Η θεωρία του μισοάδειου ή του μισογεμάτου ποτηριού χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές ως λογοπαίγνιο. Όμως έχει ουσία. Στην τηλεδιάσκεψη της Super League1 υπήρχαν αρκετοί που έβλεπαν το ποτήρι μισοάδειο. Αδυναμία συνέχισης του πρωταθλήματος, μειώσεις στα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών, φτωχά τηλεοπτικά δικαιώματα και απομάκρυνση των χορηγών. Υπήρχαν και κάποιοι που έβλεπαν το ποτήρι μισογεμάτο.
Η κρίση που γεννάει ευκαιρίες, η δυνατότητα επανεκκίνησης του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι ακαδημίες που θα αναπτυχθούν και ο οικονομικός εξορθολογισμός. Το ποδόσφαιρο είναι σαν τη ζωή. Πάντα στις μεγάλες κρίσεις είτε έχουν σχέση με την υγεία είτε με την οικονομία είτε και με τα δύο μαζί, υπάρχουν δύο διαφορετικές οπτικές.
Θέλετε παραδείγματα;
Το μισοάδειο ποτήρι αποτυπώνεται στη σκέψη ενός διάσημου Αμερικανού συγγραφέα, του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Γράφοντας βιωματικά, διηγήθηκε την ιστορία του πατέρα του όταν ο ίδιος ήταν μόλις 7 ετών. Την εποχή του κραχ του 1929.
Ο πατέρας του Μπουκόφσκι κάθε πρωί ντύνονταν στην τρίχα, έμπαινε στο αυτοκίνητό του, πήγαινε στη δουλειά και γύριζε αργά το απόγευμα στο σπίτι. Επί δύο χρόνια. Μέσα στη μεγάλη κρίση. Ο μικρός Τσαρλς έμαθε πολλά χρόνια αργότερα ότι ο πατέρας του επί 730 μέρες υποκρινόταν ότι πήγαινε στη δουλειά. Για τον απλούστατο λόγο ότι είχε απολυθεί. Και έκρυβε την απόλυση από την οικογένειά του για να κάνει την προσωπική του ψυχοθεραπεία.
Στην πανδημία του κορωνοϊού θα προτιμήσουμε την θεωρία ενός Γάλλου ψυχιάτρου, του Μπορίς Σιρουλνίκ. Στα 82 του σήμερα, θεωρείται ο νονός της ψυχολογικής έννοιας της ανθεκτικότητας. Της ικανότητας δηλαδή να ζούμε, να επιτυγχάνουμε, να αναπτυσσόμαστε παρά τις δυσκολίες.
Ο Σιρουλνίκ υποστηρίζει με πάθος ότι η σημερινή πανδημία θα οδηγήσει στην καλλιέργεια νέων αξιών. «Είμαι αισιόδοξος γιατί βρισκόμαστε στην καταστροφή. Και μετά την καταστροφή θα υιοθετήσουμε αναγκαστικά νέους τρόπους να σκεφτόμαστε την ύπαρξή μας», δηλώνει σε συνέντευξή του στο περιοδικό L’Obs ο διάσημος ψυχίατρος.
Κι αν δεν συμφωνήσετε μαζί του κι αν τον χαρακτηρίσετε αφελή ή και θεωρητικό, σκεφτείτε ένα πράγμα: Ο άνθρωπος αυτός σε ηλικία 7 ετών είδε να οδηγούν τους γονείς του στο Αουσβιτς.