Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή
Για πρώτη φορά στην επαγγελματική του καριέρα αποφάσισε να παίξει εκτός Γαλλίας. Ηθελε να δοκιμάσει την εμπειρία στην Ελλάδα και στις αρχές Σεπτεμβρίου 2020 υπέγραψε διετές συμβόλαιο συνεργασίας με τον Αρη. Ο λόγος για τον Ζαχαρί Μπουσέ, τον 30χρονο Γάλλο κίπερ, ο οποίος έμεινε μόνο ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη και πρόλαβε να παίξει μόνο σε εννέα παιχνίδια.
Τον εντοπίσαμε στην Κορσική, στις πρώτες μέρες του στη νέα του ομάδα, την Μπαστιά. Δέχθηκε να μιλήσει στο Metrosport.gr για τη νέα πρόκληση στη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας, το διάστημα που έμεινε ανενεργός, αναφέρθηκε στις εμπειρίες του στην ακαδημία της Χάβρης αλλά και την απόφαση να μετακομίσει πριν ενάμιση χρόνο στη Θεσσαλονίκη.
Προφανώς και τον ρωτήσαμε γιατί αποχώρησε από τον Αρη, αν παρακολουθεί την ομάδα και τόνισε πως έχει επαφή με πρώην συμπαίκτες του και πως είναι πλέον φίλαθλος του συλλόγου της Θεσσαλονίκης. Αποκάλυψε την καλύτερη στιγμή του με τη φανέλα του Αρη, αναρωτήθηκε γιατί δεν έγινε βασικός με έξι παιχνίδια από τα εννιά χωρίς να δεχθεί γκολ ενώ τόνισε πως δεν του είχε ξανασυμβεί να βρεθεί σε ομάδα που να παίξουν τρεις τερματοφύλακες σε έναν γύρο.
-Πως είναι τα πράγματα στη Γαλλία με τον κορωνοϊό;
«Όπως σε όλο τον κόσμο, πρέπει να προσαρμοστούμε, πρέπει να ζήσουμε με αυτό, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πέρα από το να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τους ανθρώπους μας. Είναι περίεργη κατάσταση για όλους μας γιατί δεν ζούμε την κανονική ζωή μας. Δεν υπάρχουν ιδιαίτεροι περιορισμοί στη Γαλλία, συνίσταται να φοράμε μάσκες και να κρατάμε αποστάσεις, υπάρχει ένα πρωτόκολλο. Δεν υπάρχει κάτι υποχρεωτικό».
-Πως νιώθεις που μετά από τόσους μήνες απραξίας βρήκες νέα ομάδα, την Μπαστιά;
«Εκανα προπονήσεις με την δεύτερη ομάδα της Καέν, δεν έπαιζα όμως παιχνίδια. Ημουν μέσα στην ομάδα, απλά δεν έπαιζα αγώνες. Συμφώνησα να προπονούμαι για να κρατηθώ σε φόρμα. Ο στόχος μου ήταν να είμαι όσο έτοιμος μπορώ γιατί ήξερα πως θα βρεθεί μια ομάδα. Εκανα ειδικό πρόγραμμα με προπονητή φυσικής κατάστασης, εκτός από την προπόνηση της ομάδας».
«Σαν ηφαίστειο το γήπεδο της Μπαστιά, στα 12 είπα στους γονείς μου ότι ήθελα να γίνω επαγγελματίας»
-Σου έλειψε η καθημερινότητα των αγώνων;
«Φυσικά και μου έλειψε. Το πνεύμα και η ατμόσφαιρα των παιχνιδιών. Αυτά μου έλειψαν πολύ. Μόλις έφτασα στην Κορσική και ανακαλύπτω μια νέα ομάδα, μια νέα περιοχή, είμαι έτοιμος να παλέψω για την θέση μου. Είναι μια πρόκληση για μένα, όπως κάθε πράγμα στην ζωή. Είναι πρόκληση να σπουδάσω τα παιδιά μου, να εστιάσω στον στόχο μου. Τώρα ο στόχος μου είναι να παλέψω για να αγωνιστώ και για να πετύχουμε τον στόχο της ομάδας. Να πάμε όσο ψηλότερα γίνεται. Το γήπεδο της Μπαστιά είναι σαν ηφαίστειο, όταν έπαιζα σε άλλες ομάδες και ερχόμουν εδώ και τα παιχνίδια ήταν εξαιρετικά. Δεν θέλω να πω πως νιώθαμε φόβο, αλλά νιώθεις κάτι παρόμοιο, νιώθεις κάτι ξεχωριστό σε τέτοια γήπεδα. Ανυπομονώ να παίξω. Δεν έγινε συζήτηση με την ομάδα αν θα είμαι πρώτος τερματοφύλακας, εγώ θα παλέψω και είμαι πεινασμένος να φορέσω τα γάντια της ομάδας».
