Μια ιστορική ανατροπή που θα την θυμούνται για πολλά χρόνια οι ΠΑΟΚτσήδες και δεν θα την ξεχάσουν ποτέ οι οπαδοί της ομάδας της εύνοιας. Μια θριαμβευτική επικράτηση, ένα τσαλάκωμα γοήτρου αλλά και μια ισοπέδωση της ερυθρόλευκης μυθοπλασίας περί «θρύλων» και φόβητρων του εγχώριου αλά και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Θρήνος στο λιμάνι που είδε το «καμάρι» του, αυτό το ισχνό και μετριότατο ποδοσφαιρικό συγκρότημα να φεύγει από την Τούμπα με κατεβασμένο το κεφάλι, ταπεινωμένο και γυμνό χωρίς τα φτιασίδια που φροντίζουν να του κολλάνε κατά περίσταση τα φερέφωνα και η προπαγάνδα του.
Η σπουδαία επιτυχία των γηπεδούχων οι οποίοι κατέθεσαν κυριολεκτικά την ψυχή τους και αναποδογύρισαν ότι πήγε να τους φορτώσει και πάλι όπως στο προηγούμενο παιχνίδι η άδικη μοίρα τους (αιφνιδιασμός με κοροϊδίστικα και φτηνά γκολ) χαιρετίστηκε με ιδιαίτερη ικανοποίηση από τον κόσμο τους, από τη στιγμή που έστειλε ξεχωριστά μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες.
Ένας από αυτούς ήταν και η ασπρόμαυρη οικογένεια η οποία είδε επιτέλους πάθος, ψυχή, ένταση και γενναιότητα στην ομάδα της. Κι ένας άλλος που πήρε το μήνυμα του ήταν η συμμορία, μαζί με τον αλαζόνα ερυθρόλευκο χαλίφη που είχαν βγάλει γλώσσα ιδιαίτερα μετά την «ιστορική» τους ευρωπαϊκή πρόκριση.
Όταν δηλαδή απέκλεισαν την τιτανομέγιστη, την 10η ομάδα στο αγγλικό πρωτάθλημα που είχε 42 βαθμούς διαφορά από τον πρωτοπόρο! Δυστυχώς για αυτούς ήρθαν για μια ακόμη φορά τα αποκαλυπτήρια τους. Το ξεγύμνωμα τους. Και η απόλυτη ταπείνωση με μια ανώμαλη και δραματική προσγείωση. Ο ΠΑΟΚ των προβλημάτων, της χαμοπατημένης ψυχολογίας, τους έστειλε αδιάβαστους. Χθες τα εμφράγματα στον Πειραιά θα πολλαπλασιάστηκαν εφιαλτικά.
Μετά το 0-2 και τα όνειρα για έναν περίπατο, οι γηπεδούχοι τους άλειψαν με πίσσα και πούπουλα και τους έστειλαν στην κόλαση. Δεν έχουμε να πούμε πολλά για το παιχνίδι. Έγιναν λάθη σημαντικά στο ξεκίνημα. Ο αιφνιδιασμός ωστόσο αντιμετωπίστηκε με ψυχραιμία, δυναμικά και πειθαρχημένα κι έτσι ήρθε το 3-2 κρυστάλλινο και δίκαιο πέρα ως πέρα. Τη χθεσινή μεγάλη ανατροπή τη χάρηκε ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα.
Μέσα από αυτή την εξαιρετικής σημασίας εμβληματική νίκη διαπιστώθηκαν και άλλες ευχάριστες εκπλήξεις. Μια από αυτές ήταν η βελτιωμένη εικόνα όλων σχεδόν των παικτών που χρησιμοποιήθηκαν και ιδιαίτερα η απόδοση του νεαρού Μιχάι. Κορυφαίοι της αναμέτρησης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, χωρίς να υστερήσουν οι υπόλοιποι, ο Πέλκας, ο Μίσιτς και ο Μαουρίσιο.
Στο περιθώριο του χθεσινού αποτελέσματος και της αντίστοιχης εμφάνισης, ανεξάρτητα με την όποια επίδραση θα έχουν στα επόμενα βήματα των περσινών νταμπλούχων, πιστεύω ότι είναι χρήσιμο κι ενδιαφέρον να αναφερθούμε για μια ακόμη φορά στην άποψη που καταθέσαμε αρκετές φορές εδώ στις «ελεύθερες σκέψεις», για τον ανορθόδοξο τρόπο λειτουργίας του… «όλου οργανισμού ΠΑΟΚ» στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Μια άποψη η οποία δεν έγινε κατανοητή, πολύ περισσότερο και αποδεκτή, ώστε να ληφθεί σοβαρά υπόψιν από τους εμπλεκόμενους και να αποφευχθούν σοβαρά λάθη που στοίχισαν ακριβά.
Δυστυχώς κάποια εκφυλιστικά φαινόμενα και συγκεκριμένες επιπολαιότητες πλήγωναν και αποσυντόνιζαν. Όπως αποδείχθηκε, το έλλειμμα αυτοκριτικής αλλά και ανάληψης ευθυνών, όπως επίσης και μιας σχετικής αυτογνωσίας, οδηγούσε μοιραία την ορθοκρισία και την ρεαλιστική εκτίμηση των καταστάσεων, «εκτός των τειχών της Τούμπας». Η χρονιά έδειχνε ότι στραβοπατάει αλλά αντιδράσεις δεν υπήρχαν.
Υπήρξαν όμως μερικές αναλαμπές και το σύνηθες να μπαίνουν όλα τα ανάποδα κάτω από το χαλάκι. Τα παραπάνω είναι διαχρονικές διαπιστώσεις από μέρους μας, μιας καλοπροαίρετης δημοσιογραφικής επισκόπησης και μιας προσπάθειας που ήθελε να προσφέρει έστω και μια μικρή βοήθεια. Τίποτε περισσότερο. Ας ευχηθούμε κάπου εδώ να έκλεισε τον κύκλο της αυτή η αφελής εθελοτυφλία και να μπουν όλα τα πράγματα σε κάποια σειρά.