Ο Τόμας Τούχελ δεν φοβάται την αλλαγή. Δεν ανησύχησε ούτε μετά την αποχώρηση του ανθρώπου που άλλαξε την ιστορία της Τσέλσι, του Ρομάν Αμπράμοβιτς. Και δεν φοβάται γιατί έχει εμπιστοσύνη στις προπονητικές του ικανότητες και στην τακτική που εφαρμόζει. Ενα τέχνασμα του, δείγμα της ευφυίας του, είναι ότι ξεκινάει παιχνίδια με ένα σύστημα και στη συνέχεια, μετά από ίσως 15 λεπτά, όταν το έχει συνηθίσει ο αντίπαλος, το αλλάζει για να τον αναγκάσει σε λάθος. Με λίγα λόγια δεν του αρέσει η... ρουτίνα. Τέτοια «κόλπα» μπορεί να φανούν πολύ χρήσιμα στην Τσέλσι σε μια περίοδο μεγάλης αναταραχής.
Το τρικ στη
μεσαία γραμμή
Ο Τόμας Τούχελ
στην τελική ευθεία της περασμένης σεζόν
πειραματίστηκε στη μεσαία γραμμή, αρχικά
κόντρα στην Κρίσταλ Πάλας, τροποποιώντας
τη θέση των Καντέ, Ζορζίνιο και Πούλισιτς.
Πιο συγκεκριμένα, οι «μπλε» ξεκινούσαν τον αγώνα με σχηματισμό 4-1-4-1, ο οποίος
μετατρεπόταν σε 4-3-3 στο build-up παιχνίδι.
Η τριάδα του κέντρου (Καντέ, Ζορζίνιο
και Πούλισιτς) είχε, έτσι, μεγαλύτερη
ελευθερία. Για παράδειγμα, ο Πούλισιτς αγωνιζόταν τόσο ως 10, όσο
και ως δεξιός μέσος. Ο Αμερικανός
μεταφερόταν στη δεξιά πλευρά της μεσαίας
γραμμής για ισορροπία
και ήταν το δεκάρι όταν ήθελε να
δημιουργήσει ρήγματα από τον άξονα.
Συνολικά, το
πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτού του
πειράματος στη μεσαία γραμμή ήταν
αναμφίβολα ο Καντέ. Στην αρχή των ματς,
ο Γάλλος ήταν το στήριγμα του Ζορζίνιο,
αλλά καθώς προχωρούσε το παιχνίδι
γινόταν σχεδόν... δεύτερος επιθετικός
με τον Ζίγιεχ. Ο Καντέ απαλλάχθηκε από
τα συνήθη αμυντικά του καθήκοντα, με
τον τον Ζορζίνιο να είναι η «κολόνα»
στο 4-1-4-1, επιστρέφοντας σε παρόμοιο ρόλο
με αυτόν που είχε στην Τσέλσι του
Μαουρίτσιο Σάρι την σεζόν 2018/19.
Ο Ζορζίνιο έπαιζε ως κεντρικός χαφ με λιγότερη ελευθερία να ανέβει. Ο Ιταλός συνήθως μπαίνει στο τελευταίο τρίτο για να μοιράζει πάσες στους μπροστινούς, αλλά ο Tούχελ του έχει δώσει εντολές να είναι πιο αμυντικός και να επικεντρωθεί μόνο στις μακρινές μπαλιές. Αυτή η τακτική προστατεύει τους «μπλε» αμυντικά, καθώς ο Ζορζίνιο βρίσκεται μόνιμα μπροστά από την πίσω γραμμή. Οι συγκεκριμένες πρακτικές στη μεσαία γραμμή ήταν πολύ εμπνευσμένες, βοήθησαν πολύ την Τσέλσι επιθετικά και θα την ακολουθήσουν και την επόμενη αγωνιστική περίοδο.
Ο παράγοντας
Στέρλινγκ
Ο Στέρλινγκ
είναι μεγάλο κεφάλαιο για τη νέα Τσέλσι.
Χρειάστηκαν μερικές σεζόν και η άφιξη
του Πεπ Γκουαρδιόλα για να αρχίσει να
εκπληρώνει τις υψηλές δυνατότητές του
σε τακτικό επίπεδο, αλλά ακόμα και αφού
ήταν ένα αδιαμφισβήτητα σημαντικό
γρανάζι στις διαδοχικές κατακτήσεις
τίτλων, σκοράροντας 35 γκολ πρωταθλήματος,
στους δύο τελευταίους τίτλους της Σίτι,
τον «κατηγορούσαν» ότι η επιτυχία του
ήταν περισσότερο αντανάκλαση της
τακτικής του Γκουαρδιόλα παρά του δικού
του ταλέντου. Πλέον, αφήνοντας πίσω τις
αρνητικές κριτικές, θέλει να εξελιχθεί
σε πρωταγωνιστή στην γραμμή κρούσης
της λονδρέζικης ομάδας.
Η Τσέλσι τον υποδέχεται σε μια ενδιαφέρουσα καμπή της καριέρας του, καθώς υπάρχει μία διακαής επιθυμία του παίκτη να αποδείξει ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια «περιστροφική φιγούρα», με δεδομένο ότι μπαίνει στα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια. Αν και παίζουν σε διαφορετικές θέσεις, είναι δύσκολο να μην εντοπίσεις τους παραλληλισμούς μεταξύ αυτής της μεταγραφής και αυτής που είχε κάνει η Τσέλσι όταν είχε φέρει τον Φάμπρεγας τον Ιούνιο του 2014, στην ίδια ηλικία. Θα είναι, σίγουρα, κομβικός παράγοντας στο παιχνίδι της Τσέλσι και το μόνο που απομένει είναι να προσαρμοστεί γρήγορα στις υψηλές τακτικές απαιτήσεις του Τούχελ.