Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή
Ντροπαλή, δυναμική, ταλαντούχα. Αυτή είναι η Μαρία Κάσσου, η πρωταθλήτρια στα 5000μ. στις γυναίκες για το 2022. Η 18χρονη αθλήτρια ολοκλήρωσε μια ονειρική χρονιά για την ίδια με χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό Κλειστού Στίβου στα 3000μ. και πανελλήνιο ρεκόρ, το χρυσό μετάλλιο στα 5000μ. στο Καυτανζόγλειο στο Πανελλήνιο Γυναικών και είχε αποκορύφωμα την 8η θέση στα 3000μ. και την 9η θέση στα 5000μ. στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 στο Κάλι της Κολομβίας.
Η αθλήτρια του Σταύρου Καρρέ, μίλησε στο Metrosport.gr σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Η πρωταθλήτρια των 5000μ. μας μίλησε για την ονειρική χρονιά, τις εμπειρίες στο Παγκόσμιο Κ20 του Κάλι, σχολίασε τον αγώνα που δεν θα ξεχάσει ποτέ ενώ αναφέρθηκε σε αγώνες ανωμάλου δρόμου και μαραθωνίους που την προετοιμάζουν για τους αγώνες αντοχής. Επίσης, η 18χρονη αθλήτρια αναφέρθηκε στο πως ξεκίνησε τον στίβο, τις δύσκολες συνθήκες προπόνησης στη Μυτιλήνη από όπου κατάγεται ενώ μας εξήγησε πως καταφέρνει να συνδυάζει τον πρωταθλητισμό και την Ιατρική.
-Καλησπέρα Μαρία. Ολοκλήρωσες ιδανικά τη χρονιά με την 8η θέση στα 3000μ. και την 9η στα 5άρι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Κ20 στο Κάλι της Κολομβίας. Ποιά ήταν τα συναισθήματα σου;
«Ενιωσα μεγάλη ικανοποίηση, πέτυχα τους στόχους μου. Ενιωσα δέος, περηφάνεια, είναι αίσθημα ευθύνης που φοράς τα χρώματα της εθνικής. Ηταν μεγάλη η χαρά μου που βρέθηκα σε αυτή τη διοργάνωση, ήταν ο στόχος της χρονιάς και τον πέτυχα».
-Νωρίτερα είχες βγει πρωταθλήτρια Γυναικών και Κ23 στα 5000μ. στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ηταν το πρώτο σου χρυσό; Πως ένιωσες;
«Ναι, ήταν το πρώτο μου χρυσό, ένιωσα περίεργα γιατί δεν το περίμενα. Είναι μεγάλος τίτλος, να είσαι πρωταθλητής Ελλάδας είναι κάτι σημαντικό. Ηταν μια μεγάλη επίδοση, έκανα ατομικό ρεκόρ και ένιωσα ικανοποίηση, ο πήχης ανεβαίνει πολύ ψηλά πλέον. Όταν στα 19 σου παίρνεις πανελλήνιο πρωτάθλημα, θέλεις να τον διατηρήσεις. Ενας δρομέας αποστάσεων για να είναι καλός στο κύριο αγώνισμά του, πρέπει να είναι καλός και στα άλλα για να έχει ταχύτητα και να έχει αερόβια ικανότητα και αντοχή. Οπότε αυτός είναι ο λόγος που τρέχω και στα 3000 χλμ.».
-Εκτός από το 5άρι, τρέχεις και στο 3άρι όπου στο ΣΕΦ στον κλειστό έκανες Πανελλήνιο Ρεκόρ Νεανίδων (9.31.16) και πήρες την 2η θέση. Είναι δύσκολη η εναλλαγή;
«Είναι δύσκολο όχι από άποψη ρυθμού, αλλά από θέμα κούρασης. Οταν τρέχεις την πρώτη μέρα 5 χλμ. κουράζεσαι και είναι δύσκολο να έχεις καλή παρουσία και στο 3άρι. Βαραίνεις από το 5άρι. Υπάρχει και η αντίθετη άποψη πως λύνεσαι. Εξαρτάται από πάρα πολλά.
Ηταν η πρώτη μου συμμετοχή στον κλειστό, ήταν από τις δυνατές στιγμές στη ζωή μου. Ηταν έντονα τα συναισθήματα, ένιωσα αγωνία. Το είχα πλησιάσει το ρεκόρ στο Βαλκανικό, αλλά για μισό δευτερόλεπτο δεν το είχα καταφέρει. Ηξερα πως θα μπορούσα να το σπάσω, θα ήταν το πρώτο πανελλήνιο ρεκόρ. Μόλις άκουσα ότι τα κατάφερα πέταξα από τη χαρά μου και έπιασα και το όριο για το Κάλι».
«Ξεχωριστός ο αγώνας στο Κάλι, ο ανώμαλος δρόμος βοηθάει στην προετοιμασία»
-Αυτή η χρονιά ξεκίνησε ιδανικά με το χρυσό στο Βαλκανικό Κλειστού Στίβου στο Βελιγράδι στο 3άρι, με χρόνο 9.32.10. Πως ήταν η διοργάνωση; Περίμενες το ατομικό ρεκόρ;
«Ο βασικός στόχος που είχα θέσει με τον προπονητή μου ήταν να πάρω το χρυσό μετάλλιο, ήξερα πως ήταν στις δυνατότητές μου, κατά κύριο λόγο το χρυσό και έπειτα ένα ατομικό ρεκόρ. Δεν είχαμε συζητήσει το πανελλήνιο ρεκόρ. Βοήθησε ο ανταγωνισμός, έκανα καλή εμφάνιση, ήταν πολύ ωραίες εμπειρίες, πήρα εικόνες, ήταν οργανωμένη η διοργάνωση».
-Πέρυσι είχες καταφέρει να πάρεις το χρυσό στο 3άρι στο Πανελλήνιο Κ20 στη Θεσσαλονίκη και το ασημένιο στο 5άρι. Είναι δύσκολο να τρέξεις και στα δύο μέσα σε δύο ημέρες και να διακριθείς;
«Είναι δύσκολο, είναι συνολικά 8χλμ. αγώνας. Εγώ είχα μια παραπάνω δυσκολία, προερχόμουν από πανελλήνιες και δεν ήμουν στην καλύτερη κατάσταση. Μπήκα στο 5άρι πρώτη μέρα έκανα αξιοπρεπή επίδοση, 17.44. Την επόμενη μέρα αποφάσισα να κατέβω στο 3άρι για να βοηθήσω το σωματείο μου και για την εμπειρία. Όπως πήγε η κούρσα, μπήκα μπροστά και είδα πως μπορώ να τα καταφέρω και ήρθε το χρυσό, με 10.09».
-Τι σου αρέσει περισσότερο; Το 3άρι ή το 5άρι;
«Το 3άρι μου αρέσει περισσότερο, περνάει πιο ευχάριστα η κούρσα. Είναι μια κούρσα ενδιάμεση, απαιτεί την αερόβια ικανότητα, θεωρείται αγώνισμα αντοχής, αλλά απαιτεί και ταχύτητα, την εκρηκτικότητα. Το 5άρι είναι πιο μονότονο, είναι πιο κουραστικό νοητικά και ψυχικά, πρέπει να είσαι 100% στις συγκεντρωμένος στην κούρσα για πάνω από ένα 15λεπτο».
-Θέλεις να μας πεις κάποιες από τις σημαντικότερες διακρίσεις σου;
«Η σημαντικότερη ήταν η 8η θέση στο Παγκόσμιο στο 3άρι, από εκεί και πέρα το πανελλήνιο ρεκόρ 3άρι στον κλειστό, εκεί μετράει περισσότερο η επίδοση. Επίσης, το χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό Νεανίδων 3άρι στον κλειστό και το χρυσό μετάλλιο στα 5χλμ. στο πανελλήνιο γυναικών».
-Ποιόν αγώνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
«Κάθε αγώνας είναι ξεχωριστός, θυμάμαι κάτι από όλους μου τους αγώνες. Οι αγώνες στο Κάλι είναι αυτοί που θα ξεχωρίζουν, δεν είναι μόνο η επίδοση και οι αγώνες, ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία, δεν θα μπορούσα να ζήσω κάτι αντίστοιχο εκτός στίβου, δεν ξέρω αν θα ξαναβρεθώ στην Κολομβία ποτέ στη ζωή μου. Ο στίβος δίνει φοβερές εμπειρίες και εικόνες. Ηταν πολύ περιορισμένα τα πράγματα, βγαίναμε μόνο για προπόνηση, κάναμε τουρισμό μόνο την τελευταία ημέρα αλλά φύγαμε γεμάτοι από εικόνες».
-Συμμετείχες και σε αγώνες ανωμάλου δρόμου και σε μαραθώνιο. Είναι κυρίως για να προετοιμαστείς ή και εκεί έχεις στόχο μια καλή επίδοση;
«Συνήθως οι αγώνες δρόμου είναι στα πλαίσια της προετοιμασίας. Ο ανώμαλος δρόμος είναι κάτι καινούριο, βοηθάει πολύ στον ανοιχτό στίβο, είναι απαραίτητος για έναν αθλητή αντοχής. Είναι θέμα δύναμης, προσαρμογής, ένας δρομέας που τρέχει καλά στον ανώμαλο μπορεί να τρέξει ακόμη καλύτερα και στον ανοιχτό, είναι πιο ολοκληρωμένος. Είναι θέμα πολύπλευρης εκγύμνασης και ανάπτυξης δεξιοτήτων».
«Εμπιστεύομαι απόλυτα τον προπονητή μου, ξεχωρίζω το ευρωπαϊκό ανωμάλου στο Δουβλίνο»
-Αν και μικρή έχεις κάνει αρκετά ταξίδια με τον στίβο. Ποιο ξεχωρίζεις και γιατί;
«Πέρα από το Κάλι που ήταν υπερατλαντικό το ταξίδι και βγήκα έξω από την Ευρώπη, αυτό στο Δουβλίνο για το ευρωπαϊκό ανωμάλου το 2021 τον Δεκέμβριο. Ηταν η πρώτη διοργάνωση ευρωπαϊκού επιπέδου και μου έκανε εντύπωση. Ηταν υψηλότερου επιπέδου αθλήτριες από μένα, ήμουν σφιγμένη, αγχωμένη, αλλά ήταν ωραία εμπειρία και υπήρχε καλό κλίμα στην ομάδα».
-Πότε και πως ξεκίνησες τον στίβο; Είχες κάποιο ερέθισμα;
«Ξεκίνησα στην πρώτη γυμνασίου με παρότρυνση των γονιών μου για την υγεία μου. Ξεκίνησα συντηρητικά, ο πρώτος μου προπονητής είδε πως έχω δυνατότητες, πήγα σε κάποιες αγώνες και πήγα καλά. Ετσι άρχισα να προπονούμαι πιο συστηματικά και είχα και τις πρώτες μου επιτυχίες».
-Δοκίμασες κι άλλα αγωνίσματα; Πως κατέληξες στην αντοχή;
«Κάναμε από όλα στην αρχή, έτρεχα 300 μέτρα και 600 μέτρα, μετά φάνηκε στις αποστάσεις πως ήμουν πιο καλή και μετά από αρκετό καιρό προπόνησης που είδα ότι μου ταιριάζει πιο πολύ κατέληξα στην αντοχή».
-Ποιά είναι η σχέση σου με τον προπονητή σου, Σταύρο Καρρέ;
«Εχουμε καλή σχέση και καλή συνεργασία. Νιώθω πως έχω χημεία μαζί του και είναι σημαντικό για να λειτουργεί καλά η προπόνηση. Είμαι λίγο καιρό μαζί του (σ.σ. ένα χρόνο), αλλά είμαι τυχερή που είμαι στα χέρια του, τον εμπιστεύομαι απόλυτα».
«Δύσκολες οι συνθήκες προπόνησης στο νησί, έτσι συνδυάζω Ιατρική και πρωταθλητισμό»
-Κατάγεσαι από τη Μυτιλήνη, μένεις στην Αθήνα. Ήταν δύσκολη η προετοιμασία σου στο νησί;
«Ηταν πολύ δύσκολη, λόγω των καιρικών συνθηκών, υγρασία, δύσκολος χειμώνας, βροχές, αέρας, χάναμε πολλές προπονήσεις λόγω καιρού και λόγω υποδομών. Το στάδιο είχε πολλές φθορές, φοβόμασταν να βάλουμε καρφί μην πέσουμε σε κανένα βαθούλωμα στο ταρτάν. Το καλό είναι πως οι αποστάσεις του νησιού είναι μικρές είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε προπόνηση στη φύση».
-Πως και ανήκεις σε ομάδα της Νάξου;
«Ο λόγος είναι ο Ανδρέας Δημητράκης, παλιός πρωταθλητής στα 1500μ. Εχουμε συγγένεια, ήταν χρόνια στον Πανναξιακό, με σύστησε και έτσι ήρθα στην ομάδα. Από το τέλος του 2020 είμαι στον σύλλογο. Είχαμε ακούσει καλά λόγια από το σωματείο, έχει οικογενειακό κλίμα και αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ».
-Η Πολιτεία ασχολείται μαζί σας;
«Είναι ζήτημα λεπτό. Επικοινώνησε μαζί μου ο Δήμαρχος Λέσβου και μου έδωσε συγχαρητήρια μετά το Κάλι και εδώ στη Νάξο είχαμε μια πολύ όμορφη υποδοχή και τους ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Υπάρχει μια στήριξη από την Πολιτεία αλλά θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη. Ο ΣΕΓΑΣ κάνει μια προσπάθεια τα τελευταία χρόνια και το αναγνωρίζουμε αυτό οι αθλητές. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης».
-Στην Αθήνα σπουδάζεις Ιατρική. Πως καταφέρνεις να συνδυάσεις τις σπουδές με τον πρωταθλητισμό;
«Λόγω του αθλητισμού σκέφτομαι να γίνω ορθοπεδικός ή αθλίατρος, αλλά είναι ακόμη νωρίς. Είναι κάτι πολύ δύσκολο, με πολύ κόπο προσπαθώ να τα κάνω και τα δύο παράλληλα, στη σχολή δεν είμαι πανταχού παρούσα, παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα και διαβάζω πολύ στο σπίτι για να είμαι συνεπής και να μην μένω πίσω. Στο πρώτο έτος τα κατάφερα αρκετά καλά, αργότερα θα δυσκολέψουν τα πράγματα αλλά δεν θέλω να το σκέφτομαι από τώρα (σ.σ. γέλια)».