Ο Λουίς Φαν Χάαλ αποκάλυψε ότι πάσχει από καρκίνο του προστάτη και μάλιστα, επιθετικής μορφής, μιλώντας στο ολλανδικό μέσο Humberto για την ταινία της ζωής του και τόνισε ότι έχει κάνει 25 ακτινοθεραπείες.
Ο 70χρονος προπονητής δεν ήθελε να μάθουν οι παίκτες του για την ασθένεια του ώστε να μην αποσπάσει την προσοχή τους από την προσπάθεια που κάνουν. Έτσι, έκανε τις θεραπείες τα βράδια στο νοσοκομείο.
«Είχα μια εξαιρετική θεραπεία. Το λες και σε φίλους και συγγενείς, αλλά αυτό λέει κάτι και για την οικογένειά μου, ότι το κρατούν μυστικό. Κατά τις περιόδους μου ως προπονητής της εθνικής, πήγαινα στο νοσοκομείο κάθε βράδυ, χωρίς να το ξέρουν οι παίκτες.
Κοιτά δεν πεθαίνεις από τον καρκίνο του προστάτη, είναι συνήθως οι αρρώστιες που υποβόσκουν από αυτές που πεθαίνεις. Είναι όμως μια επιθετική μορφή. Έχω ακτινοβοληθεί 25 φορές - τότε χρειάζεσαι πολλή διαχείριση για να περάσεις τη ζωή. Αλλά έχω απίστευτη δύναμη θέλησης για να συνεχίσω. Αυτή η ομάδα παικτών είναι παρόν σε μεταγενέστερη ηλικία».
Ο Φαν Χάαλ είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους προπονητές στο παγκόσμιο ποδόσφαιρo, έχοντας κερδίσει πολλές μεγάλες διακρίσεις στην προπονητική του καριέρα. Το παρατσούκλι «Σιδερένια Τουλίπα» τον περιγράφει απόλυτα. Είναι πεισματάρης, ιδεαλιστής, μια αινιγματική προσωπικότητα και γεννημένος νικητής. Ή τον αγαπάς ή τον μισείς.
Άγιαξ: Το παραμύθι είχε ιππότη
Η μεγαλύτερη δύναμή του ήταν πάντα η ανάπτυξη παικτών, η πίστη του στα νεαρά ταλέντα για να τους βοηθήσει να ξεκλειδώσουν τις πραγματικές τους δυνατότητες. Με τον Φαν Χάαλ στο τιμόνι, ο Άγιαξ γέννησε μια χρυσή γενιά που θα συναγωνιστεί όλες τις χρυσές γενιές και μια που κατέκτησε την Ευρώπη.
Οι Ολλανδοί κατέκτησαν τον τίτλο του πρωταθλήματος τη σεζόν 1993-1994 και την πρόκριση στο Champions League. Με επικεφαλής τους Φρανκ Ράικαρτ και Ντάνι Μπλάιντ διατήρησε τα σκήπτρα και την επόμενη σεζόν και μάλιστα, χωρίς ήττα και σκοράροντας 106 τέρματα σε 34 παιχνίδια.
Η μεγάλη πρόκληση ήταν το ευρωπαϊκό στέμμα μετά από 22 χρόνια, το οποίο και κατέκτησαν. Στη συνέχεια, κέρδισαν τη Γκρέμιο στο Διηπειρωτικό Κύπελλο και πανηγύρισαν το τρίτο πρωτάθλημα. Επέστρεψαν στον τελικό του Champions League αλλά η ήττα από τη Γιουβέντους στη διαδικασία των πέναλτι τους στέρησε έναν δεύτερο θρίαμβο.
Οι επιλογές του Ολλανδού είχαν ως αποτέλεσμα το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας να αποτελείται στη πλειοψηφία της από παίκτες του Άγιαξ, όπως ο Πάτρικ Κλάιφερτ, Μαρκ Όβερμαρς, Ντένις Μπέργκαμπ, Φρανκ και Ρόναλντ ντε Μπόερ, Έντγκαρ Ντέιβιντς, Κλάρενς Σέεντορφ, Βίνστον Μπόγκαρντ, Μίκαελ Ρέιζιγκερ και Έντβιν φαν ντερ Σαρ.
Όταν ολοκληρώθηκε η παρουσία του στον Άγιαξ το 1997, χρίστηκε ιππότης της τάξης του Οράνζ-Νασάου.
