Αρθρογραφεί ο Θάνος Μπούζας
Την Κυριακή «επισκέπτεται» την Τούμπα ένα σωματείο του οποίου οι παράγοντες εις το διηνεκές έχουν πρωταγωνιστήσει στην καταστροφή του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Για δεκαετίες ολόκληρες, όποτε τους δίνονταν η ευκαιρία, μετέτρεπαν τη λαϊκή δύναμη του Ολυμπιακού σε μια παγίδα εξουσίας για όλους τους αντιστεκόμενους είτε αυτοί ανήκαν στον πολιτικό είτε στον οικονομικό είτε στον ποδοσφαιρικό χώρο. Σήμερα τίποτε δεν έχει αλλάξει παρά μόνο ο εκσυγχρονισμός των μέσων με τα οποία αυτοί, οι σκιώδης δικτατορίσκοι, επιβάλλουν τα «θέλω» αδιαφορώντας για τις συνέπειες και καταστρέφοντας οποιοδήποτε εμπόδιο βρεθεί στο διάβα τους.
Δεν έχουν ιερό και όσιο. Δε λογαριάζουν φιλίες και συμμαχίες. Η ηθική είναι η δική τους πίστη και ο νόμος ανταποκρίνεται πλήρως στο «εγώ» τους. Τα παραδείγματα πολλά. Τα περισσότερα προλαβαίνουν ή έχουν την ικανότητα να τα κρύβουν ολοκληρωτικά με την προπαγάνδα που ασκούν τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν. Ο έλεγχός τους έχει επεκταθεί σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, ίσως το μεγαλύτερο. Υπηρέτες τους, αποτελούν πειθήνια όργανα , μεταφορείς και πλάστες ψευδών γεγονότων ειδήσεων και εν τέλει πραγματικοτήτων, ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ υποτάσσονται με σκοπό να λάβουν ψιχία της εξουσίας και λίγη δύναμη.
Το σημείο της κοινωνικής ζωής που παίρνει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός εν προκειμένω ή ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ παλαιότερα , είναι αυτό που απλά οι βαυκαλίζοντες με τον Καίσαρα γιορτάζουν και μια σειρά από πράξεις επικίνδυνες-παράτυπες ή παράνομες, εξισορροπούνται με την θετική αύρα που λαμβάνει ο υπνωτισμένος φίλαθλος κόσμος από έναν ποδοσφαιρικό τίτλο. Ενίοτε ξεπροβάλει σαν φάντης μπαστούνι και κάποιος επαναστάτης που θέλει να αλλάξει τα πράγματα. Επιθυμεί να τα κάνει καλύτερα. Συνήθως η κατάληξή του είναι κακή.
Όλα τα παραπάνω τα αναφέραμε για να καταδείξουμε το πως εκλαμβάνουμε αυτή την σκοτεινή πλευρά που προσπαθούμε να την πολεμήσουμε αλλά μάλλον δείχνουμε προς τα έξω ότι αγωνιζόμαστε για κάποια Δουλτσινέα ως σύγχρονος Δον Κιχώτης. Δε πειράζει όμως. Υπάρχουν και μέρες που ο το φως νικά το σκοτάδι. Μια από αυτές ελπίζουμε να είναι η ερχόμενη Κυριακή. Η Τούμπα εδώ και τρία χρόνια προσπαθεί να βρει τον εαυτό της, την ταυτότητά της. Ο ΠΑΟΚ πολεμιέται μόλις δείχνει ότι δυναμώνει. Πολεμήθηκε το 18-19 , το ίδιο γίνεται και τώρα. Είναι αλήθεια πως ο σύλλογος με ευθύνη της διοίκησης δεν ενισχύθηκε όπως θα έπρεπε.
Όμως αυτό τούτη την στιγμή περνά σε δεύτερη μοίρα. Πρέπει να νικηθεί ο δυνάστης. Αυτός που παίρνει το ψέμα και το κάνει αλήθεια. Αυτός που μετατρέπει το πέναλτι του Ολιβέιρα σε επιθετικό φάουλ στον πρώτο γύρο και βγάζει προς τα έξω , σε όλη την Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη ότι αδικείται ενώ αδικεί. Αυτός που ελέγχει το σύστημα πίσω από τους θεσμούς. Που ήλεγχε Κλάτενμπεργκ, που τον φοβάται ο Μπένετ και μια πλειάδα διαιτητών. Αυτός που τα έχει βρει με τους βαρίστες. Αυτός πρέπει να πολεμηθεί. Και ο μόνος τρόπος είναι η Τούμπα. Δεν θα είναι ο 12ος παίκτης, θα είναι ο καλύτερος παίκτης. Ο πιο πεινασμένος για τη νίκη, αυτός που θα τα δώσει όλα και θα εξαφανίσει το κατεστημένο στη φλόγα ενός και μόνο πυρσού, ενός και μόνο συνθήματος. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ!