Ο Γιώργος Κατσικάς ήταν πάντα ποδοσφαιριστής χαμηλών τόνων, αλλά με δυναμισμό στο παιχνίδι του. Απέφευγε τα μεγάλα λόγια και προτιμούσε να “μιλά” με έργα.
Λάτρης της καθημερινής δουλειάς, ο οποίος απέκτησε νέες “παραστάσεις” και εμπειρίες, όταν πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να δοκιμάσει την ποδοσφαιρική του τύχη στο εξωτερικό. Γύρισε αρκετά, αφού έπαιξε σε Ολλανδία, Δανία, Ρουμανία και Λευκορωσία.
Συνέντευξη στον Δημήτρη Μπασμπαρέλα
Στην Ελλάδα φόρεσε τόσο τη φανέλα του Ηρακλή, όσο και του ΠΑΟΚ, ενώ αγωνίστηκε κι ως δανεικός στον Ολυμπιακό Βόλου. Δεν μπόρεσε να περάσει το κατώφλι της μεγάλης Εθνικής ομάδας, αν και έπαιξε στα μικρότερα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα.
Ο 30χρονος κεντρικός αμυντικός κατόρθωσε, ωστόσο, να ξεπεράσει το σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού, μετά τη ρήξη πρόσθιου χιαστού και μιλά αποκλειστικά στη “Μ” και το metrosport.gr σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του για τα όσα έζησε τόσο εντός, όσο κυρίως εκτός των ελληνικών συνόρων.
“Η χαρά του ποδοσφαιριστή”
- Γιώργο, ποια θα είναι η επόμενη επιλογή
στην καριέρα σου;
“Αυτή τη στιγμή είμαι ελεύθερος όπως γνωρίζετε. Είμαι σε επαφές με κάποιες ομάδες και περιμένω τις εξελίξεις”.
- Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στην Ελλάδα και γιατί;
“Η αλήθεια είναι ότι όντως σκέφτομαι να γυρίσω στην Ελλάδα. Οχι πως αν βρεθεί κάτι ξανά έξω δεν θα πάω, αλλά είναι γεγονός ότι κουράστηκα και θα ήθελα να είμαι πλέον σε πιο οικείο περιβάλλον”.
- Εχεις παίξει σε τέσσερις διαφορετικές χώρες. Πώς ήταν αρχικά η εμπειρία στην Ολλανδία με την Τβέντε;
“Στην Ολλανδία το περιβάλλον είναι καθαρά ποδοσφαιρικό και είναι η χαρά του κάθε ποδοσφαιριστή, ασχέτως την ομάδα. Δυστυχώς, είχα σοβαρό τραυματισμό και δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω την καριέρα μου εκεί”.
- Προπονητικά, υπάρχουν διαφορές με την Ελλάδα;
“Είναι χώρα, στην οποία όλες οι ομάδες προσπαθούν να παίξουν ποδόσφαιρο και αυτό ξεκινά από την προπόνηση. Ο ρυθμός είναι έντονος και όλα τα παιχνίδια είναι πιεστικά”.
- Τί σου έμεινε;
“Το οργανωτικό τους επίπεδο. Πραγματικά, όλα λειτουργούν ‘ρολόι΄. Ηταν εντυπωσιακό”.
“Σώμα με σώμα”
- Επαιξες στη Δανία με την Εσμπιεργκ. Εντυπώσεις;
“Στη Δανία, το Πρωτάθλημα είναι διαφορετικό. Είναι πιο σκληρό και δυνατό και οι επαφές σώμα με σώμα είναι το βασικό τους χαρακτηριστικό. Στην Εσμπιεργκ είχαμε πολλά τέτοια παιχνίδια με εξαίρεση 2-3 ομάδες, οι οποίες προσπαθούσαν όντως να παίξουν ορθολογικά”.
- Πώς ήταν η ζωή;
“Εντελώς διαφορετική, σε σχέση με την Ελλάδα. Στις 6 η ώρα το απόγευμα έκλειναν σχεδόν τα πάντα. Μόνο μερικά εστιατόρια έμεναν ανοιχτά μέχρι τις 10 το βράδυ. Είναι πολύ διαφορετικά, αλλά με τον καιρό συνηθίζεις”.
