Από που να ξεκινήσεις, μέχρι που μπορεί να φτάσεις και πως να τελειώσεις την όποια από τις τόσες σκληρές ιστορίες διατηρείς στο «αρχείο» των αναμνήσεων και αφορούν «το κράτος των Αθηνών» και την διαχρονική φασιστική συμπεριφορά του, απέναντι στον ελληνικό βορρά και την επί μονίμου βάσεως παραγκωνισμένη Θεσσαλονίκη.
Στην οποία βέβαια... γενναιόδωρα (και ειρωνικά) έδωσαν και τον τίτλο της συμπρωτεύουσας. Έναν τίτλο που αφελέστατα και παθητικά τον αποδέχθηκαν οι κάτοικοι της και που ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό τους, να τον επιστρέψουν σε εκείνους που για τους δικούς τους και φτηνούς – όπως αποδείχθηκε – λόγους, τον επινόησαν. Και λέω από που να ξεκινήσεις, μέχρι που μπορείς να φτάσεις και σε τι συμπέρασμα να καταλήξεις, θέλοντας να πεις ή να γράψεις δυο κουβέντες για τη νέα πρόκληση.
Αναφερόμαστε στο λόγο και στη συμπεριφορά του αφελέστατου νεαρού, ο οποίος διακατεχόμενος και γαλουχημένος από σάπια συναισθήματα και απόψεις, επικίνδυνες και διχαστικές, αποτέλεσε κεντρικό πρόσωπο και στόχο της χθεσινής επικαιρότητας. Ήταν μια πρόκληση που δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της ψυχολογίας που έχει διαμορφωθεί σε βάρος δεκαετιών και βάση ενός κώδικα που θέλει αφεντικό το υδροκέφαλο κέντρο και θεραπαινίδα την περιφέρεια (Θεσσαλονίκη). Η ανισότητα ολοφάνερη και η υποταγή για χρόνια πολλά απόλυτη και διασφαλισμένη. Ο νεαρός λοιπόν αυθόρμητα έβγαλε από μέσα του το δηλητήριο που έχουν ενσταλάξει κάποιοι επιπόλαιοι κι επικίνδυνοι εθνομειοδότες αλλά και τα γνωστά ρεμάλια των γηπέδων.
Το «Βου, Βου, Βούλγαροι» είναι αλήθεια πως πέρασε άνετα στον ανυπεράσπιστο ψυχισμό του πιτσιρικά, από τη στιγμή που το άκουγε συνέχεια στο γήπεδο. Κι αυτό, γιατί το ίδιο το κράτος δεν είχε φροντίσει να αντιμετωπίσει αυτή την πληγή. Και όχι μόνον δεν είχε φροντίσει να την αντιμετωπίσει, αλλά αντίθετα με την ένοχη σιωπή του την υιοθέτησε και άφησε ελεύθερο το πεδίο για να δηλητηριάζονται μυαλά και ψυχές.
Ναι, το ίδιο το κράτος (!) δεν τόλμησε να ασχοληθεί ποτέ με το θέμα. Δεν ήταν λίγες οι φορές στο παρελθόν που προσωπικά και απευθυνόμενος ιδιαίτερα σε βορειοελλαδίτες Υπουργούς και Υφυπουργούς και προέδρους της ΕΠΟ, ζήτησα κάτι που πολύ απλά θα μπορούσε να κλείσει μια για πάντα τα απύλωτα και βρώμικα στόματα κάποιων εγκάθέτων «ελληναράδων» του λεκανοπεδίου. Κι αυτή η πρόταση δεν ήταν άλλη από το να προστεθεί στους κανονισμούς μια παρόμοια διάταξη όπως αυτή με το «κεκλεισμένων των θυρών», όταν θα τολμούσαν οι γηπεδούχοι να «βρωμίσουν» την ατμόσφαιρα.
Δυστυχώς δεν πέρασε ούτε σαν σκέψη από το μυαλό τους να ασχοληθούν με την συγκεκριμένη περίπτωση. Και να σκεφτεί κανείς ότι κάποιοι κυβερνητικά μεγαλόσχημοι στο παρελθόν βορειοελλαδίτες την ώρα που το «Βου, Βου Βούλγαροι» δονούσε τις ατμόσφαιρες κι επικρατούσε στα γήπεδα, μουλωχτά και στα σκοτεινά, έσπευδαν να βάλουν τις υπογραφές τους κάτω από τη σκανδαλώδη απόφαση της εξορίας του ελληνικού στίβου από το χώρο του (γήπεδο Καραϊσκάκης) για να παραχωρηθεί στον τότε μεγαλοπαράγοντα, που όχι απλώς διαφέντευε το ποδόσφαιρο, αλλά μάλλον και κυβερνούσε τη χώρα. Για την ελεεινή ύβρη δεν είχαν το κουράγιο και δεν ασχολήθηκαν ποτέ.
Η αντεθνική ύβρης κρατήθηκε όρθια όχι από τον πιτσιρικά και την κυρία Μακρυπούλια, αλλά από την ανοχή, την αντοχή και την απόλυτη εξουσία του κράτους των Αθηνών και όσων ανέχονται αυτή την κατάσταση, ακόμη και σήμερα. Θυμάμαι την κόντρα που είχαμε με τον απίθανο Μπαμπινιώτη και τη σιωπή του όταν τον προκάλεσα να μου απαντήσει στο ερώτημα «αν οι ΠΑΟΚτσήδες εν χορό στο γήπεδο τον αποκαλούν... - αποφεύγω τον χαρακτηρισμό – θα είχε το κουράγιο αυτόν τον χαρακτηρισμό να τον καταχωρήσει στο περιβόητο λεξικό του;».
Από που ξεκίνησα, που έφτασα και που θέλω να καταλήξω: Στο εξής ιστορικό στιγμιότυπο που συνέβη στο παρελθόν σε αγώνα του Ολυμπιακού με την θρυλική Δόξα εκείνης της εποχής στο φαληρικό κολαστήριο. Τιμητικά προσκεκλημένος ο τότε Πρωθυπουργός Σερραίος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Σε κάποια στιγμή οι Πειραιώτες που είχαν στριμωχθεί και κινδύνευαν, ο αείμνηστος Τάκης Λουκανίδης αντιμετώπισε δυναμικά τον αντίπαλο του. Οπότε έγινε ο χαμός!
Το «Βου, Βου Βούλγαροι» πήγαινε σύννεφο. Χαμός όμως και στα επίσημα. Αναταραχή και αιφνιδιασμός. Ο Σερραίος λεβέντης Πρωθυπουργός και Εθνάρχης έχει σηκωθεί όρθιος, έχει πετάξει την καρέκλα που καθόταν, οργισμένος, εκνευρισμένος αλλά ευθυτενής και περήφανος αποχωρεί από τον χώρο των επισήμων, αφήνοντας άφωνους τους οικοδεσπότες, αλλά και όλους όσους τον συνόδευαν. Είναι και παραμένει στην ιστορία ο μόνος πολιτικός που έφτυσε κατάμουτρα αυτούς τους αλήτες.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.