Η ώρα του μεγαλύτερου ραντεβού της σεζόν πλησιάζει, η ιστορία των δύο ομάδων σε τελικούς ξεκινάει πριν 41 χρόνια. Τότε εντοπίζουμε και την τελευταία ήττα της Ρεάλ Μαδρίτης σε τελικό Champions League, στις 27 Μαΐου του 1981, όταν η Λίβερπουλ του Μπομπ Πέισλι, του Νταλγκλίς και του Σούνες νίκησε τους "μερένχες" στον τελικό του Παρκ ντε Πρενς.
Η διοργάνωση τότε ονομαζόταν Κύπελλο Πρωταθλητριών και παρότι οι Ισπανοί μετρούσαν ήδη έξι τρόπαια δεν ήταν το μεγάλο φαβορί εκείνη τη σεζόν. Οι "κόκκινοι" προέρχονταν από δύο συνεχόμενες κατακτήσεις (1977,1978) και στον τελικό του Παρισιού ήθελαν να σηκώσουν το τρίτο τρόπαιο στην ιστορία τους.
Η Ρεάλ είχε συμπληρώσει 15 χρόνια μακριά από το μεγάλο ραντεβού της Ευρώπης, με αποτέλεσμα οι ποδοσφαιριστές να λαμβάνουν πριμ επειδή είχαν καταφέρει να φτάσουν στον τελικό εκείνη τη σεζόν.
«Αυτή ήταν από τις ελάχιστες φορές που πήρα μπόνους για ήττα. Λάθος, ήταν η μοναδική», ανέφερε ο παίκτης της Ρεάλ, Βιθέντε Ντελ Μπόσκε.
Τα προβλήματα για τη "βασίλισσα" ήταν πολλά
Κατά καιρούς οι ομάδες αποκτούν παρατσούκλια, τα οποία κατά βάση προέρχονται από τη σύνθεση του εκάστοτε συνόλου. Οι περισσότεροι γνωρίζουν τη Ρεάλ Μαδρίτης των galacticos, αλλά ελάχιστοι τη "Μαδρίτη των Γκαρθία".
Οι «μερένχες» είχαν στο ρόστερ τους τέσσερις Γκαρθία, τους Μαριάνο Γκαρθία Ρεμόν, Αντόνιο Γκαρθία Ναβάχας, Άνχελ Γκαρθία Πέρεθ και Ραφαέλ Γκαρθία Κορτές, ενώ το μεγάλο αστέρι της ομάδας ήταν ο Λόρι Κάνιγχαμ. Η Ρεάλ μπορεί να απείχε από τους τελικούς της κορυφαία διασυλλογικής διοργάνωσης αλλά στην Ισπανία κατείχε τα σκήπτρα. Μάλιστα, από το 1970 μέχρι το 1980 είχε πανηγυρίσει έξι πρωταθλήματα, αλλά τη σεζόν 1980-81έχασε το πρωτάθλημα στην τελευταία στροφή του πρωταθλήματος από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ.
Ο προπονητής της ομάδας, Βούγιαντιν Μπόσκοβ, πέρα από το πεσμένο ηθικό των παικτών του είχε να διαχειριστεί και τους τραυματισμούς που ταλαιπωρούσαν τους "μερένχες" ενόψει του αγώνα με τη Λίβερπουλ.
Οι Ρεμόν και Γκαγέγκο είχαν τεθεί εκτός του τελικού, ενώ Κάνιγχαμ προερχόταν από πολύμηνη αποχή από τα επίσημα παιχνίδια, καθώς τον Νοέμβριο είχε σπάσει ένα δάκτυλο του ποδιού του. Παρόλα αυτά ο Μπόσκοβ ρίσκαρε και τον ξεκίνησε στον τελικό.
Η Λίβερπουλ είχε μόνο ένα θέμα να αντιμετωπίσει… το φαγητό
Η ομάδα του Μπόμπ Πέισλι αντιμετώπιζε και εκείνη προβλήματα τραυματισμών, με σημαντικότερο όλων εκείνο του Κένι Νταλγκλίς, οποίος απουσίαζε στα ημιτελικά με τη Μπάγερν Μονάχου και συμπλήρωνε σχεδόν δύο μήνες εκτός δράσης την ημέρα του αγώνα.
