακόμη με το... όνειρο της πρώτης (!) συμμετοχής σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.
ΥΓ. Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, όλοι τα δικά μας χάλια κι ας μη χαιρόμαστε με τα παθήματα του Ολυμπιακού. Να διασκεδάζουμε με τον... μεγαλοϊδεατισμό των φανατικών υποστηρικτών του, των παραγόντων και των δημοσιογραφικών φερέφωνων, αλλά μέχρι εκεί.