Μπαρτσελόνα: Τον «πλήγωσε» η Ευρώπη
Το 1997 η Μπαρτσελόνα αποφάσισε να του δώσει την ευκαιρία να καθίσει στην άκρη του πάγκου. Στην πρώτη του χρονιά, οι Καταλανοί έκαναν το νταμπλ και όλοι έκαναν λόγο για την αρχή μιας νέας εποχής. Η επόμενη σεζόν έφερε νέο τίτλο αλλά παράπονα για την παρουσία στην Ευρώπη. Την τρίτη του χρονιά, τα πράγματα δεν κύλησαν ρόδινα για τον Ολλανδό τεχνικό και μετά από τη σκληρή κριτική που δέχθηκε, αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Αλκμάαρ: Δικαιώθηκε στο φινάλε
Για δύο χρόνια περίπου έμεινε χωρίς ομάδα και κάπου εκεί η Αλκμάαρ τον κάλεσε. Άρχισε να δουλεύει, κυρίως, με νεαρούς παίκτες και να έχει λίγους και καλούς έμπειρους που θα πρόσθεταν ποιότητα στο παιχνίδι και θα τον ξελάσπωναν όταν το τόπι θα έκαιγε. Δημιούργησε ένα σύνολο από παίκτες – εργάτες που ήξεραν τι ζητούσαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και πάλευαν για τους τρεις βαθμούς μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Την πρώτη του χρονιά, η ομάδα τερμάτισε δεύτερη ενώ την επόμενη τρίτη. Το 2009 η Αλκμάαρ θα έδινε σάρκα και οστά στο όνειρο κάθε φιλάθλου της. Μετά από 28 ολόκληρα χρόνια πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, του δεύτερου στην ιστορία της. Παράλληλα, εξασφάλισε για πρώτη φορά τη συμμετοχή της στους ομίλους του Champions League.
Μπάγερν Μονάχου: Προπονητής της χρονιάς
Τον Ιούλιο του 2009 η Μπάγερν τον καλεί να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία. Η εκκίνηση ήταν κακή καθώς σε τέσσερα παιχνίδια κατάφερε να πετύχει μια νίκη ενώ το Νοέμβριο κινδύνεψε να αποκλειστεί από το Champions League στη φάση των ομίλων.
Η κριτική ήταν έντονη και οι φήμες για αποχώρηση ηχούσαν καθημερινά στα αυτιά του. Εκείνος τα έκλεισε και ζήτησε χρόνο για να μπορέσει η ομάδα να παίξει όπως επιθυμούσε. Του δόθηκε και το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον. Καθιέρωσε παίκτες στην αρχική ενδεκάδα από την ακαδημία όπως οι Μίλερ και Μπαντστούμπερ ενώ άλλαξε θέση στον Σβάινσταϊγκερ και τον έκανε μεσοαμυντικό από ακραίο επιθετικό.
Βήμα βήμα η ομάδα βελτιωνόταν και οι Βαυαροί πέτυχαν δυο σπουδαίες νίκες στην Ευρώπης, μια εκ των οποίων η νίκη επί της Γιουβέντους με 4-1 στο Τορίνο. Μέχρι τον Μάρτιο, η Μπάγερν βρισκόταν στους ημιτελικούς του κυπέλλου και στη πρώτη θέση του πρωταθλήματος μπροστά από την Μπάγερ Λεβερκούζεν.
Στέφθηκε πρωταθλήτρια, κέρδισε και το κύπελλο Γερμανίας επικρατώντας της Βέντερ Βρέμης με 4-0 ενώ έφτασε στον τελικό του Champions League. Εκεί, βρήκε την Ίντερ όπου ηττήθηκε από τον πρώην μαθητή και βοηθό του στην Μπαρτσελόνα, Ζοσέ Μουρίνιο, με 2-0.
Στο τέλος της σεζόν, ψηφίστηκε ως ο Προπονητής της Χρονιάς στη Γερμανία από τους Γερμανούς επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στην ετήσια ψηφοφορία που διοργανώνει η VDV (η ένωση των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στην Γερμανία) και το γερμανικό περιοδικό Kicker.
Η Μπάγερν άρχισε την σεζόν 2010-11 κερδίζοντας το Σούπερ Καπ Γερμανίας, το οποίο επαναφέρθηκε μετά από 14χρονη απουσία. Στις 7 Μαρτίου 2011, οι Βαυαροί ανακοίνωσαν ότι θα τερμάτιζαν το συμβόλαιο του στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου αλλά οι τίτλοι τέλους μπήκαν τον Απρίλιο όταν έχασε και την τρίτη θέση στη Bundesliga.
Δεν έλαβε την αναγνώριση που άξιζε στη Γιουνάιτεντ
Η απόφαση του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να αποχωρήσει από τη Μάντσεστερ Γουνάιτεντ, ανάγκασε τη διοίκηση να βγει στην αγορά προς αναζήτηση νέου τεχνικού. Ο προπονητής που θα τον διαδεχόταν δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση.