-Όταν ήσουν μικρός, πως αποφάσισες να γίνεις τερματοφύλακας;
«Δεν αποφάσισα τίποτα. Το γήπεδο αποφάσισε για μένα. Δεν ήμουν πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια, βελτιώθηκα αργότερα. Όταν ήμουν 6-7 ετών, ο προπονητής μου αποφάσισε να με βάλει στο τέρμα γιατί δεν ήμουν καλός στις άλλες θέσεις. Έπιασα ένα πέναλτι κατά τη διάρκεια του αγώνα και οι συμπαίκτες μου είπαν πως από εδώ και στο εξής θα είμαι ο τερματοφύλακας. Βελτιώθηκα, μεγάλωσα έτσι. Η πρώτη μου ομάδα ήταν μια μικρή ομάδα στο νησί μου, στην Χάβρη πήγα στα 15, είναι μια καλή ομάδα με εξαιρετικές ακαδημίες. Οι Πογκμπά, Μαχρέζ ξεκίνησαν από εκεί».
Πόσο δύσκολο ήταν να πας στα 15 στη Χάβρη;
«Ηταν πολύ δύσκολο, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είναι δύσκολο να ζήσεις στην οικογένειά σου μέσα από το ποδόσφαιρο, αλλά ήταν ο στόχος μου. Στα 12 μου είπα στους γονείς μου ότι θα γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και θα βρω μια ομάδα που θα παίξω ποδόσφαιρο του επιπέδου που θέλω. Ακολούθησα τον στόχο μου, ήταν πολύ δύσκολο. Όταν είσαι μικρός δεν ξέρεις την ζωή, τις δυσκολίες, απλά θες να παίξεις ποδόσφαιρο. Δεν ήταν δύσκολο να πάρω το αεροπλάνο και να παλέψω για τον στόχο μου. Ήμουν στις ακαδημίες με πολλά παιδιά και παλέψαμε για να γίνουμε επαγγελματίες. Οι υπόλοιποι μπορούσαν να πάνε στις οικογένειές τους με τρένο μια φορά στο τόσο, εγώ δεν μπορούσα. Έπρεπε να προσαρμοστώ. Εχουμε επαφές με κάποια παιδιά, αλλά όλοι έχουν τις ζωές τους. Υπήρχε πολύ οργάνωση στις ακαδημίες της Χάβρης, υπήρχαν άνθρωποι που μας πρόσεχαν. Ήταν το τέλειο μέρος για να βελτιωθώ».
«Είμαι περήφανος που κράτησα το μηδέν σε έξι ματς»
-Στα 28 σου χρόνια πήρες την απόφαση να παίξεις για πρώτη φορά εκτός Γαλλίας και ήρθες στην Ελλάδα. Πως πήρες τότε αυτή την απόφαση; Το μετάνιωσες;
«Δεν μετανιώνω ποτέ στη ζωή μου. Είναι μια εμπειρία που έζησα και είμαι χαρούμενος που ήρθα στην Ελλάδα, ανακάλυψα την Ελλάδα, τον σύλλογο, μια άλλη κουλτούρα. Αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα γιατί με την γυναίκα μου θέλαμε να ζήσουμε σε μια άλλη χώρα εκτός Γαλλίας και όταν μου πρότεινε ο Αρης να έρθω, δεν ήταν δύσκολο να το αποφασίσω. Ήταν στόχος μου να ζήσω εκτός Γαλλίας. Μου είπαν κάποια πράγματα για τον Αρη, ήξερα κάποια χαρακτηριστικά του συλλόγου, έψαξα κιόλας, ρώτησα και τον Ροζ. Ο Ροζ μου είπε έλα να απολαύσεις την ομάδα, τον σύλλογο, την χώρα».
-Παρακολουθείς τον φετινό Αρη; Πως σου φαίνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ Κουέστα και Ντένις;
«Δεν παρακολουθώ τα παιχνίδια, γιατί δεν έχουμε τα κανάλια να τα δω. Βλέπω τα σκορ των αγώνων, μιλάω με Σάσα, Τζέγκο, Σούντγκρεν, μου λένε τι έκαναν και πως πάει η ζωή τους στη Θεσσαλονίκη. Μου αρέσει ο Αρης, αλλά κοιτάω την καριέρα μου. Πέρυσι κάναμε καλή χρονιά, φέτος τους εύχομαι τα καλύτερα. Είμαι πραγματικός οπαδός της ομάδας και τους υποστηρίζω. Οσο για τον ανταγωνισμό στη θέση του τερματοφύλακα, δεν μπορώ να πω κάτι, με όλο τον σεβασμό».
