Προφανώς και ο ΠΑΟΚ δεν σκότωσε το θηρίο στο Αγρίνιο. Αλλά είναι ξεκάθαρο πως είναι μια από τις πιο πολύτιμες νίκες του Δικεφάλου στο Πρωτάθλημα και δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια για να το εξηγήσω αυτό. Πρώτα απ' όλα ο ΠΑΟΚ γύρισε στη Θεσσαλονίκη με τρεις βαθμούς που τον διατηρούν σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη θέση. Αλλά ας σκεφτούμε πως πήγε ο ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο.
Ο Δικέφαλος λίγες μέρες πριν έπαιξε 120 λεπτά. Λίγες μέρες πριν έζησε το απόλυτο σοκ με τον τρόπο που έχασε την πρόκριση. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, δυο σημαντικότατοι ποδοσφαιριστές του, ο Κοτάρσκι μαζί με τον Τάισον δεν ταξίδεψαν στο Αγρίνιο μεγαλώνοντας τη λίστα των απόντων.
Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να παίξει με τους Κουλιεράκη-Κεντζιόρα χωρίς ανάσα ξανά απέναντι σε μια ομάδα που επιθετικά δημιουργεί ευκαιρίες. Για να μην το κουράζω, είναι σίγουρο πώς αρκετοί κάπου εκεί στο 60' ήταν έτοιμοι να ανεβάσουν ποσταρίσματα απαξίωσης για την ομάδα αλλά δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ, ο ίδιος ο ΠΑΟΚ δεν τους το επέτρεψε. Και εξαιρώ ΟΛΟΥΣ εκείνους που κάνουν καλοπροαίρετη κριτική που είναι ΧΡΗΣΙΜΗ.
Αλλά αν ο ΠΑΟΚ δεν έφευγε νικητής, τόσο η διεκδίκηση του Πρωταθλήματος θα απομακρύνονταν, όσο και ο Ολυμπιακός θα μείωνε και άλλο τη διαφορά. Ο εξαιρετικός Κωνσταντέλιας, ο "φονιάς" Ζίβκοβιτς και ο ανίκητος Μεϊτέ δεν το επέτρεψαν.
Πλέον, θέλει άλλους έξι βαθμούς για να πάει στην χειρότερη περίπτωση με έναν βαθμό διαφορά από την πρώτη θέση στα πλέι οφ. Ακολουθεί ο Πανσερραϊκός και μετά η Λαμία. Το ζητούμενο ήταν πως έβγαλε αντίδραση, βρήκε λύσεις, κέρδισε τον Παναιτωλικό, την δική του απόλυτα δικαιολογημένη απογοήτευση και τα πολλά προβλήματα του. Και... συνεχίζει.