«Δεν είχα παίξει επίσημο παιχνίδι για έξι εβδομάδες πριν τον τελικό στο Παρίσι, αλλά ήμουν αποφασισμένος να αγωνιστώ. Πέρασα όλα τα τεστ φυσικής κατάστασης και ήμουν έτοιμος. Δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να μην δώσω το παρών σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης», ανέφερε χαρακτηριστικά ο άσος της Λίβερπουλ.
Ένας ακόμα αμφίβολος ήταν ο Άλαν Κένεντι, οποίος είχε σπάσει τον καρπό του, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων της αγγλικής ομάδας ήταν το φαγητό, οπότε η διοίκηση του συλλόγου αποφασίζει να πάρουν μαζί τους κονσέρβες φασολιών και σοκολάτες. Ο Α. Κένεντι είχε δηλώσει: «Ήταν θαύμα που δεν μας πείραξε κάτι».
Μάλιστα, οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο δεν βγήκαν από το ξενοδοχείο που είχε κατακλύσει η αγγλική αποστολή, παρά μόνο για να μεταβούν στο γήπεδο για τον τελικό. Οι ιθύνοντες της ομάδας χρησιμοποιούσαν και ένα μότο: «πάμε, νικάμε, φεύγουμε».
Οι "κόκκινοι" μπορεί να είχαν προβλήματα τραυματισμών αλλά είχαν εμπειρία από τα μεγάλα ραντεβού. Ο τεχνικός της Ρεάλ τους είχε αποκαλέσει «ομάδα βετεράνων», αλλά αυτό δεν πτόησε ποτέ τη Λίβερπουλ.
Ο πόλεμος των χορηγών για τα «μάτια» της Λίβερπουλ
Μπορεί να σε κάποιους να μοιάζει οξύμωρο ή και περίεργο αλλά το μάρκετινγκ στο ποδόσφαιρο υπήρχε από τότε, με τους χορηγούς να "μονομαχούν" ώστε να πάρουν μια θέση στις φανέλες των μεγάλων ομάδων της Ευρώπης.
Εκείνη την εποχή η Λίβερπουλ είχε ως βασικός χορηγό την αγγλική εταιρεία Umbro,με τον οποίο οι "κόκκινοι" είχαν κατακτήσει τα δυο ευρωπαϊκά του 1977 και του 1978, με αποτέλεσμα η φήμη της εταιρείας να εκτοξευθεί. Αυτό δεν είχε περάσει απαρατήρητο και από άλλες εταιρείες, με την Adidas να γλυκοκοιτάει τον αγγλικό σύλλογο για να ανεβάσει τη φήμη της.
Η γερμανική εταιρεία μετρούσε ήδη 32 χρόνια ζωής και έψαχνε το επόμενο βήμα που θα απογειώσει τις πωλήσεις και τι πιο ιδανικό να μπει στη φανέλα μιας από τις μεγαλύτερες ομάδες της Αγγλίας και της Ευρώπης. Τα ηνία της Adidas τότε είχαν περάσει στα χέρια του γιου του Άντολφ Ντάσλερ ( ιδρυτής της Adidas ), στον Χορστ Ντάσλερ, οποίος ήταν ένας άνθρωπος που είχε εισχωρήσει στο χώρο του αθλητισμού.
Πως ξεκίνησε όμως το "κόλπο γκρόσο" με τη Λίβερπουλ; Σε αυτό το σημείο να τονίζουμε ότι η Ρεάλ είχε ξεκινήσει από τότε τη συνεργασία με την Adidas. Ο Ντάσλερ έχοντας γνωριμίες με υψηλά ιστάμενους της UEFA πείθει τη διοργανώτρια αρχή να μην φαίνονται οι διαφημίσεις των ομάδων στις φανέλες, οι Ισπανοί είχαν ενημερωθεί νωρίτερα με αποτέλεσμα να καλύψουν το λογότυπο, αλλά παρόλα αυτά η Adidas συνέχισε να διαφημίζεται, καθώς οι τρεις χαρακτηριστικές γραμμές παρέμεναν στη φανέλα των "μερένχες".
