Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από την τραγική ημέρα του θανάτου του θρυλικού Κόμπι Μπράιαντ.
Στις 26 Ιανουαρίου του 2020, ο Black Mamba έμελλε να επιβιβαστεί στην τελευταία του πτήση, μαζί με την κόρη του. Το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε, πραγματοποιούσε μια σύντομη πτήση ως το Μπέρμπανκς της Καλιφόρνια. Αλλά δεν έφτασε ποτέ.
Ο καιρός δεν ήταν καλός, αφού υπήρχε πυκνή ομίχλη. Η ορατότητα ήταν πολύ περιορισμένη και μετά από δεκαπέντε λεπτά συνεχόμενων κύκλων, το ελικόπτερο προσέκρουσε σε έναν λόφο προκαλώντας μια εκκωφαντική έκρηξη.
Στο άκουσμα της είδησης, πάγωσε ολόκληρος ο πλανήτης. Ο Κόμπι Μπράιαντ, νεκρός.
Το μπάσκετ θρηνούσε για την απώλεια ενός θρυλικού μπασκετμπολίστα, ο οποίος άφησε μια μεγάλη παρακαταθήκη για το άθλημα πίσω του. Ο Λεμπρόν Τζέιμς ξέσπασε σε κλάμματα κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο που μετέφερε τους Λος Άντζελες Λέϊκερς. Το πρηγούμενο βράδυ είχε περάσει τον Κόμπι Μπράιαντ σε πόντους καριέρας και ήταν επίσημα πλέον αυτός ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ.
Ο Black Mamba, πραγματοποίησε μια καριέρα που πολλοί θα ζήλευαν και ελάχιστοι κατάφεραν να έχουν, φορώντας πέντε φορές το δαχτυλίδι του πρωταθλητή με τους Λος Άντζελες Λέικερς.
Το μπάσκετ σήμαινε τα πάντα για αυτόν, μετά την οικογένειά του, δείχνοντας την απεριόριστη αγάπη του για το άθλημα, μέσω της επιστολής του όταν είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση:
«Αγαπημένο μου μπάσκετ,
Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα. Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό. Έτρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα. Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες. Εκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω.
Έδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ. Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο.
Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.
Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5... 4... 3... 2... 1
Πάντα θα σε αγαπώ,
Kobe».