Την τελευταία του πνοή άφησε ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Κωστής Ζώης και ένας από τους πρωτεργάτες της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών.
Τη δυσάρεστη είδηση αποκάλυψε η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών ανακοίνωσε, αποκαλύπτοντας ότι η κηδεία του σκηνοθέτη θα τελεστεί στις 29 Απριλίου, στις 10:30, στο Νεκροταφείο Βύρωνα.
Ποιος ήταν ο Κωστής Ζώης
Μετά τις σπουδές στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή, ο Κωστής Ζώης στρέφεται στον κινηματογράφο και, το 1965 ολοκληρώνει την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, «Τ’ άλογο», βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου, που απέσπασε σημαντικές διακρίσεις (Α’ Τιμητική Διάκριση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1965, Α’ Κρατικό Βραβείο 1966, Διάκριση στο Φεστιβάλ Ομπερχάουζεν 1966, Διάκριση στο Φεστιβάλ Κρακοβίας 1966).
Δύο χρόνια αργότερα η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, «Σιλουέττες» κατακτά το Α’ Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ συγκεντρώνει άλλα 8 βραβεία και διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Το 1968 γυρίζει τη μικρού μήκους ταινία «Ο Δραπέτης» και κατακτά και πάλι το Α’ Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εκείνης της χρονιάς.
Για τη δεύτερη ταινία του μεγάλου μήκους, «Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι εμείς» (1971) συνεργάστηκε στο σενάριο με τον Κώστα Μουρσελά, βασικό του συνεργάτη στον πρώτο χρόνο της σειράς «Εκείνος κι εκείνος», η οποία έμεινε στην ιστορία για το υπονομευτικό της μήνυμα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Τη δεκαετία του ’70 δημιούργησε για την ΕΡΤ μια σειρά ντοκιμαντέρ όπως «Η Μόλυνση και οι άλλοι…», «Ζωντανές και νεκρές πολιτείες», «Πεντέλη ώρα μηδέν» και πολλά άλλα.
Το μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ του, «Οι Αζήτητοι» (1982) ήταν ένα σημαντικό ντοκιμαντέρ για τους ψυχασθενείς της Λέρου και άλλων ιδρυμάτων. Σκηνοθέτησε επίσης, τις μίνι σειρές «Στον αργαλειό του φεγγαριού» και «Πόντιος Πιλάτος», όπως και τη σειρά προσωπικών αφηγήσεων «Το τραίνο της ζωής μου».
Παράλληλα με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ο Ζώης σκηνοθέτησε και θεατρικές παραστάσεις.