Η κεφαλιά του Φραν Βέλεθ στο 65’ άνοιξε διάπλατα τον δρόμο προς τον τελικό, με τον Αρη να κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση με το διπλό στο Αγρίνιο.
Ο Ισπανός κεντρικός αμυντικός ήταν ο κορυφαίος σε απόδοση ποδοσφαιριστής του γηπέδου. Οχι μόνο γιατί έβαλε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης, αλλά και γιατί με δικές του καθοριστικές παρεμβάσεις έβγαλε τους συμπαίκτες του από το δωμάτιο πανικού που φάνηκε ότι είχαν μπει στο πρώτο 20άλεπτο του αγώνα, όταν ο Παναιτωλικός στρίμωξε τον Αρη στα σχοινιά. Ηταν εξαιρετικός ως στόπερ και πάρα πολύ καλός χαφ στον άξονα (από το 70’ και μετά), που λειτούργησε σαν “σκούπα”. Από κοντά και ο Μανού Γκαρθία ασφαλώς, ο οποίος έκανε εξαιρετικό παιχνίδι. Εκτός από «δημιουργός» του 0-1 ήταν ο πιο απειλητικός παίκτης του Αρη.
Όπου μεταξύ άλλων «έφτιαξε» και την πολύ καλή ευκαιρία του Σαβέριο και φάνηκε σε ακόμη μία συμμετοχή του πόσο πολύ έχει λείψει από την ομάδα η ποιότητα και η ποδοσφαιρική εξυπνάδα του. Ο τρίτος παίκτες που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο χθεσινό αποτέλεσμα είναι ο Κουέστα, ο οποίος είχε δύο εντυπωσιακές -και καθοριστικές – απεκρούσεις στο διάστημα όπου ο Παναιτωλικός πίεσε και βρήκε σπουδαίες ευκαιρίες.
Με εξαίρεση εκείνο το 20άλεπτο του πρώτου ημίχρονου, στο οποίο ο Αρης λειτούργησε σε πανικό, οι Κιτρινόμαυροι διαχειρίστηκαν το παιχνίδι και ανάγκασαν τον αντίπαλο (ειδικά μετά το 0-1) να προσπαθήσει με ανορθόδοξο τρόπο να βρει απάντηση. Άσχετα αν η στατιστική έγραψε ότι οι γηπεδούχοι βρήκαν διπλάσιες τελικές (15-8) από τον Αρη, με εξαίρεση το πρώτο 20άλεπτο, που έπαιξε ρόλο και ο ενθουσιασμός τους και μάλλον δικαιούταν κάποιο γκολ, δεν ήταν τόσο απειλητικοί στη συνέχεια.
Η ουσία είναι ότι ο Αρης πήρε αυτό που ήθελε, ίσως λόγω και της ποιοτικής διαφοράς των δύο ομάδων σε ατομικό επίπεδο. Το χθεσινό αποτέλεσμα είναι το μεγάλο κέρδος προς την επίτευξη του στόχου κι αυτό “κουκουλώνει” κάποια κενά διάστημα και τη μέτρια μέρα που βρέθηκαν πολλά από τα βασικά στελέχη της ομάδας.