Για εμάς ο σεβασμός ήταν, είναι και θα είναι τρόπος ζωής! Ακόμη και για αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε, ο σεβασμός μας είναι δεδομένος αλλά… Ο σεβασμός δεν είναι μονόδρομος. Αμφίδρομος είναι. Αλλιώς δεν είναι σεβασμός!
Να προχωρήσουμε όμως, στο παρασύνθημα. Στο… ψητό, κατά πως λέμε. Πώς να σεβαστούμε έναν, ο οποίος γράφει εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι (εκτός από τα παλαιότερα των υποδημάτων του… Δεν πιάνει κι αλλού!) τη συμμόρφωση μας με το πλαίσιο της Πολιτείας για εμβολιασμό; Εμείς σεβόμαστε την δική του μη συμμόρφωση του. Δεν συζητούμε. Αυτός ο ένας όμως, συζητά με τρόπο που δε σέβεται την δική μας συμμόρφωση.
Κι ένας άλλος ένας, μας περνά γενεές δεκατέσσερις επειδή διαφωνεί με τις αναφορές μας σε κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών και σε τακτική μπαμπεσιάς της τουρκιάς. Δικαίωμα του σεβαστό να διαφωνεί. Όχι βέβαια, να μας περνά… πριονοκορδέλα διαφωνώντας. Έτσι;
Φυσικά και δεν υποκρινόμαστε τον Θεμιστοκλή με τον Ευρυβιάδη στο «πάταξον μεν, άκουσον δε». Αρνούμαστε όμως κι απορρίπτουμε μετά βδελυγμίας το πιστεύω κάποιων «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει …ύβρις» ! Θεωρούμε πάντως, πως το μυαλό είναι σαν το νερό. Όταν ταράσσεται καθίσταται θολό. Κι όταν ηρεμεί, διαυγές.
Ψυχραιμία λοιπόν…
Κατά τα άλλα, δεν είμαστε δε επαΐοντες, για να κρίνουμε βαθιά μήτε το ένα γεγονός, μήτε το άλλα αλλά… Την ώρα που ο ντεμέκ Σουλτάνος της τουρκιάς αλωνίζει στα κατεχόμενα, στα ελεύθερα της Κύπρου φύλλο δεν κουνιέται. Αντίθετα την ίδια ώρα – κι εδώ προσέξτε, παρακαλούμε – οι αρνητές του Κορωνοϊού τα σπάνε σε τηλεοπτικό σταθμό της Λευκωσίας. Τυχαίο; Απλά, αναρωτιόμαστε…
Όπως αναρωτιόμαστε πώς η Ελλάδα άνοιξε την πόρτα της Ευρώπης στο Αζερμπαϊτζάν (για τον αγωγό φυσικού αερίου) και αυτό σπεύδει, να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου. Μπαμπεσιάς έργο από τουρκιάς σπορά!
Απορεί δημόσια ο πρόεδρος των Πυροσβεστών Κεντρικής Μακεδονίας: Πως είναι δυνατόν ένα εμβόλιο πειραματικό και καθίσταται υποχρεωτικό; Δικαίωμα του να απορεί αλλά… Με ποια ειδική γνώση εκφράζει αυτή την απορία; Και γιατί δε ρωτά όσους έχουν ειδική γνώση, για να λύσει την απορία του;
Αναφέρονται σε Ελευθερία και Δημοκρατία οι αρνητές του εμβολίου. Δικαίωμα τους. Πώς τις εννοούν όμως, όταν όχι απλά, δεν αποδέχονται τούς νόμους της Πολιτείας (την οποία εκφράζει μια δημοκρατικά - καλώς ή κακώς - εκλεγμένη Κυβέρνηση) αλλά τούς μάχονται σφόδρα; Και θέλουν, να εξομοιώνονται με όσους τούς αποδέχονται! Τελικά, όσοι εμβολιάζονται είναι χαζοί κι όσοι όχι, έξυπνοι; Ή το αντίθετο; Βυθίζεται το σκαρί της σκέψης μας στην τρικυμία εν κρανίω μας…
Και προσέξτε. Δε λέμε εξισώνονται επειδή όλοι σε μια ευνομούμενη χώρα ίσοι είμαστε απέναντι στο νόμο. Λέμε εξομοιώνονται. Υπάρχει σαφής διαφορά!
Κλείνοντας για σήμερα, απορούμε κι εξιστάμεθα: Αυτοί οι οποίοι – και δεν είναι λίγοι - έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτόν τους, σε όποια πλευρά κι εάν ανήκουν, πως τη χωρούν στο μικρό τους μυαλό;
Ως εκ τούτων σκεφτόμαστε κι αναρωτιόμαστε: Για πού το βάλαμε… Πού βαδίζουμε…
ΥΓ : Ευχόμαστε ειλικρινά κι εκ βάθους ψυχής, να λαθεύουμε με τον Αμρ Ουάρντα. Να τον αδικούμε επειδή τον θεωρούμε αμετανόητο αυτόχειρα! Για να δούμε, τι θα (ξανα) δούμε με τον Αιγύπτιο…