Όλες οι ελληνικές ομάδες που συμμετείχαν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έχουν ευθύνες. Όμως τη μεγαλύτερη την έχει η ομάδα που ενώ εισέπραττε πακτωλούς εκατομμυρίων από το Τσάμπιονς Λιγκ ξεπουλώντας και τα ασημικά της, δεν φρόντιζε να ανεβάσει την αγωνιστική της ισχύ και το επίπεδο της.
Σαφέστατα για το ότι σήμερα βρισκόμαστε στην ανάγκη να ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού της ευρωπαϊκής εκπροσώπησης και της αντίστοιχης βαθμολογίας, φταίνε αρκετές ελληνικές ομάδες οι οποίες δεν κατάφεραν να υπερασπιστούν τις ευκαιρίες και να περιφρουρήσουν τα αντίστοιχα δικαιώματα τους.
Η παρουσία μερικών εξ αυτών μπορεί να χαρακτηριστεί από απαράδεκτη έως ανεξήγητα ελλιποβαρής και αναντίστοιχη της υποχρέωσης και της σοβαρής αποστολής τους.
Δικαιολογίες μπορεί να υπήρχαν και μερικές από αυτές να έδειχναν προς την ίδια κατεύθυνση. Στη διαφορά δηλαδή δυναμικότητας η οποία όπως ακριβώς την παρουσίαζαν κάθε φορά σαν άλλοθι, αφορούσε και την ανάλογη οικονομική υπεροπλία των Ευρωπαίων. Κάτι που δικαιολογούσε μέχρις ενός σημείου βέβαια και την αντίστοιχη αγωνιστική ανωτερότητα των τελευταίων. Μερικές φορές ορισμένοι επιχειρώντας να δικαιλογήσουν τις αποτυχίες τους, πρόβαλλαν και σαν «επιχείρημα» την απόφαση τους, απαντώντας στο δίλημμα «τι προτιμάτε τους εγχώριους τίτλους ή την ευρωπαϊκή σας πορεία», προτίμησαν το πρώτο.
Η ουσία επί του προκειμένου είναι ότι συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο που βρέθηκε στον ουρανό μετά το ιστορικό έπος του 2004, όχι δεν κράτησε τον οίστρο και την κεκτημένη ταχύτητα του, αλλά καταβαραθρώθηκε στην κυριολεξία.
Οι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι περιορίστηκαν σε κάποιες λίγες περιστασιακές επιτυχίες επί αντιπάλων που είχαν βέβαια κάποιο βαρύ όνομα (οι περισσότερες ήταν και ντεφορμέ αγωνιστικά) και από εκεί και πέρα, πέρα βρέχει. Οι καρπαζιές έπεφταν η μία πίσω από την άλλη, με αποτέλεσμα σήμερα να βλέπουμε τα νύχια μας να ματώνουν ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού της ευρωπαϊκής αξιολόγησης.
Επαναλαμβάνουμε ότι λίγο – πολύ ευθύνες έχουν όλες οι ομάδες. Όμως θα ήταν παράλειψη ίσως και υποκρισία να μην σταθούμε στην περίπτωση εκείνης της ομάδας που έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, αυτής της τραγικής οπισθοδρόμησης. Κι αυτή η ομάδα δεν είναι άλλη από τον φετινό μας πρωταθλητή κι επί μονίμου βάσεως εισπράκτορα εκατοντάδων εκατομμυρίων από τα χρυσοφόρα ταμεία του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι αυτό, γιατί στην περίπτωση του δεν μπορούν να ισχύσουν τα πρόχειρα και φτηνά άλλοθι περί των οικονομικών διαφορών και αδυναμιών απέναντι στους Ευρωπαίους.
Θα πρέπει να σκεφτεί κανείς και να προσθέσει επίσης, τα όσα και τόσα δεκάδες εκατομμύρια εισπράττει από τις συνεχόμενες διαρκείς πωλήσεις των ασημικών του. Το διαρκές πωλητήριο δεν λείπει από τις βιτρίνες του λιμανιού.
