Φυσικά, η απόκρουση του Αλέξανδρου Πασχαλάκη κι η ευστοχία των (…ψυχρών) εκτελεστών από τα εννέα μέτρα έδωσαν την πρόκριση στον ΠΑΟΚ. Ναι, αλλά… Δίχως το κέντημα του Αντελίνο Βιεϊρίνια, θα ήταν ολότελα διαφορετική η εξέλιξη στη μάχης με τη Μίντιλαντ. Τούτο δε, επειδή το 2-0 έγινε πριν καλά - καλά καταλάβουν οι φιλοξενούμενοι πως ήταν καρυδότσουφλα στα στα μανιασμένα κύματα των γηπεδούχων...
Κι έτσι αποδίδουμε στο γκολ (από τα παλιά…) του «κάπτεν» την υψηλότερη κρισιμότητα στην εξέλιξη της μάχης με τη Μίντιλαντ. Και δεν επιχειρούμε σύγκριση σημασίας των γκολ. Προς Θεού, δηλαδή.
Πέρα μάλιστα από την ιδιαίτερη κρισιμότητα του 2-0 θεωρούμε πως το συγκεκριμένο γκολ θα διανοίξει διάδρομο απογείωσης για τον Αντελίνο Βιεϊρίνια. Ο «δικέφαλος» (και) σε αυτήν την περίοδο, με τους τρεις στόχους εντός βεληνεκούς του, χρειάζεται τα φτερά του «κάπτεν» του!
Ουσιαστικά χρειάζεται τα φτερά ακόμη και του τελευταίου – της επετηρίδας – του ρόστερ του. Είναι η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες που ο ΠΑΟΚ ανοιξιάτικα βρίσκεται σε τροχιά τριών στόχων εντός κι εκτός συνόρων. Και μπορεί αυτή η τροχιά να διαμορφώνει ένα υπέρβαρο φορτίο αγωνιστικών του υποχρεώσεων. Καθιστά όμως, τον ΠΑΟΚ ομάδα ξεχωριστού υψηλότατου επιπέδου για τα ελληνικά δεδομένα.
Με ρόστερ μάλιστα, ελλειμματικό. Με συνεχείς τραυματισμούς και κρούσματα Κορωνοϊού. Δίχως την προσδοκώμενη βοήθεια από τις χειμερινές μεταγραφές. Με άλλα λόγια; Ο ΠΑΟΚ υπερέβη τον εαυτόν του την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Αυτή η υπέρβαση φέρει φαρδιά, πλατιά την υπογραφή προπονητών και παικτών του.
Τέτοια υπογραφή φέρει κι η πρόκριση στο Κόνφερενς Λιγκ. Σε έναν αγώνα στον οποίο ο Κυπελλούχος εμφάνισε όλα τα πρόσωπα του. Αγγίζοντας το ζενίθ, το ναδίρ και καταθέτοντας ψυχή…
Στο Α΄ ημίχρονο ο «δικέφαλος» ήταν κατά διαστήματα γοητευτικός. Στο Β’ ήταν, επίσης, κατά διαστήματα απογοητευτικός. Και στην παράταση μαζεύοντας τα κομμάτια… Καθώς είδε τον χάρο του αποκλεισμού, να κραδαίνει το δρεπάνι του πάνω από τα κεφάλια του… Έβγαλε συγκλονιστική ψυχική δύναμη. Όσο για την διαδικασία των πέναλτι; Σε αυτήν αναδείχθηκε η κλάση του Αλέξανδρου Πασχαλάκη. Ο διεθνής «πορτιέρο» κι εφέτος αδικήθηκε αλλά κι αδίκησε τον εαυτόν. Με τη λάμψη της κλάσης του να μην σκιάζεται από αυτές τις αδικίες. Αναδείχθηκε επίσης η ευφυία του Ραζβάν Λουτσέσκου σε ό,τι αφορά την επιλογή των πέντε εκτελεστών, Ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Για να ανοίξει τα φτερά του ο «δικέφαλος» μετά από 48 χρόνια ξανά για τους ευρωπαϊκούς αιθέρες.
Ήταν μία από τις φωτεινότερες νύκτες στην ιστορία του ΠΑΟΚ! Και συνέβαλαν σε αυτήν την εκτυφλωτική φωτεινότητα – μπορούμε, να πούμε - οι υγιώς (για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε…) σκεπτόμενοι φίλοι του. Στην διαδικασία των πέναλτι η ατμόσφαιρα της μισογεμάτης Τούμπας «έφτιαξε» τον Αλέξανδρο Παχαλάκη και τους (…ψυχρούς) εκτελεστές. Για να φέρουν τον «δικέφαλο», μετά από 48 χρόνια, σε ευρωπαϊκή πτήση. Και να προσφέρουν στην Ελλάδα πολύτιμους βαθμούς στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ.
Ο πόλεμος βέβαια, για την επιτυχία (αυτή κι αν θα είναι υπέρβαση...Το άκρον άωτον της θα είναι) και στους τρεις στόχους δεν τελείωσε. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε μια ακόμη μεγάλη μάχη. Ο πόλεμος - σε έναν non stop μήνα Μάρτιο - συνεχίζεται στο Πρωτάθλημα με Ιωνικό εντός κι ΑΕΚ πάλι, εκτός...
ΥΓ 1 : Το ανοιξιάτικο ταξίδι του ΠΑΟΚ στη Γάνδη μπορεί, να θεωρείται από εκείνα με τους ολιγότερους κινδύνους. Δεν είναι...
ΥΓ 2 : Κι εσυ (ελληνικέ...) λαέ βασανισμένε, μη λησμονάς τον Κορωνοϊό. Συνεχίουμε, να μετρούμε καθημερινά, δεκάδες νεκρούς δίχως να ταράζεται η καθημερινότητα μας. Δεν πάμε καλά ή μάλλον, δε μάς πάνε καλά στο "μέτωπο" της πανδημίας! Διαφωνείτε;