- Συνέχισες την περιοδεία, αγωνιζόμενος και στη Ρουμανία. Αλλη κατάσταση, εκεί;
“Στη Ντιναμό Βουκουρεστίου ξεκινήσαμε καλά και με στόχο να τερματίσουμε στις πρώτες θέσεις, ωστόσο μετά τη φυγή του προπονητή για την εθνική ομάδα της Ρουμανίας η κατάσταση άλλαξε και τα πράγματα πήγαν προς το χειρότερο”.
- Τι θα ήθελες να ξεχάσεις, αλλά και τί κρατάς;
“Γενικά, τα κρατώ όλα στη ζωή. Τα καλά, γιατί μου θυμίζουν πόσο υπέροχος είναι ο χώρος του αθλητισμού και ειδικότερα του ποδοσφαίρου και τα άσχημα, γιατί με γεμίζουν δύναμη για τη συνέχεια, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά για τη ζωή γενικότερα”.
- Στη Λευκορωσία και στη Ντιναμό Μπρεστ, πώς προέκυψε η πρόταση; Γιατί την επέλεξες;
“Στη Ντιναμό Μπρεστ πληροφορήθηκα ότι η ομάδα είχε νέο επενδυτή και στόχευε να σπάσει το "κατεστημένο" της Μπάτε Μπορίσοφ, η οποία είχε νομίζω 10 Πρωταθλήματα σερί. Ηταν πρόκληση, την οποία ήθελα να ζήσω”.
- Εγκαταστάσεις, οργάνωση. Πώς ήταν σε όλες τις ομάδες;
“Οσον αφορά τις εγκαταστάσεις και την οργάνωση, όπως είπα και πριν, στην Ολλανδία ήταν εξαιρετικά όλα, όπως και στη Δανία. Στη Λευκορωσία και στη Ρουμανία η κατάσταση ήταν λίγο διαφορετική, γιατί έχουν στο μυαλό τους μόνο την πρώτη ομάδα, ξεχνώντας ότι η εξέλιξη στηρίζεται στην οργάνωση όλων των τμημάτων ενός club”.
“Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει εξελιχθεί στο παραμικρό”
- Εζησες τον σοβαρό τραυματισμό με τη ρήξη προσθίου χιαστού. Πόσο δύσκολο είναι για έναν ποδοσφαιριστή, να επιστρέψει; Τι χρειάζεται;
“Κάθε τραυματισμός είναι δύσκολος, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για γόνατα, καθώς ο χρόνος αποθεραπείας είναι μεγάλος. Αυτό που χρειάζεται για να ανταπεξέλθεις, κυρίως ψυχικά, είναι να το βλέπεις σαν ‘ακόμη μια μέρα στην προπόνηση’. Είναι πολύ ψυχοφθόρο και μπορεί άνετα να σε πάρει από κάτω αν δεν είσαι πνευματικά δυνατός”.
- Τι σε πείσμωσε περισσότερο;
“Μετά από κάθε τραυματισμό και γενικά σε κάθε δυσκολία στη ζωή έρχονται και οι ‘καλές μέρες’. Αυτό σε πεισμώνει ακόμη περισσότερο για να απολαύσεις τέτοιες στιγμές”.
- Νιώθεις αδικημένος, που δεν αγωνίστηκες στην Εθνική ομάδα, ενώ είχε παίξεις στις μικρότερες;
“Αδικημένος, που δεν συμμετείχα με την Εθνική, δε νιώθω σε καμία περίπτωση. Στη θέση, την οποία αγωνίζομαι, παίζουν ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές σε καταξιωμένες ομάδες της Ευρώπης, οι οποίοι έχουν και το προβάδισμα, όπως είναι αναμενόμενο. Θα ήθελα όμως πάρα πολύ να βρίσκομαι κι εγώ στην Εθνική”.
- Θεωρείς ότι σου έκανε καλό η παρουσία σου εκτός Ελλάδας;
“Σίγουρα μου έκανε καλό, καθώς το μυαλό μου ήταν καθαρό και ήρεμο και αφοσιωνόμουν μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι. Στην Ελλάδα δυστυχώς ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο εκτός του αγωνιστικού, το βλέπω και τώρα…”.
