Ο ΠΑΟΚ δεν το πήρε κι αυτό το μας, παρ' ότι το έφερε στα μέτρα του και ήταν έτοιμος να φωνάξει «παρών». Η τύχη τον ειρωνεύτηκε, αλλά δεν έφταιγε μόνο αυτή. Κατάφερε να δεχθεί γκολ σε έναν ακόμη αγώνα, παρ' ότι έδειχνε ικανός αυτή τη φορά να τη γλιτώσει και να φτάσει σε μια νίκη που τόσο πολύ τη χρειαζόταν. Δεν ξέρω αν ευθύνεται γι' αυτό μονάχα ο Πασχαλάκης, η συνολική αμυντική λειτουργία, ή η ικανότητα του Ολυμπιακού στα στημένα. Μπορεί και τα τρία.
Μια φάση που προήλθε από την αλλαγή μαρκαρίσματος, ο Ζίβκοβιτς βρέθηκε στην πίσω γραμμή, διεκδίκησε την μπάλα και μάλιστα εκανε και τον... σταυρό του ότι δεν ήταν κόρνερ, αλλά άουτ. Ο Ιταλός έδειξε τη γωνία. Στην εκτέλεση ήρθε το 1-1 και οι ελπίδες για το μηδέν παθητικό εξανεμίστηκαν. Λίγο έλειψε βέβαια το σενάριο της εξαρχής πιθανής ισοπαλίας να χαλάσει, αλλά και πάλι η τύχη ειρωνεύτηκε τον ΠΑΟΚ στο τελευταίο λεπτό.
Υπέροχο σουτ του νεοεισελθόντα Τζόλη, η μπάλα βρήκε τη συμβολή των δοκών, χτύπησε στο έδαφος και απομακρύνθηκε. Δεν τον ήθελε με τίποτα τον Δικέφαλο το παγωμένο βράδυ της Τετάρτης. Βέβαια, τον ήθελε στη φάση του 13ου λεπτού, ΟΚ, αλλά όπως και να έχει, όταν φτάνεις στο τέλος, λες «δεν μπορούσε να βοηθήσει και λίγο η τύχη για να χαμογελάσω λιγάκι;».
Ίσως ακόμη ο ΠΑΟΚ να μην είναι αρκετά ικανός, όπως λέει το γνωστό γνωμικό, για να τον βοηθήσει και η τύχη. Η αποψινή του εμφάνιση βέβαια ηταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική, ειδικά σε κάποιους τομείς. Για μεγάλο χρονικό διάστημα πίεσε την πίσω γραμμή του Ολυμπιακού, που έδειξε για ακόμη μια φορά ασταθής, έχασε το ματς για περίπου 10 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, αλλά κατάφερε στο δεύτερο να έχει τον πλήρη έλεγχο και να απειληθεί από ελάχιστα ως καθόλου. Δεν είχε το καθαρό μυαλο να τελειώσει φάσεις στο 1-0 και σε αυτό ίσως θα βοηθούσε μια πιθανή είσοδος του Τζόλη νωρίτερα. 2-3 φάσεις ακόμη σαν αυτή του δοκαριού θα τις έκανε ο μικρός.
Ο Αντρέ Βιεϊρίνια έκανε μια ηγετική εμφάνιση και βούλωσε πάλι στόματα για το αν μπορεί ή δεν μπορεί, ειδικά όταν μιλάμε για ένα απαιτητικό ντέρμπι όπως αυτό με τον Ολυμπιακό. Ηταν εκ των κορυφαίων του γηπέδου, μαρκάροντας, βοηθώντας στην ανάπτυξη και παίζοντας και τραυματίας στο τελευταίο 20λεπτο. Ο Αμρ Ουάρντα μπορεί να εξελιχθεί σε «μαέστρο», ο Καντουρί επίσης ήταν σε πολλές φάσεις συγκινητικός, ο Ινγκασον έκανε πολλους να δαγκώσουν τη γλώσσα τους για όσα έλαγαν πέρυσι.
Για τον Μουργκ σίγουρα έκανε εντύπωση η χρησιμοποίηση του, ίσως ακόμη περισσότερο η μη αντικατάστασή του νωρίτερα. Δείχνει πάντως πως ξεκάθαρα πως δεν μπορεί είναι ο αντι-Πέλκας. Ο Κρμέντσικ έχει τον τσαμπουκά του φορ που θέλει ο ΠΑΟΚ, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε ακόμη για να τον δούμε, ενώ για τη μεγάλη συζήτηση που γίνεται για τον Πασχαλάκη, προφανώς και η έξοδος που κάνει είναι αποτυχημένη, αλλά πιθανώς δεν ευθύνεται μονάχα αυτός στο γκολ, διότι ακόμη και καρφωμένος στην εστία του να καθόταν, η κεφαλιά του Μπα δεν ξέρω αν πιανόταν. Προφανώς και δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί μόνος του ο υψηλόσωμος αμυντικός του Ολυμπιακού.
Η λειτουργία στα στημένα πρέπει να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο, αλλά για όλα αυτά, όπως και ο ίδιος ο Γκαρσία, ομολογεί, χρειάζεται δουλειά. Από αυτό το παγωμένο βράδυ στην άδεια Τούμπα, πάντως, άρχισαν να φυτρώνουν κάποια χαμόγελα. Διότι φάνηκε, ότι με τις κατάλληλεες ενέργειες, ο ΠΑΟΚ μπορεί να επανέλθει, να ξαναφτιάξει ομάδα και να διεκδικήσει κορυφή.