-Πως πέρασες στον Αρη και την Θεσσαλονίκη το χρονικό διάστημα που έμεινες εδώ;
«Πέρασα όμορφα, έκανα το καλύτερο που μπορούσα για την ομάδα και τους συμπαίκτες μου. Παίξαμε αρκετά καλά παιχνίδια».
-Επαιξες σε εννέα παιχνίδια και στα έξι κράτησες ανέπαφη την εστία σου. Παρόλα αυτά δεν έγινες ποτέ βασικός. Τι συνέβη;
«Δεν ξέρω γιατί συνέβη αυτό. Αλλά δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μου εκεί, υπάρχει προπονητής και αποφασίζει ποια θα είναι η 11άδα του. Εγώ πάντα έδινα το 100% των δυνατοτήτων μου. Μετά ο προπονητής είναι αυτός που αποφασίζει, εκείνον πρέπει να ρωτήσετε. Είμαι πολύ περήφανος για το επίτευγμα να κρατήσω ανέπαφη την εστία μου σε 6/9 παιχνίδια που έπαιξα».
-Γιατί στον πρώτο γύρο παίξατε και οι τρεις τερματοφύλακες (Κουέστα, Σιαμπάνης οι άλλοι δύο); Σου έχει ξανασυμβεί σε κάποια ομάδα σου;
«Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, αυτό το ξέρει ο σύλλογος και το τεχνικό επιτελείο. Δεν ξέρω γιατί συνέβαινε αυτό. Εγώ έπρεπε να δίνω το 100% των δυνατότητων μου και να παίζω. Αυτό έκανα. Μετά ήταν επιλογή του συλλόγου και του τεχνικού επιτελείου, εγώ ήθελα να παίζω σε κάθε παιχνίδι. Η αλήθεια είναι πως δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο να παίξουν τρεις τερματοφύλακες σε έναν γύρο».
«Καλύτερη στιγμή μου στον Αρη η νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ»
-Γιατί έφυγες τελικά από τον Αρη; Ηταν οικογενειακοί οι λόγοι ή επειδή δεν έπαιζες όσο περίμενες;
«Ο λόγος ήταν πως η οικογένεια της γυναίκας μου της έλειπε πολύ, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου ήταν χαρούμενα στην Ελλάδα, αλλά η απόσταση από τη Γαλλία ήταν μεγάλη. Ετσι αποφασίσαμε να διακόψουμε το συμβόλαιο. Τώρα είμαι μόνος μου στην Κορσική, η οικογένειά μου μένει στην Καέν».
-Ηταν πιο δύσκολη η κατάσταση στον Αρη ή όταν έπαιζες στην Τουλούζ;
«Και στις δύο ομάδες ήταν δύσκολα. Ήταν το ίδιο. Αλλά εγώ έπρεπε να προσαρμοστώ στην κατάσταση, είναι μια ικανότητα που πρέπει να έχεις στη ζωή σου».
-Ένα θετικό που κρατάς από την θητεία σου στην Τουλούζ ήταν το πέναλτι που έπιασες απέναντι στον Ιμπραΐμοβιτς;
«Φυσικά, ήταν μια όμορφη ανάμνηση. Στο τέλος δέχθηκα το γκολ, αν και έπιασα το πέναλτι. Ο Ζλάταν ήταν πολύ γρήγορος και το έβαλε στην επαναφορά».
-Στην Οσέρ έσπασες ένα ρεκόρ με 112 συμμετοχές στη Λιγκ 2. Θέλεις και στη Μπαστιά να καταφέρνεις κάτι αντίστοιχο;
«Φυσικά, αυτός είναι ο στόχος μου. Τα ρεκόρ είναι για τα σπάμε. Δουλεύω καθημερινά για να παίξω και να βγάλω τον καλύτερο εαυτό μου».
-Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή σου με τη φανέλα του Αρη;
«Δεν έχω χειρότερη στιγμή στον Αρη. Σε κάθε εμπειρία σε κάθε ομάδα έχεις την ευκαιρία να βελτιωθείς. Η καλύτερη στιγμή μου ήταν το 1-0 με τον ΠΑΟΚ στο Χαριλάου. Ήταν χωρίς οπαδούς αλλά νιώθαμε την πίεση του κόσμου για να κερδίσουμε. Κατάλαβα πως δεν ήταν ένα απλό παιχνίδι. Καταλαβαίναμε την ατμόσφαιρα σε όλη την πόλη, σε κάθε μαγαζί».
-Τι μήνυμα θα ήθελες να αφήσεις στον κόσμο του Αρη;
«Τους εύχομαι τα καλύτερα, υποστηρίζω την ομάδα, εύχομαι τα καλύτερα στο μέλλον. Θέλω να τους πω πως είμαι και θα είμαι ένας οπαδός του Αρη, ένας θαυμαστής της Ελλάδας».