Δεν αλλάζει την τύχη του όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δείχνει -μήνες τώρα- πως δεν μπορεί για διάφορους λόγους, που άπτονται του αγωνιστικού και των επιλογών του προπονητή.
Ο τελευταίος, δηλαδή ο Ακης Μάντζιος, έχει παραδοθεί στις όποιες διαθέσεις των ποδοσφαιριστών, τους οποίους ο ίδιος χώρισε σε «παιδιά και «αποπαίδια» και τώρα εισπράττει συμπεριφορές. Οι γραμμές αυτές δεν αφορούν το παιχνίδι των Ιωαννίνων.
Στα Γιάννενα, ο Αρης διεκδίκησε ό,τι μπορούσε και μάλιστα ήταν η πρώτη φορά που ο Μάντζιος έδειξε πιο παρεμβατική διάθεση, επιλέγοντας σχήμα με δύο επιθετικούς. Το 4-4-2 δεν δουλεύτηκε ποτέ, αλλά πήρε το ρίσκο και ορθώς έπραξε, αλλά το έπραξε στο... και πέντε.
Οι παίκτες του το πάλεψαν περισσότερο μέσω των ατομικών τους χαρακτηριστικών και όχι μέσα από τη δυναμική, που του δίνει το σύνολο. Εκείνο αδυνατεί να παρουσιάσει κάτι συγκεκριμένο και πλέον μιλάμε ότι διακυβεύεται όχι η Ευρώπη, αλλά ακόμη και η είσοδος στα play off.
Η ομάδα φαίνεται πως, αυτή τη φορά, βρίσκεται στα πρόθυρα αλλαγών, μήπως και αλλάξει κάτι εντός της ομάδας, είτε στο κομμάτι της διαχείρισης χαρακτήρων, είτε των ποδοσφαιριστών ως επαγγελματιών.
Η πίστωση χρόνου στον Μάντζιο πήγε πίσω όλη την ομάδα, τη στιγμή που -εκείνοι που πρέπει- έβλεπαν ότι το έργο δεν έχει σενάριο και πως ο αυτοσχεδιασμός δεν μπορεί να φέρει ούτε νίκες, ούτε επιτυχίες.
Οπως με μία νίκη δεν λύνονται τα προβλήματα, έτσι και με μία αποχώρηση προπονητή, δεν αλλάζουν τα κακώς κείμενα.
Μιλάμε, απλώς, για μία αρχή στη μέση της χρονιάς με ό,τι συνεπάγεται.
Από κάπου πρέπει να προέλθει το καινούριο και είναι η άκρη του πάγκου.
Τα υπόλοιπα θα έρθουν αναλόγως, αν γίνουν άλλου τύπου παρεμβάσεις. Διαφορετικά, θα γίνεται ανακύκλωση καταστάσεων από τις οποίες υποτίθεται ότι ο Αρης είχε απαλλαγεί.