Σέβομαι
πάρα πολύ την προσπάθεια του Ραζβάν
Λουτσέσκου να κρατήσει τις ισορροπίες
και την συνοχή της ομάδας στα αποδυτήρια.
Το ίδιο και την αγωνία του να μην πάρουν
αέρα τα μυαλά των δύο πιτσιρικάδων, του
Κωνσταντέλια και του Κουλιεράκη, που
από την ώρα που μπήκαν στην ενδεκάδα
έχουν αλλάξει τη μοίρα του ΠΑΟΚ.
Δεν θέλησε χθες ο Ρουμάνος τεχνικός να μιλήσει πολύ αναλυτικά για το καλύτερο παιχνίδι τους στο Δικέφαλο για να μην αδικήσει την προσφορά των υπόλοιπων παικτών. Απόλυτα κατανοητό αν μπούμε στην θέση του, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, γιατί και οι ίδιοι οι συμπαίκτες τους, τούς θαυμάζουν γι΄ αυτό που βγάζουν μέσα στο γήπεδο και ειδικά στην περίπτωση του «Ντέλια» λατρεύουν τις εμπνεύσεις του.
Ποιος παίκτης του ΠΑΟΚ μπορεί να ενοχληθεί αν ακούσει ένα εγκωμιαστικό σχόλιο για τον τρομερό Βολιώτη μεσοεπιθετικό που με τρεις επαφές πεσμένος (πόδι-ώμος-πόδι για την ασίστ στον Νάρεϊ) μας έδωσε μία φάση που γίνεται κάθε 20 χρόνια; Κανείς, προφανώς γι΄ αυτό και όλοι όσοι αγωνίζονταν χθες στο πρώτο μέρος πήγαν να τον συγχαρούν για την μαγική ενέργειά του, ενώ το ίδιο κάνει και όλη η φίλαθλη Ελλάδα.
Το φοβερό και τρομερό στην φάση που ξεσήκωσε κάθε Ελληνα φίλαθλο από τον καναπέ του είναι ότι ο θαυματουργός πιτσιρικάς από τον Βόλο, πριν ακόμη «υποδεχθεί» την μπάλα ήξερε που ήθελε να την στείλει. Το ίδιο δεν έκανε στην Λεωφόρο όταν έβγαλε την συρτή πάσα στον Αντρίγια Ζίβκοβιτς για το 0-2 του ΠΑΟΚ; Η σκέψη του είναι τρομερά γρήγορη, έχει αποφασίσει από πριν τι θέλει να κάνει και μετά απλά βρίσκει τον τρόπο να το πετύχει, καθώς κάνει την μπάλα ό,τι θέλει.
Ο Κουλιεράκης, από την άλλη πλευρά, έχει ένα σώμα που θα το θαύμαζαν ακόμη και κορυφαίοι στόπερ στην Πρέμιερ Λιγκ, δυνατό και ελαστικό ταυτόχρονα, και μαζί καρδιά και διάθεση να παλέψει για κάθε μπάλα, που θα ζήλευαν και πολεμιστές σε πραγματικό πόλεμο. Προφανώς όταν ένα παιδί έχει φύγει από τα 13 του από το σπίτι του στα Χανιά για να έρθει στην Θεσσαλονίκη και ζει μακριά από την βιολογική οικογένειά του, με ασπίδα όμως την «ασπρόμαυρη», έχει ωριμάσει και δεν έχει λόγο να φοβάται το παραμικρό.
Χθες,
τα έβαλε με τον καλύτερο επιθετικό του
πρωταθλήματος, τον Λιβάι Γκαρσία και
τα πήγε περίφημα. Αυτό αποτυπώθηκε και
στην στατιστική. Πέρα από το γκολ με το
άλμα στον Θεό, όπως είπε για εκείνον ο
Κωνσταντέλιας, κατάφερε
να είναι ο πρώτος παίκτης σε επεμβάσεις
στο ντέρμπι, δέκα στο σύνολο, ενώ ο
Ίνγκασον είχε τις μισές και κανείς
παίκτης της ΑΕΚ πάνω από τρεις.
Ηγέτες
και όχι απλά ενδεκαδάτοι
Στεκόμαστε πολύ σε αυτά τα δύο παιδιά, γιατί κατά την γνώμη του γράφοντος, είναι και εκείνα που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ του ΠΑΟΚ στο χθεσινό ματς, ενώ του άλλαξαν πλήρως την εικόνα με την οποία είχε μπει στην έναρξη της σεζόν. Για να έβρισκε ο ΠΑΟΚ έτοιμους παίκτες με την ποιότητα του «Ντέλια» και του «Κούλιε», θα έπρεπε να δώσει αρκετά μεγάλο ποσό και κυρίως να ήταν τυχερός να έβρισκε παίκτη που για κάποιο λόγο δεν θα έπαιρνε χρόνο συμμετοχής στην ομάδα του.
Από χθες το βράδυ, όλη η Ελλάδα μιλά με θαυμασμό γι' αυτά τα δύο παιδιά και για την δουλειά που γίνεται στις Ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Ο Ματίας Αλμέιδα έφτασε στο σημείο να ζητήσει δημόσια από τους παράγοντες των υπολοίπων ομάδων να αντιγράψουν το μοντέλο με το οποίο ο ΠΑΟΚ δουλεύει στους μικρούς και αν δεν είναι αυτό ένα μεγάλο παράσημο για τον Δικέφαλο, τότε τι είναι;
Ο
προπονητής μίας από τις βασικές αντιπάλους
του ΠΑΟΚ, υποκλίνεται στον τρόπο με τον
οποίο έχουν στήσει τις υποδομές της
ομάδας στον Δικέφαλο. Πόσο μεγαλύτερη
δικαίωση να αισθανθεί ο Σαββίδης που
είχε βάλει από την αρχή στόχο να παράγει
ο ΠΑΟΚ παίκτης υψηλής ποιότητας και έβαζε κάθε χρόνοα τρία εκατομμύρια ευρώ;
Είναι
και το όπλο του στην μάχη τίτλου
Ας δούμε όμως και μία άλλη διάσταση της πρωταγωνιστικής παρουσίας των δύο πιτσιρικάδων στον ΠΑΟΚ. Από χθες, με το 2-0 της Τούμπας έχει φουντώσει για τα καλά η μάχη του τίτλου. Αλήθεια, πώς πορεύεται κάθε ομάδα σε αυτή; Ο Παναθηναϊκός ποντάρει στο ότι έχει μία καλά δομημένη ομάδα (έργο Γιοβάνοβιτς), με αθλητικό χαρακτήρα που τρέχει και πιέζει πολύ, η ΑΕΚ ποντάρει επίσης στο μοντέρνο και δυναμικό στυλ του Αλμέιδα και την ποιότητα που έχει σε βάθος στο ρόστερ της (ξεκάθαρα ήταν ο καλύτερος αντίπαλος που ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε στην Τούμπα) και ο Ολυμπιακός σε μονάδες τύπου Χάμες και Μπιέλ που απέκτησε με μεταγραφές. Τι έχει να αντιπαρατάξει ο ΠΑΟΚ απέναντί τους.
Επίσης έναν ικανότατο προπονητή, πιο μπαρουτοκαπνισμένο από τους άλλους τρεις σε συνθήκες ελληνικού πρωταθλητισμού, κάποιες καλές μονάδες όπως ο Κοτάρσκι (και χθες κέρβερος όταν χρειάστηκε), ο Ινγκασον, ο Ντόουγκλας, ο Αντρίγια, ο Νάρεϊ και ο Ολιβέιρα, όμως, η διαφορά του με τους υπόλοιπους είναι στα δικά του ταλέντα που χρησιμοποιεί. Ο Κουλιεράκης έδεσε την άμυνα ως παρτενέρ του Ισλανδού και ο Κωνσταντέλιας αυτός που ανέλαβε να κάνει το απρόβλεπτο και να βάλει και ενέργεια και ενθουσιασμό στην μεσοπεθετική γραμμή του ΠΑΟΚ. Το μεγάλο όπλο του ΠΑΟΚ, λοιπόν, είναι οι Ακαδημίες του και καλό είναι να τις εκμεταλλεύεται όσο μπορεί. Ίσως ο Λουτσέσκου θα πρέπει να σκεφτεί από τώρα, την χρησιμοποίηση και του 17χρονου Τζίμα που χθες στο ντέρμπι των Κ19, έκανε μία ενέργεια στη φάση του 1-0 που σπάνια συναντάς στα ελληνικά γήπεδα. Ίσως και αυτός μπορεί να αποδειχθεί ένα κρυφό χαρτία, όπως συνέβη με τον Κωνσταντέλια.
Σε
κάθε περίπτωση, τα παιδιά που συνεχώς
παρουσιάζει σε υψηλό επίπεδο ο ΠΑΟΚ και
κυρίως ο «Ντέλιας» και ο «Κούλιε» είναι
αυτό που δεν έχουν οι τρεις μεγάλοι του
κέντρου αυτή την περίοδο και ποθούν να
αποκτήσουν. Θα χρειαστούν αρκετά χρόνια,
αν χρηματοδοτήσουν ένα πλάνο α λα ΠΑΟΚ
οι ιδιοκτήτες τους, για να βγάλουν
ταλαντούχους παίκτες, καθώς δεν γίνεται
από τη μία μέρα στην άλλη να βρεις και
να τους δουλέψεις όπως εσύ θέλεις. Προς το παρόν, ο ΠΑΟΚ είναι εκείνος που προετοιμάζεται να βγάλει και τους επόμενους.
Υ.Γ. 1 Θα μου επιτρέψετε να μην σχολιάσω τα περί διαιτησίας (ας μείνω μόνο στις υπερβολικές αιτιάσεις της ΑΕΚ για δυο κόκκινες), γιατί εκτιμώ ότι χάνεται το νόημα της βραδιάς που δεν ήταν άλλο από το να αναδειχθεί το ξεχωριστό ταλέντο δύο παικτών που αποτελούν την μεγάλη ελπίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ειδικά ο Ντέλιας που παίζει σαν οργανωτής, να απακτήσουμε ξανά μία εθνική με ξεχωριστό ταλέντο κάτι που έχει να συμβεί χρόνια. Γράφονται και λέγονται υπερβολικά πράγματα που οι δύο συμπαίκτες ξεπερνούν όντες ταπεινοί και προσγειωμένοι. Μακάρι να μείνουν έτσι και να δουλέψουν κι άλλο για να εξελίξουν ακόμη περισσότερο το σπάνιο ταλέντο τους.