“Οταν κερδίσαμε με ανατροπή”
- Τί έχεις να θυμάσαι από τον Ηρακλή;
“Ο τρόπος παιχνιδιού και της σκέψης μου οφείλονται ξεκάθαρα στον Ηρακλή. Οι ακαδημίες του ήταν ότι καλύτερο και οι πιο οργανωμένες στην Ελλάδα και βασιζόταν εξ ολοκλήρου σε αυτές. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που ξεκίνησα από εκεί. Στη συνέχεια, βέβαια, ο σύλλογος είχε προβλήματα και αυτό που έχω να πω είναι ότι αδίκως βρίσκεται στην κατάσταση, την οποία είναι τώρα”.
- Ποια στιγμή δεν θα ξεχάσεις;
“Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος κερδίσαμε με ανατροπή τον Ολυμπιακό στο Καυτανζόγλειο με 2-1. Ημουν ειλικρινά πολύ χαρούμενος με αυτή τη νίκη, γιατί συν τοις άλλοις είχα παίξει, έστω και εντελώς συγκυριακά, καθώς δεν είχαν έρθει οι πράσινες κάρτες δύο παικτών”.
- Τι συνέβη και αποχώρησες;
“Από τον Ηρακλή έφυγα, γιατί η ομάδα είχε υποβιβαστεί, με όλα όσα είχαν συμβεί εκείνη την περίοδο. Ηταν κρίμα και άδικο, γιατί είχαμε σωθεί αγωνιστικά. Μου άφησε μεγάλη πικρία η όλη κατάσταση”.
“Εξωπραγματική πίεση χωρίς...”
- Στον ΠΑΟΚ, πώς πήγαν τα πράγματα;
“Τα πράγματα ήταν δύσκολα στην αρχή, αλλά καλυτέρεψαν ασφαλώς με την άφιξη του κ. Σαββίδη. Υπήρχε πίεση εξωπραγματική για θετικά αποτελέσματα χωρίς να υπάρχει πλήρης οργάνωση και ένα κεντρικό πλάνο για να συμβεί αυτό”.
- Γιατί έφυγες τελικά;
“Εφυγα, γιατί ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στο εξωτερικό και να ζήσω νέες εμπειρίες, ίσως με μεγαλύτερη προοπτική”.
Αναστασιάδης και Πάμπλο Γκαρσία
- Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής, με τον οποίο συνεργάστηκες;
“Συνεργάστηκα με πολλούς έμπειρους προπονητές και απ’ όλους έμαθα κάτι, αλλά με αυτόν που έκανα τη διαφορά ήταν ο κ. Αναστασιάδης, την τελευταία μου χρονιά στον ΠΑΟΚ”.
- Γιατί ο Αγγελος Αναστασιάδης;
“Ηταν πιστεύω πιο πολύ ψυχολόγος και μετά προπονητής. Προσπάθησε να δημιουργήσει συμπαγές σύνολο με τους παίκτες, τους οποίους είχε και τα κατάφερε πολύ γρήγορα. Η αυτοπεποίθηση μας ήταν τότε στα ύψη”.
- Ποιον θεωρείς, τον καλύτερο συμπαίκτη;
“Κοίταξε, είναι αλήθεια ότι είχα πάρα πολύ καλούς συμπαίκτες στη μέχρι τώρα καριέρα μου, αλλά αυτός, ο οποίος έκανε τη διαφορά, έστω και αν ήμασταν συμπαίκτες για λίγο, ήταν ο Πάμπλο Γκαρσία. Τρομερή ηρεμία στο παιχνίδι, τεχνική κατάρτιση απίστευτη και προσωπικότητα. Ηγετική φυσιογνωμία”.
Η καλύτερη περίοδος και ο ένας χρόνος στα “πιτς”
- Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή στην
καριέρα σου; Η πιο συγκινητική;
“Δεν θα πω ποια ήταν η καλύτερη στιγμή, αλλά ποια ήταν η καλύτερη περίοδος. Ηταν η τελευταία μου χρονιά στον ΠΑΟΚ, καθώς η ομάδα ήταν πρώτη στη βαθμολογία μέχρι τον Δεκέμβριο και ήμουν στην καλύτερη κατάσταση από ποτέ”.
- Η χειρότερη;
“Οταν τραυματίστηκα και έμεινα σχεδόν έναν χρόνο εκτός αγωνιστικής δράσης”.