Οι υποψήφιοι ήταν πολλοί και εκείνοι που επιλέχθηκαν δεν τα κατάφεραν. Ο Μόγιες κρίθηκε ανέτοιμος να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο φορτίο ενώ ο Ράιαν Γκιγκς βούλιαξε το πλοίο χάνοντας το εισιτήριο για την έξοδο στην Ευρώπη.
Εν τέλει, τα κλειδιά δόθηκαν στον Λουίς Φαν Χάαλ. Κατά τη θητεία του, ο σύλλογος επέστρεψε στο Champions League και στη δεύτερη σεζόν κέρδισε το Κύπελλο Αγγλίας, το πρώτο του σε 12 χρόνια.
Η εικόνα της ομάδας στο χορτάρι δεν έπειθε. Έλειπε η ταυτότητα, το πλάνο και το κίνητρο. Ήταν πρόθυμη να ηττηθεί από κάθε αντίπαλο. Το «Όλντ Τράφορντ» σειόταν από το γιουχάρισμα. Ίσως, να βρέθηκε στο σωστό μέρος, τη λάθος στιγμή.
«Οράνιε» για τρίτη φορά
Η εκκίνηση ήταν άσχημη. Η Ολλανδία βρέθηκε στο δεύτερο όμιλο με Ιρλανδία, Κύπρο και Πορτογαλία και διεκδίκησε την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002. Εν τέλει, δεν τα κατάφερε και δεν προκρίθηκε για πρώτη φορά από τη διοργάνωση του 1986. Ο Ολλανδός προπονητής παραιτήθηκε.
Τον Ιούλιο του 2012 θα επιστρέψει στον πάγκο των «οράνιε». Θα οδηγήσει την ομάδα στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2014 και θα πετύχει εννέα νίκες και μια ισοπαλία σε 10 παιχνίδια και με τη διαφορά των τερμάτων να είναι συντριπτικά υπέρ του (24-5). Κερδίζει την πρόκριση.
Στη φάση των ομίλων, θα νικήσει με ανατροπή και σκορ 5-1 την πρωταθλήτρια του 2010 Ισπανία, την Αυστραλία με 3-2 και τη Χιλή με 2-0. Στους «16» θα κοντραριστεί με το Μεξικό και θα επικρατήσει με 2-1 ενώ στα προημιτελικά θα κερδίζει την Κόστα Ρίκα.
Στα ημιτελικά θα βρει στο δρόμο της την Αργεντινή, από την οποία και θα ηττηθεί στη διαδικασία των πέναλτι. Στο μικρό τελικό θα κερδίσει τη Βραζιλία και ο Λουίς Φαν Χάαλ θα αποχαιρετήσει την εθνική ομάδα.
Επτά χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 2021 η Ομοσπονδία θα τον καλέσει και πάλι. Ο Ολλανδός επιστρέφει στην προπονητική δράση μετά από διετή απουσία.
Πειθαρχία και περιποίηση
Γεννήθηκε για να είναι πιστοποιημένος νικητής. Ήθελε να είναι ο καλύτερος και να κερδίζει πάντα. Θύμωνε κάθε φορά που έχανε και υπήρχαν φορές που και ο κολλητός του τον φοβόταν. Ήταν και είναι αλαζόνας. Έμαθε να έχει ανοιχτό μυαλό και το θάρρος να λαμβάνει δύσκολες αποφάσεις ακόμη και όταν ήξερε ότι δεν θα γινόταν αποδεκτές από τους άλλους.
Η παιδική του ηλικία σφραγίστηκε από τις λέξεις πειθαρχία και περιποίηση και την προβληματική σχέση με τον πατέρα του. Πολλές φορές είχαν συγκρουστεί για την καθολική ανατροφή.
Στο σπίτι του κάθε παιδί είχε και μια αρμοδιότητα. Οι δουλειές του σπιτιού χωριζόταν στα τέσσερα αδέρφια. Ο Λουίς φρόντιζε και το κατάστημα που είχαν οι γονείς του ενώ είχε αναλάβει να ξεφλουδίζει τις πατάτες όταν χρειαζόταν για το φαγητό.
Μόλις στα 11 του χρόνια έχασε τον πατέρα του από καρδιακή προσβολή. Η μητέρα του έχει η κεντρική φιγούρα της μετέπειτα ζωής του και η αγάπη του για εκείνη ήταν πάντα εμφανής. Από αυτή έμαθε να είναι τίμιος, υπεύθυνος και να σέβεται.