Οι κοινωνιολόγοι, αλλά και πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, μας ενημερώνουν και μας προειδοποιούν ότι η σοβαρότητα της σημερινής κρίσης, είναι εμφανής από το πως ή το πότε θα τελειώσει. Κι αυτό γιατί οι ερευνητές διαβεβαιώνουν πως η μοναδική εγγυημένη έξοδος από την «κοινωνική αποστασιοποίηση» που έχει επιβληθεί, είναι ένα εμβόλιο.
Το οποίο όμως όπως επισημαίνουν, ίσως βγει στη μαζική παραγωγή από το ερχόμενο καλοκαίρι. Κάτι όμως που σημαίνει, ότι σε αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα είναι αναπόφευκτο ότι θα βιώσουμε καταστάσεις σκληρές και για τους περισσότερους πρωτόγνωρες. Η βαθιά ύφεση θεωρείται αναπότρεπτη.
Στη δίνη της θα μπει (έχει ήδη μπει) και το ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα το επαγγελματικό, με το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας να απειλεί όλες ή τις περισσότερες ομάδες από τις πιο μικρές και άσημες μέχρι τις πιο διάσημες και οικονομικά εύρωστες. Η βίαιη ανατροπή των συνθηκών διέκοψε την ομαλή διεξαγωγή όλων των πρωταθλημάτων, αλλά και των συναφών αθλητικών εκδηλώσεων συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο αιφνιδιασμός υπήρξε βάρβαρος και εφιαλτικά αποσταθεροποιητικός. Πάγωσαν όλοι και όλα. Για ένα διάστημα δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση. Σιγή ασυρμάτου από την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Ωστόσο δεν άργησαν κάποια στιγμή να ακουστούν οι πρώτες θαρραλέες φωνές ηρωικών εθελοντών, με έναν αξιοθαύμαστο κυριολεκτικά παρορμητισμό, που επιχείρησαν να στήσουν τα πρώτα οδοφράγματα στην επέλαση της κρίσης. Φωνές αποφασισμένες που δήλωναν ότι δεν πρόκειται να πετάξουν λευκή πετσέτα. Δεν έχει καμία σημασία αν αυτές οι φωνές εκπροσωπούσαν δυνάμεις μικρής ή μεγάλης ισχύος. Εκείνο που μετρούσε μέσα σε αυτό το έρεβος, ήταν ότι υπήρχε κουράγιο και ψυχή σε κάποιους και πάνω από όλα αποφασιστικότητα να αγωνιστούν και να κρατήσουν όρθιο το μετερίζι τους, μέσα και απέναντι στις όποιες αντιξοότητες τους ζώνουν.
Συγκεκριμένες ομάδες και παίκτες αλλά και παράγοντες, σήκωσαν το κεφάλι κι έβαλαν μπροστά τους σχέδια αντιμετώπισης και αντίδρασης. Προχώρησαν με αμοιβαίες υποχωρήσεις και συναινετικές διαδικασίες, σε μια προσπάθεια να αποτελέσουν το πρώτο ελπιδοφόρο βήμα. Μέσα από αυτές τις πρώτες κινήσεις, εκείνο που διαπιστώθηκε αλλά κι επιβεβαιώθηκε είναι πως δεν βοηθάνε κάποιες πρωτοβουλίες - ιδιαίτερα από ομάδες – οι οποίες κινούνται μονοδιάστατα, αγνοώντας τελείως την απέναντι πλευρά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση με τη διοίκηση της Μπαρτσελόνα, η οποία χωρίς να συζητήσει με τους παίκτες να αποφασίζει την μείωση κατά 50% των συμβολαίων. Κάτι βέβαια που δεν έγινε αποδεκτό. Στον αντίποδα έχουμε την αντίστοιχη των παικτών της Ατλέτικο να συμφωνούν με την διοίκηση τους σε ότι αυτή τους πρότεινε (αφού το συζήτησαν μαζί της). Θα έλεγε κανείς από τα πρώτα αυτά σκιρτήματα αντίδρασης και προσαρμογής στα δύσκολα στο χώρο του ποδοσφαίρου, φάνηκε ότι βασικό και κύριο λόγο θα διαδραματίσει η ειλικρινής διάθεση και οι συναινετικές διαδικασίες μεταξύ όλων των εμπλεκομένων. Με αμοιβαίες υποχωρήσεις και θυσίες ακόμη αν χρειαστούν.
ΥΓ: Στις περισσότερες ελληνικές ομάδες είναι αλήθεια ότι επικρατεί μια διστακτικότητα και μια αναμονή με την προοπτική της πιθανής αλλαγής του ζοφερού σκηνικού. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι οι υπεύθυνοι δεν ξεσκονίζουν και δεν ξεφυλλίζουν όλα τα συμβόλαια, ιδιαίτερα τα «υψηλά»… και τα «λήγοντα».