1981 European Cup final, when adidas's Horst Dassler forced a late decision to cover manufacturers' logos (but not stripes) as part of his quest to gain the Liverpool contract https://t.co/mox00kaaXE pic.twitter.com/3BuEFwLazf
— Museum of Jerseys (@museumofjerseys) May 26, 2018
Η UEFA ενημερώνει τη Λίβερπουλ μερικές ώρες πριν την έναρξη του τελικού πως πρέπει να καλυφθεί το σήμα της Umbro, πιάνοντας τους ανθρώπους της ομάδας προ εκπλήξεως. Ο Άλαν Κένεντι σε μια συνέντευξή του είχε δηλώσει: «Λίγες ώρες πριν από τον αγώνα με τη Ρεάλ κολλάγαμε άσπρα αυτοκόλλητα ο ένας στη φανέλα του άλλου. Εγώ στου Χάνσεν, εκείνος στη δικιά μου, Τόμπσον στον Φιλ. Ήταν τελείως γελοίο, κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε σήμερα».
Το περιστατικό ψύχρανε τις σχέσεις των δύο πλευρών και τελείωσε τη συνεργασία μεταξύ τους. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο πολυμήχανος και Χορστ Ντάσλερ ήρθε σε συμφωνία με τη Λίβερπουλ, πραγματοποιώντας ένα όνειρό του.
Ο Κένεντι ήταν ο λυτρωτής
Η ώρα του τελικού στο Παρκ ντε Πρενς είχε φτάσει και οι ομάδες παρατάχθηκαν μπροστά από 48.360 θεατές. Η Λίβερπουλ έχασε ευκαιρίες για να πάρει το προβάδισμα από το πρώτο ημίχρονο, αλλά ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας της Ρεάλ, Αγκουστίν Ροντρίγκεθ, κράτησε τους "μερένχες" στην αναμέτρηση.
Στο 82ο λεπτό η υπεροχή των Άγγλων απέδωσε καρπούς, με τον Άλαν Κένεντι να νικάει από πλάγια θέση τον Ροντρίγκεθ και να χαρίζει τους «κόκκινους» το τρίτο τρόπαιο στην ιστορία τους. Ο ίδιος μάλιστα δεν είχε καταλάβει πως το γκολ είχε μετρήσει: «Δεν ήξερα πώς να πανηγυρίσω, αναρωτήθηκα: τι κάνεις; Μετά σκέφτηκα: Το μέτρησε; Το ακύρωσε; Σκόραρα στα αλήθεια; Δεν θυμάμαι πως είχα πανηγυρίσει».
Λίβερπουλ ( Προπονητής: Μπομπ Πέισλι ): Κλέμενς, Νιλ, Τόμσον, Χάνσεν, Άλαν Κένεντι, ΜακΝτέρμοτ, Σούνες, Σάμι Λι, Ρέι Κένεντι, Νταλγκλίς (85' Κέιζ), Ντέιβιντ Τζόνσον.
Ρεάλ Μαδρίτης ( Πρπονητής: Βούγιαντιν Μπόσκοβ ): Αγκουστίν Ροντρίγκεθ, Κορτές (87' Πινέδα), Ναβάχας, Σαμπίδο, Καμάτσο, Άνχελ, Ντελ Μπόσκε, Στίλικε Χουανίτο, Κάνιγχαμ, Σαντιγιάνα.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και μετά από 41 χρόνια οι δυο από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου συναντιούνται ξανά στο Παρίσι. Άραγε η Λίβερπουλ θα καταφέρει να νικήσει ξανά τη Ρεάλ σε τελικό Champions League ή η Ρεάλ θα σηκώσει στον αέρα του Σταντ ντε Φρανς το 14ο τρόπαιο στην ιστορία της;