- Καλύτερος στόπερ στον κόσμο είναι ο…;
“Μου αρέσει περισσότερο ο Κιελίνι της Γιουβέντους. Σκληρός αμυντικός, αλλά ταυτόχρονα και ποδοσφαιριστής με ικανότητα στην προώθηση του παιχνιδιού από την άμυνα. Η καθοδήγηση της άμυνας από τον ίδιο είναι απίστευτη”.
- Θαύμαζες κάποιον όταν ήσουν μικρός;
“Οταν ήμουν μικρός, όπως όλα τα νυν στόπερ έπαιζαν σέντερ φορ, έτσι κι εγώ. Επομένως, θαύμαζα τον Φερνάντο Τόρες. Γρήγορος επιθετικός, με απίστευτη ικανότητα και αποτελεσματικότητα στο ένας εναντίον ενός”.
“Το κλειδί της επιτυχίας είναι η
δουλειά”
- Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
“Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στο ελληνικό Πρωτάθλημα θα ήταν αναμφίβολα η συμμετοχή περισσότερων Ελλήνων ποδοσφαιριστών στην αρχική ενδεκάδα. Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα και την προώθηση, αλλά και εξέλιξη νέων παιδιών από τις ακαδημίες”.
- Πώς αντιμετωπίζεις την κριτική;
“Κριτική θα υπάρχει πάντα είτε παίζεις καλά, είτε όχι. Μικρότερος με επηρέαζε αρκετά, μπορώ να πω, ωστόσο πλέον δεν ασχολούμαι καθόλου”.
- Πιο ποιοτικός αντίπαλος;
“Καλύτερος αντίπαλος, τον οποίο έχω αντιμετωπίσει, ήταν ο Μάριο Γκόμες. Ηταν σε παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ κόντρα στη Φιορεντίνα για το Europa League. Οι κινήσεις του ήταν απίστευτες χωρίς την μπάλα και ήταν δύσκολο ομολογουμένως να τον μαρκάρω”.
- Παρακολουθούσες ελληνικό ποδόσφαιρο, όσο ήσουν εκτός;
“Ναι, παρακολουθούσα, αλλά όχι τόσο πολύ, γιατί είχαμε παιχνίδια”.
- Γιατί πιστεύεις ότι πολλά παιδιά πλέον βγαίνουν εκτός συνόρων;
“Και θα συνεχίσουν να βγαίνουν, γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει εξελιχθεί στο παραμικρό. Για να βελτιωθεί ένας ποδοσφαιριστής – μιλάμε για νεαρές ηλικίες – θα πρέπει να βρίσκεται σε υγιές περιβάλλον, με συνθήκες, οι οποίες θα του το επιτρέπουν και αυτό στην Ελλάδα δυστυχώς δεν γίνεται αυτή τη στιγμή”.
- Ποιο είναι το ‘moto’ σου;
“Αυτό που μου έχει μείνει καθ’ όλη την πορεία μου στο ποδόσφαιρο είναι ότι τα καλύτερα έρχονται και ότι δεν υπάρχει τύχη, αλλά κυρίως σκληρή δουλειά”.
- Γιώργο, πήγες δανεικός στον Ολυμπιακό Βόλου. Σου έκανε καλό;
“Είμαι της άποψης ότι ο δανεισμός είτε σε μικρή ηλικία, είτε γιατί δεν έχεις συμμετοχή στην ομάδα σου, είναι πάντα ωφέλιμος, γιατί αποκτάς αγωνιστικό ρυθμό. Η προπόνηση είναι καλή, αλλά καμία σχέση με τον αγώνα”.
- Ποια συμβουλή θα έδινες σε νεότερα παιδιά, τα οποία τώρα κάνουν τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα;
“Το μόνο που έχω να τους πω είναι να δουλεύουν. Οχι μόνο στην προπόνηση, αλλά και εκτός. Το κλειδί για την επιτυχία είναι η δουλειά”.
- Ως επίλογο; Ποιο είναι το μήνυμα, το οποίο θα ήθελες να στείλεις;
“Κλείνοντας, θέλω να ευχηθώ σε όλους υγεία. Αφήνουμε το 2020 στο παρελθόν, όσο δύσκολο κι αν ήταν με το ξέσπασμα της πανδημίας και να μας βρει ο καινούριος χρόνος χαρούμενους και δημιουργικούς”.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news