Οταν πριν από δέκα περίπου ημέρες, σχολιάζοντας στις εκπομπές του Metropolis σχετικά με την πίεση που ασκούνταν ώστε να επιτραπεί η παρουσία φιλάθλων στα γήπεδα και το κλίμα αισιοδοξίας που είχε δημιουργηθεί είπα ότι οι δικές μου πληροφορίες άλλα πράγματα λένε, ασφαλώς και δεν το είπα τυχαία.
Ηξερα, από εγκυρότατη πηγή, ότι η υγειονομική επιτροπή δεν είδε ποτέ με καλό μάτι την πιθανότητα να ανάψει το “πράσινο φως” για την παρουσία φιλάθλων, σε ένα ποσοστό της τάξεως του 20% σε σχέση με την συνολική χωρητικότητα του κάθε γηπέδου.
Θεωρούσαν ότι κρύβει κινδύνους η επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα, φοβόταν οι ειδικοί ότι δεν θα τηρηθούν τα μέτρα, ότι, ενδεχομένως, θα δούμε και φαινόμενα στα γήπεδα να είναι και περισσότεροι απ' όσοι θα επιτρεπόταν να είναι.
Γι' αυτό και δεν με ξάφνιασε καθόλου η απόφαση της υγειονομικής επιτροπής. Ούτε ως προς την Super League, όπου τέθηκε το θέμα από την λίγκα και έπρεπε να δοθεί μια επίσημη απάντηση, ούτε ως προς την ΕΠΟ, απ' την οποία δεν τέθηκε, απ' όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, παρόμοιο ερώτημα.
Ακόμη και αν ετίθετο, όμως, θεωρώ δεδομένο ότι ίδια θα ήταν η απάντηση της υγειονομικής επιτροπής και για τα παιχνίδια του κυπέλλου. Δεν μπορεί άλλα να λένε και να κάνουν για τους αγώνες του πρωταθλήματος και άλλα να λένε και να κάνουν για τους αγώνες του κυπέλλου.
Αλλωστε, για την υγειονομική επιτροπή -αλλά και για τους θεσμικούς φορείς- τα ζητήματα δεν γίνεται να τίθενται στη βάση, ας πούμε, ότι πριν από την πανδημία του κορωνοϊού οι πρώτοι ημιτελικοί για το κύπελλο Ελλάδας έγιναν με την παρουσία και κόσμου και πως είναι άδικο οι δεύτεροι ημιτελικοί να γίνουν χωρίς κόσμο.
Μα τι συγκρίνουμε; Τι σχέση έχει αυτό που ίσχυε πριν τον κορωνοϊό μ' αυτό που ζήσαμε με την καραντίνα αλλά και ό,τι ζούμε μετά την καραντίνα; Καμία... Αρα, μπορεί στα σοβαρά να γίνεται κουβέντα για αδικία; Ασφαλώς και όχι...
Η απόφαση, συνεπώς, της υγειονομικής επιτροπής για τους αγώνες της Super League δεν αφήνει, πλέον, κανένα περιθώριο για συζητήσεις σαν αυτές που υπήρξαν τις προηγούμενες ημέρες...