Λέγαμε χθες. Θα πούμε και σήμερα για κάποια θέματα τα οποία αφορούν την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Κι η μη διευθέτηση τους βαραίνει κι αυτήν αλλά και τον Ερασιτέχνη και τους βετεράνους (οργανωμένους και μη) παίκτες. Κατά την πάντα ταπεινή μας, άποψη. Και να μάς συμπαθούν, όσο9ι διαφωνούν…
Λέγαμε λοιπόν,, για τη μηδενική προετοιμασία ενόψει ίδρυσης, οργάνωσης και λειτουργίας Μουσείου. Εκεί όπου θα καίει άσβεστη η φλόγα της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Μάλλιασε το χέρι μας να το γράφουμε. Μπαινάκης και βγαινάκης για την ΠΑΕ, τον Ερασιτέχνη και τους βετεράνους. Εμείς κι έτσι κι αλλιώς πάντως (εάν ενδιαφέρει…) και τους σεβόμαστε κι εκτιμούμε. Κατά κανόνα, τουλάχιστον!
Λέγαμε και για την έλλειψη επετειολογίου από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ… Έλλειψη της κλασσικής βιβλιοθήκης του «Σαν σήμερα». Στην ουσία; Έλλειψη Κιβωτού Γνώσης για τις υφιστάμενες αλλά και τις επερχόμενες γενεές.
Κι ο ΠΑΟΚ έχει γράψει σελίδες ιστορίας για κάθε ημέρα, κάθε χρόνου. Έγινε μία αρχή στην ιστοσελίδα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Με κάποιες αναφορές σε ξεχωριστά γεγονότα. Πέραν τούτης ουδέν. Υποχρεούται η ΠΑΕ να συντηρεί μνήμες κάθε ευτυχούς η δυστυχούς γεγονότος της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Ιστορία δεν είναι μόνον οι τίτλοι! Η συνέπεια χρονολογικά με την ιστορία επιτυγχάνεται με την οργάνωση Κιβωτού Γνώσης.
Με αυτή θα τιμούσε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ την μνήμη του Αρίσταρχου Φουντουκίδη. Δεν την τίμησε. Διέφυγε της προσοχής της; Της μνήμης της; Με τη λειτουργία επετειολογίου δε θα διέφευγε! Ένα παράδειγμα, από τα πολλά τα οποία διατίθενται, αναφέραμε.
Υπάρχει στη Θεσσαλονίκη - κι είναι τιμή της που υπάρχει σε αυτήν – ένας σοφός και σώφρων άνθρωπος. Ικανός να πλημμυρίσει με γνώσεις περί του ΠΑΟΚ μία Κιβωτό, όπως εμείς τη φανταζόμαστε. Σταύρος Πετρακόπουλος, λέγεται. Έχει εκδώσει και σχετικό βιβλίο το οποίο κακώς, κάκιστα δεν αξιολογήθηκε γενικά - κι ουχί μόνον από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ – ορθά…
Και που είστε κυρίες και κύριοι της ΠΑΕ ΠΑΟΚ; Το γράψαμε πολλάκις. Το γράφουμε (και το υπογράφουμε) άλλη μία φορά. Δεν προσβλέπουμε σε πρόσληψη μας. Δεν έχουμε στο μάτι μας την δουλειά σας. Από εκεί που είσαστε, περάσαμε. Κι εδώ που είμαστε (σας το ευχόμαστε ολόψυχα) θα περάσετε. Δεν ψάχνουμε δουλειά. Με καλή πρόθεση κι αγαθή προαίρεση γράφεται κι υπογράφεται κάθε αναφορά μας. Εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε!
Θυμάστε και τις άλλες (έπιασαν τόπο προς μεγίστη ηθική ικανοποίηση όλων) για την απουσία μηνυμάτων του μέγα πατριώτη Ιβάν Σαββίδη από εθνικές λαμπρές αλλά και σκοτεινές επετείους...
Τούτες οι αναφορές μας (και) σήμερα δεν είναι συμβουλές, δεν είναι προτάσεις. Αν και με συμβουλές και προτάσεις πολλών ανθρώπων εντός κι εκτός Τύπου – στους οποίους είμαστε νυν κι αεί ευγνώμονες – εμείς επιχειρούμε διαχρονικά, να καταστούμε καλύτεροι!
ΥΓ 1: Τού λέγαμε, του ανέμελου τότε στον «Αγγελιοφόρο»: «Άλλαξε δουλειά. Δεν κάνεις για δημοσιογράφος εσύ. Καλλιτέχνης είσαι»! Το θυμόμασταν σε κάθε συνάντηση μας από τότε. Γελούσαμε. Κι ήρθε ο μπαμπέσης ο Χάρος. Και βρήκε το χρυσό γελαστό παιδί στο φτερό. Για να ομολογήσουμε: Ο χαμός του Χρήστου Παυλίδη είναι απώλεια για την δημοσιογραφία!
ΥΓ 2 : Καλό ταξίδι και σε ένα μαχητή για τα εθνικά ιδεώδη δάσκαλο. Τον Γεράσιμο Δώσσα. Από τα χρόνια του θρυλικού Ελληνικού Βορρά με τον αείμνηστο αλύτρωτο πατριώτη Γιώργο Πλατσούκα, μέχρι τον θάνατο του, ο Μακεδόνας Γεράσιμος Δώσσας δεν ήταν απλά, Δημοσιογράφος με «Δ» κεφαλαίο. Ήταν και Μαχητής στις επάλξεις του ελληνισμού…