Ήταν κάτι
παραπάνω από φανερό στην αποψινή πρεμιέρα
του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα της Super
League κόντρα στην ΑΕΛ ότι
η μισή σκέψη ήταν στον αγώνα της Τρίτης
με την Μπενφίκα. Λογικό, εν μέρει, διότι
η πρόκληση απέναντι στους Πορτογάλους
είναι μεγάλη. Από την άλλη άπαντες στον
οργανισμό ΠΑΟΚ γνώριζαν ότι οι βυσσινί
παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια δίνουν
το κάτι παραπάνω απέναντι στο Δικέφαλο,
για ευνόητους λόγους.
Η
πίεση επίσης ήταν
μεγάλη, διότι οποιοδήποτε αποτέλεσμα
πλην της νίκης θα χαλούσε το καλό κλίμα
εν όψει Μπενφίκα και θα προκαλούσε
εσωστρέφεια σε μια περίοδο που ούτε
ως σκέψη δεν πρέπει να υπάρχει. Διότι
η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και
έστω κι έτσι απόψε «η αποστολή εξετελέσθη». Ο ΠΑΟΚ λοιπόν έκανε το
χρέος του, συνεχίζοντας
να δείχνει αυτή την κυνικότητα που
συνηθίσαμε
από τα πλέι-οφ της περασμένης περιόδου.
Μια εικόνα που τον βοηθά
αν μη τι άλλο να παίρνει το αποτέλεσμα
που θέλει, μέχρι το νέο σύστημα να
αφομοιωθεί σε τέτοιο βαθμό από τους
παίκτες, ώστε να μπορέσει η ομάδα
προσφέρει και κάτι καλύτερο από πλευράς
θεάματος, αλλά και να εμπνεύσει μεγαλύτερη
ασφάλεια στους οπαδούς του, που ναι μεν
χαμογελούν από τη φετινή εικόνα, αλλά
δε σταματούν και να καρδιοχτυπούν. Ο Δικέφαλος περνάει στη φάση της αγωνιστικής ωρίμανσης χωρίς να του κοστίζει.
Είναι
ξεκάθαρο πλέον πως η «εγκληματική» αφέλεια
που είχε ο ΠΑΟΚ σε αρκετά παιχνίδια
πέρυσι δεν υπάρχει πλέον κι αυτό δεν
είναι τυχαίο. Είναι αποτέλεσμα της
αλλαγής του σχηματισμού και της αμυντικής θωράκισης, είναι συνέπεια
και της συνειδητοποίησης του οργανισμού
πως ο προπονητής είναι αυτός και πρέπει
η ομάδα να μπει στο καλούπι που ο ίδιος δημιουργεί,
με τα όποια λάθη και τις όποιες παραλείψεις.
Κάτι που η αλήθεια είναι πως πέρυσι δεν
είχε κατανοηθεί πλήρως από τους παίκτες,
τουλάχιστον στο βαθμό που θα έπρεπε. Και όχι πάντα άδικα, με αυτά που έβλεπαν. Γι΄αυτό και στη συνειδητοποίηση αυτή
συνετέλεσε και η αλλαγή προσανατολισμού
του Αμπέλ σε αρκετά πράγματα τους
τελευταίους μήνες. Δημιουργούνται
συνεχώς νέα δεδομένα στη σχέση ΠΑΟΚ -
Φερέιρα, σε συνδυασμό και με τις μεταγραφές που περιμένει. Είναι φανερό ότι λείπει ο αμυντικός χαφ που ο ίδιος θέλει.
Αγωνιστικά,
ο κυνικός ΠΑΟΚ είναι καλύτερος από τον
αφελή ΠΑΟΚ. Βέβαια, μετά την περίοδο της
«βαθμοθηρικής κυνικότητας», ο ΠΑΟΚ θα
πρέπει να προσέξει και περισσότερο,
διότι συνεχίζει λάθη τα οποία ίσως
κάποια στιγμή πληρώσει. Ευτυχώς γι’
αυτόν στα τελευταία ματς αυτό δεν έχει
συμβεί. Φυσικά αυτό που θέλει η πλειοψηφία
είναι μέχρι την προσδωκόμενη αγωνιστική
ωρίμανση, να παραμείνει κυνικός, για να
παίρνει το αποτέλεσμα που θέλει. Διότι
η ισορροπία παραμένει εύθραυστη,
σφαλιάρες όπως οι περσινές δεν μπορούν
να γίνουν ανεκτές. Άπαντες είναι πιο
προσεκτικοί, πλέον κι αυτό οδηγεί στο
«μηδέν πίσω και ό,τι βάλουμε».
Στην
απόδοση παικτών, η φρεσκάδα, οι επινοήσεις
και το απρόβλεπτο του Τζόλη είναι πλέον η «ατραξιόν» του ΠΑΟΚ. Ο μικρός συνεχίζει να
δείχνει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά
και πως δεν είναι απλά ένα ταλέντο. Έχει
κάτι παραπάνω, το οποίο αν δουλευτεί,
θα δώσει πολλά σε αγωνιστικό επίπεδο,
αλλά και στα ταμεία. Ταιριάζει πολύ με τον Πέλκα. Η έμπνευση με
Μπίσεσβαρ δεξί χαφ κρίνεται ως επιτυχημένη
αλλά μόνο για ένα τέτοιο ματς όπως με
την ΑΕΛ, που έπαιζε άμυνα μπετόν. Με την
Μπενφίκα, όμως; Ο Ακπομ δείχνει πως
βρίσκεται σε… αναμμένα κάρβουνα ίσως
λόγω και των μεταγραφικών εξελίξεων
(το πάρε βάλε του Πέλκα δε χάνεται από
παίκτη της κλάσης του), τη στιγμή που αντίθετα ο
Γιαννούλης μάλλον παίρνει κίνητρο από
τα σενάρια και τις προτάσεις. Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς από τη πρώτη το παρουσία έδειξε να εγκλιματίζεται εύκολα.
Αμυνα
και μεσαία γραμμή σήμερα δεν είχαν πολλή δουλειά, με την Μπενφίκα όμως δε θα ισχύει το ίδιο. Και πολύ φοβάμαι ότι οι
«αετοί» δεν είναι ομάδα που θα συγχωρήσουν
λάθη ασυνεννοησίας, που είδαμε σε μερικές
στιγμές σήμερα. Εντάξει, το κριτήριο
είναι διαφορετικό. Όμως την Τρίτη
απαιτείται υπέρβαση, κυρίως στο
ανασταλτικό κομμάτι. Αν δείξει πάλι κυνικότητα ο ΠΑΟΚ, τότε έχει δικαίωμα να ελπίζει.