Οι εισπράξεις αμύθητων ποσών ως εκ τούτου παρουσιάζουν γυμνούς τους επιτελείς του δαφνοστεφανομένου, απέναντι όχι μόνο στους οπαδούς τους, αλλά και στους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους. Ποτέ οι του λιμανιού δεν φρόντισαν να θεμελιώσουν νοοτροπίες ισχυροποίησης αγωνιστικής, ανάλογες με εκείνες των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ. Τους ήταν αρκετές κάποιες προκρίσεις, οι οποίες μερικές φορές συμπεριελάμβαναν και ονόματα βαριά αλλά πάντοτε σε κακά φεγγάρια ορισμένων ευρωπαϊκών αντιπάλων.
Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα τα αναλάμβανε η προπαγάνδα. Οι μικροί αντίπαλοι παρουσιαζόντουσαν μεγάλοι και οι πάλε ποτέ ισχυροί κι ευρισκόμενοι σε αγωνιστική πτώση, αγωνιστικά «τέρατα». Με αυτό το τροπάρι και με αυτό το βιολί την έβγαζε χρόνια κι εξακολουθεί να την βγάζει και τώρα ο Ολυμπιακός σε ότι έχει σχέση με τη διαδρομή του στην Ευρώπη.
Πάρτε παράδειγμα από τον τελευταίο αποκλεισμό του. Έγινε από μια ομάδα (7η στο πρωτάθλημα της) η οποία και στον πρώτο αγώνα και στον δεύτερο, δεν βλεπόταν στην κυριολεξία. Βαρύ όνομα, αλλά «ψόφια» και έτοιμη να προσφέρει στο πιάτο τον αποκλεισμό της. Αυτή η αγνώριστη και απίστευτα μέτρια Γουλβς τον απέκλεισε και τον υποχρέωσε για μια ακόμη φορά να πάρει το δρόμο της επιστροφής, έχοντας στις αποσκευές του άλλη μια ακόμη ευρωπαϊκή απογοήτευση. Μια από τα ίδια δηλαδή. Ούτε ένα βήμα μπροστά. Χώρια βέβαια και τα άλλα υπόλοιπα ξεφτιλίκια και καρπαζιές του παρελθόντος.
Οι λίγες αναλαμπές έφταναν για να σκεπάσουν τα πάντα. Θυμηθείτε πως ξεσήκωσαν την Ευρώπη γιατί απέκλεισαν την Άρσεναλ στη χειρότερη περίοδο της ιστορίας της. Μια ομάδα που την απέκλεισε ο ΠΑΟΚ όντας στο ζενίθ της (νταμπλούχος Αγγλίας και αήττητη). Στον τίτλο αναφερόμαστε στους γκεμπελίσκους του Πειραιά. Τους απολαύσαμε μετά τον αγώνα, τι έλεγαν και τι έγραφαν.
Ο αθεόφοβος ο Θαναηλάκης απευθυνόμενος προφανώς σε ακροατές του επιπέδου του Τάκη Τσουκαλά έψαχνε με αγωνία να βρει κάποιο πέναλτι σε αστείες στην κυριολεξία περιπτώσεις. Δεν περνούσε τουλάχιστον από το μυαλό του έστω και σαν υποψία τι θα γινόταν αν απέναντι στον Ολυμπιακό χθες δεν ήταν αυτή η άθλια Γουλβς, αλλά καμιά ομάδα της προκοπής; Έτσι πορεύονται μια ζωή.
ΥΓ: Μετά τη χθεσινή γνωμάτευση ο κ. Βαρούχας έλαβε κατεπείγουσα πρόσκληση από τη NASA για να συμμετέχει σε ένα νέο πρόγραμμα αποστολής του διαστήματος μιας ομάδας ποδοσφαιρικής, δεσμευτικά προερχόμενης από την Αθήνα ή τον Πειραιά.
ΥΓ: Μετά τη χθεσινή γνωμάτευση ο κ. Βαρούχας έλαβε κατεπείγουσα πρόσκληση από τη NASA για να συμμετέχει σε ένα νέο πρόγραμμα αποστολής του διαστήματος μιας ομάδας ποδοσφαιρικής, δεσμευτικά προερχόμενης από την Αθήνα ή τον Πειραιά.