Μπορεί να
παίζουν ρόλο και οι μέρες (κατάνυξης
και περισυλλογής στην οποία σε βάζει η
Μεγάλη Εβδομάδα) που διανύουμε, θα
επιτρέψετε, όμως, στον γράφοντα έναν
πιο προσωπικό τόνο στο παρόν κείμενο.
Γεμάτο συναίσθημα και βαθύτερες σκέψεις
από την συγκλονιστική παρουσία του
μικρού Λέανδρου στον αγωνιστικό χώρο
της Τούμπας στο ημίχρονο του πρώτου
ημιτελικού του Κυπέλλου ανάμεσα στον
ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό.
Την ώρα που πάτησε στο χορτάρι και άρχισε την προσπάθειά του να βάλει ένα γκολ, συμπαρασύροντας την Τούμπα σε μία έκρηξη ανθρωπιάς και παιδικότητας, πέρασαν από το μυαλό μου διάφορες εικόνες. Εικόνες ανθρώπων για τους οποίους ο ΠΑΟΚ ήταν ή είναι ξεχωριστός τρόπος ζωής. Θυμήθηκα τον μπάρμπα Νίκο τον Παρούσλογου που είχε κάνει το σπίτι του μουσείο του ΠΑΟΚ στο χωριό Τούμπα του Κιλκίς και όταν μας φιλοξενούσε, μας κερνούσε καφέ σε ασπρόμαυρη κούπα, σερβιρισμένο με δίσκο που είχε το σήμα του ΠΑΟΚ. Τα δεκάδες παιδάκια με προβλήματα που γέμιζαν χαρά όταν δέχονταν ένα δώρο της ΠΑΕ ή μία επίσκεψη των παικτών. Τους οπαδούς που ταξίδευαν απίστευτα χιλιόμετρα για να έρθουν σε ένα ματς ή μία προπόνηση της ομάδας στην Ελλάδα ή σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις. Τον απλό οπαδό που σου χτυπάει την πλάτη για να σου εκφράσει την πίκρα του ή την μεγάλη χαρά του μετά από έναν αγώνα του Δικεφάλου.
Για όλους αυτούς, τους χιλιάδες απλούς ανθρώπους με τα δικά τους καθημερινά προβλήματα, ο ΠΑΟΚ δεν είναι απλά μία ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά η πηγή από την οποία αντλούν δύναμη, έμπνευση, κουράγιο να προχωρήσουν στην ζωή τους και να μην το βάλουν κάτω ποτέ. Όπως έκανε χθες ο Λέανδρος που προσπάθησε ξανά μέχρι να πετύχει ένα γκολ που θα το θυμάται μία ζωή.
Ωστόσο, θα μου επιτρέψετε να πω ότι η χθεσινή παρουσία του Λέανδρου στην Τούμπα έκανε μεγαλύτερο καλό στον ίδιο τον ΠΑΟΚ και τον κόσμο του που βρέθηκε στις κερκίδες ή είδε το ματς από την τηλεόραση, παρά στον ίδιο τον εννιάχρονο πιτσιρικά που βιώνει την καθημερινότητά του με τα μάτια της ψυχής. Εκείνος έχει τον ΠΑΟΚ μεγάλο μέσα στο μυαλό του και την ψυχή του και ξέρει πολύ καλά την σημασία του. Αντίθετα, πολλοί άλλοι μπορεί να την ξεχνάνε και μαζί να χάνουν τον βασικό λόγο για τον οποίο υποστηρίζουν τον ΠΑΟΚ.
Στον Λέανδρο θα πρέπει να είναι ευγνώμονες οι πάντες. Από τους ανθρώπους της ΠΑΕ που μέσα από την αθώα ψυχή ενός παιδιού βρήκαν έναν πολύ απλό και αποτελεσματικό τρόπο να στείλουν τα μηνύματα αφοσίωσης και αγάπης για την ομάδα προς τον κόσμο της, μέχρι την θύρα 4 που φανέρωσε την ψυχή της και έδειξε ότι είναι γεμάτη από ατίθασους, ενδεχομένως αντιδραστικούς οπαδούς, σίγουρα όμως με καρδιά παιδιού που αναγόρευσαν για μερικά λεπτά τον Λέανδρο σε ηγέτη τους.
Τα δάκρυα στα μάτια όλων κύλησαν χωρίς ιδιαίτερο κόπο, η χαρά του μικρού Λέανδρου γέμισε τις ψυχές των θεατών με συναισθήματα που μας προσέφερναν αγαλλίαση και μας θύμισαν πόσο ωραίο είναι να νιώθεις παιδί.
