Για να σας βάλω γρήγορα στο σκεπτικό του σημερινού μου σχολίου, θα σας παραθέσω ένα μικρό κομμάτι από την τελευταία ανακοίνωση που μοίρασε στον Τύπο ο ερασιτέχνης Ολυμπιακός, με αφορμή την ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει το τελευταίο διάστημα ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού Γιάννης Αλαφούζος στο ερυθρόλευκο παρασκήνιο. Μια επίθεση κόντρα στον μέχρι πρότινος υποψήφιο συνέταιρο του Βαγγέλη Μαρινάκη, με τον οποίο προφανώς, αλλά όπως αποδείχθηκε και ανοήτως, για ένα διάστημα συμπορεύτηκε με στόχο την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το τι συνέβη βέβαια και η ανίερη συμμαχία έγινε κομμάτια, λίγο πολύ είναι γνωστό. Κατά πάσα πιθανότητα το αφεντικό του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού στην κοινή του πορεία προς την «εξουσία» με τον ερυθρόλευκο ομόλογο του, διαπίστωσε κάποια πράγματα που δεν τα είχε αντιληφθεί – προφανώς λόγω απειρίας – αν κι «έβγαζαν μάτια» σε μια πρώτη ανάγνωση.
Ο ερυθρόλευκος χαλίφης θεωρώντας ότι ο πράσινος συμπολεμιστής του δεν είχε μεγάλη σχέση με τον χώρο και όντας βουλημικός και αδιόρθωτος «μοναχοφαγάς», δεν συγκρατήθηκε με συνέπεια να τον τρομοκρατήσει. Ανασυντασσόμενος λοιπόν ο ηγέτης του Παναθηναϊκού και θέλοντας να ενημερωθεί πιο υπεύθυνα και πιο ολοκληρωμένα, όταν το έκανε, άλλαξε αστραπιαία άποψη και περιορίστηκε άμεσα στα του οίκου του. Οργάνωσε παράλληλα και την άμυνα του, αλλά και την αντεπίθεση του. Από ότι φάνηκε μετά τα όσα έμαθε, τον έπεισαν και τον ώθησαν όχι σε μια απλή αλλαγή πλεύσης, αλλά και σε μία οργανωμένη και συγκροτημένη επίθεση στον ερυθρόλευκο ομόλογο του, όταν και όπου τον έβρισκε μπροστά του.
Απασφαλίζοντας ο ικανός μιντιάρχης, πυροβολούσε στοχευμένα, ωστόσο φανερά. Ο «γάμος» που είχαμε πρώτοι προαναγγείλει, αλλά και το «διαζύγιο» που και πάλι πρώτοι αποκαλύψαμε, έκλεισαν έναν κύκλο εξελίξεων ο οποίος αφορούσε τη σύσταση μιας πανίσχυρης συμμαχίας δύο μιντιαρχών. Οι επιθέσεις Αλαφούζου όπως αναμενόταν είχαν σαν αποτέλεσμα την αντίδραση του λιμανιού (περιέργως καθυστερημένη αλλά και έμμεση) με μια υβριστική κατά κύριο λόγο ανακοίνωση από τον ερασιτέχνη δαφνοστεφανομένο. Διαβάστε το κομμάτι πριν ολοκληρώσουμε το σημερινό μας σχόλιο: «Η Ιστορία γνωρίζει την αλήθεια (και) του ελληνικού αθλητισμού. Θυμίζουμε λοιπόν σε όσους συνάπτουν πρόσκαιρες λυκοφιλίες και στα παπαγαλάκια τους, το εξής: Τη δική μας ιστορία δεν τη βαραίνει καμμιά ντροπή τύπου Γουέμπλεϊ, ούτε μας υιοθέτησε ποτέ καμιά Χούντα για να μας πάει σε έναν τελικό. Τη δική μας ιστορία δεν τη βαραίνει καμμιά ντροπή υποβιβασμού στη Β' Εθνική, ούτε κουρέλιασε καμμιά κυβέρνηση με νόμο εξπρές τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης για να μας σώσει».
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τι πρόκειται να ζήσουμε από εδώ και πέρα. Προετοιμαστείτε κατάλληλα. Θα έχουμε μεγάλα γούστα.
ΥΓ1: Αν είναι δυνατόν να σταματήσουν τα ευτράπελα έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα στο χώρο του παραγοντισμού. Μια ένδειξη για το που βρισκόμαστε, μας την χαρίζει ο ιδιοκτήτης της Λάρισας, συμπαθέστατος έγκριτος δικηγόρος, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι μπορεί να υπάρξει περίπτωση να τον απολαύσουμε και πρόεδρο του Συνεταιρισμού! Με την στήριξη βέβαια του Ολυμπιακού και των δύο – τριών παραρτημάτων του. Θα μου πείτε Ελλάδα είμαστε και όλα μπορούν να συμβούν. Και μια και αναφερόμαστε στον ιδιοκτήτη της ΑΕΛ, επιβάλλεται να υποκλιθούμε στη συνέπεια του που προκύπτει με την ανακοίνωση με την οποία ξεπροβόδισε τον παίκτη που κράτησε όρθια την ομάδα του. Αντί του «ευχαριστώ» το… «κατηγορώ».
Ο αθεόφοβος επικαλέστηκε στην απουσία του παίκτη σε δύο προπονήσεις σε περίοδο κορωνοϊού τη στιγμή που ολόκληρο το χρόνο τον εγκωμίαζε και διαλαλούσε ότι θα τον κάνει και μεταγραφή από τον ΠΑΟΚ. Όταν λοιπόν διαπίστωσε ότι αυτό το τελευταίο δεν πρόκειται να γίνει με τίποτε, φρόντισε λοιπόν να «στολίσει» τον αφελή Αιγύπτιο με μια ανακοίνωση μνημείο - αχαριστίας. Οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται. Δυστυχώς όμως και ο Ουάρντα δίνει το δικαίωμα με κάποιες αφελείς δηλώσεις του να του συμπεριφέρονται αναλόγως. Αναφερόμαστε συγκεκριμένα και σε κάποιους Λαρισαίους αλλά και Θεσσαλονικείς εκπροσώπους της ενημέρωσης, οι οποίοι έσπευσαν προθύμως να επικυρώσουν τις φαιδρότητες μιας κωμικοτραγικής και κατασκευασμένης τιμωρίας, δυσκολεύοντας το δρόμο του παίκτη, είτε να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ, είτε να βρει μια άλλη λύση στο εξωτερικό, όπως τουλάχιστον ο ίδιος ανακοίνωσε. Είναι κρίμα γιατί ο Αμρ δεν είχε σε αυτές τις δύσκολες και μπερδεμένες στιγμές έναν έμπειρο και σοβαρό άνθρωπο να τον συμβουλεύσει.
ΥΓ2: Στο φουλ και χθες η ραδιοφωνική προσπάθεια τα άσπρα να παρουσιαστούν μαύρα, από κάποιους που ευαγγελίζονται μια νέα δημοσιογραφική κουλτούρα. Προφανώς αυτή των υποκλίσεων και της αποφυγής να πλησιάζουμε αλήθειες – φωτιές που ενδεχομένως να προκαλέσουν εγκαύματα.