Η εξαιρετική εμφάνιση της Εθνικής μας ομάδας και ιδιαίτερα η αγωνιστική της διάθεση, σταθερότητα και συνέπεια που δεν υποχώρησαν σε καμία από τις τέσσερις υποχρεώσεις της, σίγουρα θα προκάλεσε αρκετούς προβληματισμούς σε κάποιους μεγαλοσχήμονες.
Κι αυτό, γιατι διαπίστωσαν τραγικά λάθη στα οποία υπέπεσαν, όντας θύματα ή και από δική τους απόφαση, σε μια διαχρονική και ολότελα λαθεμένη, συγχρόνως και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, με την οποία διαχειρίζονται τα ρόστερ που διαθέτουν.
Είτε αυτή αφορά αγορές, είτε πωλήσεις, είτε αποδεσμεύσεις. Οι τελευταίοι αφελείς λάτρεις του... «ξένου», πιστεύουν και περιμένουν λύσεις από μανατζαρέους και διαμεσολαβητές, οι οποίοι στις λίστες τους έχουν προϊόντα δεύτερης επιλογής, από τη στιγμή που το πρώτο ράφι δεν το πλησιάζουν γιατί κάνει «τζιζ». Παίρνουν λοιπόν ή διώχνουν ανάλογα με το ότι τους πλασάρουν οι νταραβερτζήδες, δίχως να το σκεφτούν, υποπίπτοντας σε θανάσιμα πολλές φορές λάθη.
Αλήθεια πως άραγε να ένιωθαν χθες οι οπαδοί της ΑΕΚ βλέποντας τον Μπακασέτα και τον Γιακουμάκη; Ποιοι ήταν αυτοί που συμβούλεψαν τον Μελισσανίδη να τους ξαποστείλει;
Τα ίδια βέβαια θα σκεφτόντουσαν και οι ΠΑΟΚτσήδες βλέποντας τον Λημνιό, τον κορυφαίο παίκτη της Εθνικής πριν τον τραυματισμό του, που σε ιδανική ηλικία πουλήθηκε, όπως το ίδιο έγινε και με τον Πέλκα και με τα λεφτά των οποίων αγοράστηκαν παίκτες του επιπέδου του Μουργκ και του Τέιλορ.
Απορία μπορεί να υπάρχει επίσης, γιατί τότε οι υπεύθυνοι των μεταγραφών του ΠΑΟΚ δεν ενδιαφέρθηκαν για την περίπτωση του Μαυροπάνου και γύρισαν την πλάτη, δίνοντας την ευκαιρία σε κάποια λαμόγια να ξοδέψουν το χρήμα του Σαββίδη σε παλτά και ημίπαλτα.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι ο Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος βλέποντας την Εθνική του ομάδα σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια, εύκολα καταλήγει σε μια άποψη ότι στο σύνολο της απαρτίζεται από Ελληνόπουλα της ξενιτιάς.
Μερικά από αυτά «διώχθηκαν» (έτσι έμοιαζε ο τρόπος της μεταγραφής τους) και κάποια άλλα ξενιτεύτηκαν έγκαιρα (όπως η περίπτωση του Παυλίδη, του Δουβίκα και του Γιακουμάκη). Επίσης διαπιστώνει στην συγκεκριμένη ομάδα του Πογέτ μία σταθερότητα και μία συνέπεια που δεν υπήρχε. Μηνύματα λοιπόν αισιοδοξίας και ενθάρρυνσης για το αύριο και αντίστοιχα μηνύματα σε κάποιους άμπαλους που δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν το άσπρο από το μαύρο και διαπράττουν γκάφες ολκής.
Βαθιά υπόκλιση στο Μακεδονικό
Τους είχαν ξεγραμμένους. Μη μου πείτε πως πριν αρχίσει το πρωτάθλημα υπήρχαν κάποιοι που θεωρούσαν τους πράσινους φαβορί ή ακόμη και αουτσάιντερ για την άνοδο τους. Η διάψευση ωστόσο υπήρξε μεγαλόπρεπη και εκκωφαντική.
Ο ιστορικός Μακεδονικός πραγματοποιώντας μια εκπληκτική πορεία, πέτυχε το για πολλούς ακατόρθωτο! Και λέμε το για πολλούς ακατόρθωτο γιατί υπήρξε και μια «μικρή παρέα» αδιόρθωτων ρομαντικών, συγχρόνως και τολμηρών, η οποία «πουλώντας τρέλα» είχε από την αρχή στείλει το μήνυμα της, βάζοντας στόχο την κορυφή. Είναι αλήθεια πως αυτή η παρέα πάλεψε σκληρά.
Αντιμετώπισε αντίξοες συνθήκες. Αντεξε όμως και σήμερα δίνει το δικαίωμα σε όσους της συμπαραστάθηκαν και πίστεψαν σε αυτήν, να νιώθουν υπερήφανοι. Δικαίωμα περηφάνιας ο Μακεδονικός δίνει και στην πόλη της Θεσσαλονίκης, γιατί είναι μια ομάδα ιστορική που αναγεννιέται από την τέφρα της. Για εμάς τους παλιούς η άνοδος του Μακεδονικού σημαίνει πολλά, πέρα από τη νοσταλγία και τη συγκίνηση.
Άπαντες λοιπόν οφείλουμε μια βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο αυτής της ομάδας και στον άθλο που πέτυχε. Συγχαρητήρια επίσης στην τολμηρή «παρεούλα» (κόουτς, παίκτες, παράγοντες) και στον αρχηγό της (Παύλο Ανδρώνη), με την επισήμανση ότι είναι χρέος όλων η στήριξη από εδώ και πέρα, των πρασίνων που μεγαλούργησαν.