Η «οπισθοδρόμηση» συνεχίζεται με την ανοχή όλων και την συγκάλυψη των γνωστών σπουδαιοφανών αναλυτών, οι οποίοι δυστυχώς όμως δεν είναι σε θέση να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Οι αντιπαραθέσεις έχουν περιοριστεί - σχεδόν εξαφανιστεί – από τη στιγμή που η αλληλουχία των γεγονότων στη συντριπτική της πλειοψηφία, δεν επιτρέπει πλέον αμφισβητήσεις και περιορίζει στο ελάχιστο τα περιθώρια διχαστικών προθέσεων. Αδιάψευστος και απόλυτος καταλύτης είναι η σκληρή πραγματικότητα η οποία υποχρεώνει τους πάντες να προσεγγίζουν πλέον τα γεγονότα και τη γενική κατάσταση με ιδιαίτερη προσοχή και υπευθυνότητα. Κάτι που δεν βολεύει ασφαλώς τους εκ πεποιθήσεως ή και εξ επαγγέλματος διαστρεβλωτές της αλήθειας.
Αναφερόμαστε στα «όσα συμβαίνουν» στον ΠΑΟΚ σήμερα. Και τα οποία επικεντρώνονται στο ποδοσφαιρικό τμήμα, την ευθύνη του οποίου έχει σαφέστατα και πρωτίστως το δίδυμο κόουτς και τεχνικού διευθυντή. Με αφορμή την προχθεσινή εικόνα της ομάδας, σε συνάρτηση και με μια σειρά αρνητικών αποτελεσμάτων καθώς και απογοητευτικών εμφανίσεων, μέσα από τις οποίες χάθηκαν πολύτιμες διακρίσεις αλλά και εξίσου πολύτιμοι βαθμοί, προκύπτουν ερωτηματικά τα οποία μένουν αναπάντητα. Σε κάποια από αυτά όταν επιχειρείται να δοθούν εξηγήσεις το αποτέλεσμα είναι να εκτίθεται αυτός που το αποτόλμησε (βλέπε πρόσφατες δηλώσεις του Αμπέλ Φερέιρα μετά το παιχνίδι με την Ομόνοια).
Ο ρόλος και η συμπεριφορά του Πορτογάλου κόουτς βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων λόγω των κραυγαλέων λαθών και ασυγχώρητων εμμονών του. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στην περίπτωση του Γερμανού τεχνικού διευθυντή. Έχουμε κάθε λόγο να μην επαναλάβουμε λεπτομερώς τα όσα βαρύνουν σε βάθος χρόνου – από πέρυσι ακόμη - τόσο τον ίδιο, όσο και τον άμεσο συνεργάτη του, Όλαφ Ρέμπε. Νομίζω όμως ότι είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε σε κάποιες χτυπητές, αδέξιες και καταστροφικές συμπεριφορές τους, με αντίστοιχα λάθη που στοίχισαν πολύ ακριβά.
Να ξαναθυμίσουμε δηλαδή σε κάποιους αμνήμονες ή έχοντες μνήμη χρυσόψαρου ότι ο πρώτος παρέμεινε στη θέση του παρά το γεγονός μιας αποτυχημένης χρονιάς που χρεώνεται, χάρη στη μεγαλόθυμη απόφαση του Ιβάν να του δώσει την ευκαιρία για να δείξει αν είναι ικανός να κουμαντάρει το καράβι του ΠΑΟΚ. Όσο για τον δεύτερο, τον συμπαθέστατο Όλαφ, αυτός προσελήφθη μεσούσης της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου με το σκεπτικό να κινηθεί άνετα ώστε να ενισχύσει μεταγραφικά την ομάδα, αναπληρώνοντας τα κενά που υπήρχαν.
Τι έκανε ο πρώτος; Βαδίζει από το κακό στο χειρότερο! Ο δεύτερος; Όχι απλά δεν φρόντισε να είναι η ομάδα έτοιμη στο ξεκίνημα της χρονιάς, επιπρόσθετα την απογύμνωσε στην κυριολεξία, τη στιγμή μάλιστα που μπορούσε να πετύχει τη μεγαλύτερη διάκριση της ιστορίας της. Να μπει δηλαδή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Τι έκαναν και οι δύο μαζί; Με την «γλυκιά καραμέλα» του χτίζουμε νέα ομάδα ή την ανανεώνουμε εκ βάθρων, προχώρησαν ακριβώς στο αντίθετο. Στην «ανανέωση» προχώρησαν ξεπουλώντας για ψίχουλα χαρισματικούς παίκτες ιδανικής ποδοσφαιρικής ηλικίας (Άκπομ, Λημνιός, Πέλκας) και την συνέχισαν προχωρώντας στην εκπαραθύρωση προσωπικοτήτων της μεγάλης ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ και τον πρόσθετο τίτλο της αήττητης πρωταθλήτριας ομάδας.
