Οπως και πολλά άλλα πράγματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, έτσι και τα τηλεοπτικά δικαιώματα είναι μια... πονεμένη ιστορία.
Πουθενά αλλού στον κόσμο η πλειοψηφία, για να μην πω το σύνολο, των ομάδων ενός πρωταθλήματος δεν εξαρτάται τόσο πολύ από τα χρήματα που θα πάρουν από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, όσο στην δική μας Super League.
Χρόνια ολόκληρα τώρα οι ομάδες της πρώτης κατηγορίας είναι... καθισμένες πάνω στα τηλεοπτικά δικαιώματα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βρούνε τον τρόπο που θα τους εξασφαλίσει ένα καλό τηλεοπτικό συμβόλαιο. Είτε μέσω κεντρικής διαχείρισης είτε μετά από απευθείας διαπραγματεύσεις.
Οι περισσότερες ομάδες στην Super League ζουν σχεδόν αποκλειστικά από τα λεφτά του τηλεοπτικού συμβολαίου. Γι' αυτό και σηκώνουν τα χέρια ψηλά, εκφράζουν απόγνωση όταν, για τον οποιονδήποτε λόγο, αισθάνονται ότι υπάρχει κίνδυνος να μην έχουν ένα καλό τηλεοπτικό συμβόλαιο.
Οπως, δηλαδή, αυτή την περίοδο, που επτά ομάδες δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να παρουσιαστούν στην έναρξη του πρωταθλήματος αν δεν υπάρξει κεντρική διαχείριση και μάλιστα δια της νομοθετήσεως από την κυβέρνηση.
Και το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι για τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟ, οι οποίοι βρίσκονται μεταξύ των επτά ομάδων, αφού αυτοί όπως και να 'χει θα βρούνε συμβόλαιο ή άλλη επιλογή για να έχουν έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα.
Το πρόβλημα είναι για τις μικρομεσαίες ομάδες, που μόνες τους δεν έχουν καμία διαπραγματευτική ισχύ και κανένα κανάλι δεν θα ασχοληθεί μαζί τους με πρόθεση να τους δώσει συμβόλαιο στο οικονομικό ύψος που θέλουν.
Προσωπικά, ήμουν πάντα -και εξακολουθώ, φυσικά- υπέρ της κεντρικής διαχείρισης. Και με κριτήρια, μάλιστα, τα οποία θα δίνουν την δυνατότητα στις μεσαίες και τις μικρές ομάδες να παίρνουν περισσότερα χρήματα, καθώς οι μεγαλύτερες θα δέχονται να πάρουν λιγότερα προκειμένου να βοηθήσουν στην αύξηση του ανταγωνισμού.
Ομως, ακόμη και με την κεντρική διαχείριση δεν θα σταματήσω να λέω ότι πρέπει να βρεθεί η φόρμουλα εκείνη η οποία θα υποχρεώνει τις ομάδες να δημιουργούν και άλλες πηγές εσόδων, να υπάρχει μια ισορροπία στους προϋπολογισμούς τους.
Και για όποια ομάδα δεν πετυχαίνει αυτή την ισορροπία, να υπάρχει κόστος. Μεταφρασμένο, ενδεχομένως, σε μείωση του μεριδίου της από τα τηλεοπτικά δικαιώματα για την επόμενη χρονιά.
Διότι μόνο έτσι θα μπορούν οι ομάδες να έχουν μια υγιή οικονομική λειτουργία, η οποία δεν θα καταρρέει αν κάτι δεν πάει καλά με τα τηλεοπτικά δικαιώματα...