Δεν θα μπούμε στον πειρασμό να αναφερθούμε σε ονόματα και σε ξεχωριστές περιπτώσεις υπευθύνων. Σε ότι αφορά το δίδυμο επίσης συνεργάστηκε άψογα για να μείνουν στην άκρη και στα αζήτητα παίκτες – πυλώνες της μεγάλης ομάδας του νταμπλ. Όπως είναι γνωστό σε όλους στο παραπέντε και με επέμβαση του Ιβάν γλίτωσε ο εμβληματικός αρχηγός από αυτόν τον ανεξήγητο εξοστρακισμό. Η περίπτωση του είναι μια ιστορία που όταν δει το φως της δημοσιότητας, πολλοί θα τρέχουν για να κρυφτούν. Συνέπειες όλων αυτών των μυστηριωδών συμπεριφορών ήταν να κλείσουν την πόρτα στον Μαουρίσιο που έφυγε με μικρότερο συμβόλαιο, το ίδιο και στον φιλότιμο και μεγάλο μαχητή Μάτος.
Ο τελευταίος γνωρίζοντας προθέσεις και διαθέσεις του διδύμου έκανε πολύ υπομονή, έμεινε αρκετό καιρό στα αζήτητα και όταν του ζητήθηκε να επιστρέψει μετά την γκάφα ολκής στο παιχνίδι με την Κράσνονταρ να μην κληθεί να αγωνιστεί και να μπει στη θέση του ένας παίκτης που μόλις είχε αποκτηθεί, το έκανε χωρίς συζήτηση και με όλη την ψυχή του. Δυστυχώς όμως πολύ σύντομα διαπίστωσε ότι αυτές οι περίεργες προθέσεις της απαξίωσης του εξακολουθούσαν να ισχύουν, άγνωστο για ποιο λόγο και αποχαιρέτησε κι αυτός τον αγαπημένο του ΠΑΟΚ. Και οι δύο προτίμησαν να απομακρυνθούν και με μικρότερα συμβόλαια, κάτι που θα πρέπει να εξηγηθεί, γιατί ο κόσμος του ΠΑΟΚ γνωρίζει πως πάντοτε επί της εποχής του Σαββίδη, είχαμε το αντίθετο.
Όλοι να ονειρεύονται να φορέσουν την ασπρόμαυρη φανέλα. Ο στενός κύκλος των αποδυτηρίων αξίζει να σημειωθεί ότι όταν αναφέρεται στις παραπάνω περιπτώσεις μιλάει για «προγραφές» και «ανεπιθύμητους». Ο κόουτς άλλα λέει δημόσια και άλλα προφανώς πράττει παρασκηνιακά. Αυτό το συγκεκριμένο το θεωρώ προσωπικά δεδομένο και ισχύει στην περίπτωση Βιεϊρίνια. Είναι αλήθεια ότι έγινε μια προσπάθεια να αντικατασταθούν και οι «προγραμμένοι» και οι «πωληθέντες». Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι νεοαποκτηθέντες δεν ήταν της αξίας και του επιπέδου τους. Συμπερασματικά τα γεγονότα δεν διαψεύδονται αλλά επαληθεύονται συνεχώς. Όσοι λοιπόν απομένουν να εθελοτυφλούν μπροστά σε τέτοιες κραυγαλέες επισημάνσεις, αυτή τη στιγμή είναι λίγοι. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είχε υπομονή κι έδωσε πολλές ευκαιρίες σε όλους και ιδιαίτερα στο δίδυμο για να κινηθούν σωστά και υπεύθυνα. Όμως κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να συμβαίνει.
Το σημερινό σχόλιο δεν γράφεται για να υπενθυμίσει αλλά για να προειδοποιήσει: Ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να κλείσει το φαύλο κύκλο της αυτή η ακατανόητη κατάσταση που επικρατεί στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Τέλος στο σανό και στο κάρβουνο. Αλήθειες και μόνο αλήθειες. Μόνο έτσι θα διορθωθούν... οι αδιόρθωτοι και θα μετανοήσουν οι αμετανόητοι. Οσο για αυτούς που την θαρραλέα, ειλικρινή και καλόπιστη κριτική προσπαθούν να την βαφτίσουν «πόλεμος στον ΠΑΟΚ» τους πληροφορούμε ότι πραγματικά εμείς πολεμάμε, όχι τον ΠΑΟΚ όμως, αλλά για τον ΠΑΟΚ. Και πολεμάμε για τα συμφέροντα του, αγωνιζόμενοι όρθιοι και όχι προσκυνώντας και γλείφοντας.