Η πρόκριση του εκτός έδρας γκολ
Ας πάμε, όμως, και στον αγώνα που δεν πρόσφερε τις συγκινήσεις που έχουμε βιώσει σε προηγούμενες αναμετρήσεις ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός. Το αβίαστα πρώτο συμπέρασμα στο οποίο κατέληγε κανείς έχοντας παρακολουθήσει τον αγώνα, είναι πώς η στρατηγική τόσο του Λουτσέσκου, όσο και του Μαρτίνς, ήταν στηριγμένη πάνω στην ιδιαιτερότητα του κανονισμού του εκτός έδρας γκολ που ισχύει ακόμη στο Κύπελλο Ελλάδας. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ δεν ήθελε με τίποτα η ομάδα του να το δεχτεί στην έδρα της, γι’ αυτό και κρατούσε μία ισορροπία στην επιθετικότητα της ομάδας του αποφεύγοντας να πάρει πολύ μεγάλα ρίσκα και ο ομόλογος του, τού Ολυμπιακού, επιχείρησε να το βρει στα πρώτα 20 λεπτά, στηριζόμενος στην ταχύτητα του Γκάρι Ροντρίγκες και τις δεδομένες αδυναμίες του Σίντκλεϊ στο ανασταλτικό παιχνίδι.
Ο 53χρονος τεχνικός του ΠΑΟΚ ομολόγησε ότι δεν έκανε παραπάνω από δύο αλλαγές, για να μην χαθεί η ισορροπία και διακινδυνεύσει η ομάδα του να δεχθεί ένα γκολ που θα μετρούσε… διπλό και ποντάρει στο ότι ο Δικέφαλος θα βρει εκείνος το εκτός έδρας τέρμα στο Καραϊσκάκη. Σαφέστατα ήθελε η ομάδα του να πετύχει και ένα γκολ που θα της έδινε μία καθαρή νίκη με 1-0 ενόψει του δεύτερου ημιτελικού, αλλά από την στιγμή που οι στημένες φάσεις δεν πήγαν καλά, για τους γηπεδούχους ήταν μάλλον δύσκολο να σκοράρουν με άλλον τρόπο (εξαίρεση η ευκαιρία του Αντρίγια που έφερε μία σούπερ απόκρουση από πλευράς Βάτσλικ). Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ένα άλλο συμπέρασμα που προκύπτει από το χθεσινό ματς: ο Ολυμπιακός είχε προετοιμαστεί πολύ καλά για αυτό το παιχνίδι. Προφανώς όχι μόνο τις τελευταίες μέρες, αλλά και την περίοδο που όλος ο ΠΑΟΚ δούλευε για τα ματς με την Μαρσέιγ. Το γεγονός ότι ο Δικέφαλος δεν μπόρεσε να απειλήσει με κόρνερ ή φάουλ, δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τις μέτριες εκτελέσεις του Αντρίγια στα κόρνερ ή το γεγονός ότι ο πρώτος σκόρερ του φέτος, ο Κούρτιτς, έχει πάνω από έναν μήνα να σκοράρει και οι εκτελέσεις φάουλ δεν θυμίζουν τον εκτελεστή που είδαμε μέχρι και τις αρχές Μαρτίου, αλλά και από το «διάβασμα» του Μαρτίνς.
Αλλο στυλ, άλλα δεδομένα
Βέβαια, είναι λογικό να γεννάται η απορία: αν στην Τούμπα δεν μπορεί να σκοράρει ο ΠΑΟΚ και δεν παίρνει ρίσκα γι΄ αυτό, γιατί να είναι προτιμότερο να το κάνει ή να πιστεύει ότι θα το πετύχει στο Καραϊσκάκη; Η απάντηση βρίσκεται στο διαφορετικό στυλ που θα έχει το δεύτερο παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός θα παίξει με πιο ψηλά τις γραμμές του, θα έχει την πίεση του να μην επαναλάβει το 0-0 της Τούμπας και να εκμεταλλευτεί την έδρα του και ο ΠΑΟΚ τους χώρους για να ψάξει με γρήγορες επιθέσεις το γκολ που θα βάλει ακόμη μεγαλύτερη πίεση στους «ερυθρόλευκους». Προφανώς, θα έχει μεγάλη αξία αν ο Βιεϊρίνια προλάβει να είναι έτοιμος και να παίξει, αφού ο ΠΑΟΚ θα διαθέτει έναν οργανωτή από την πίσω ζώνη, ωστόσο, οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του κάπτεν. Στο ρόστερ του Δικεφάλου, όμως, βρίσκονται παίκτες που μπορούν να υπηρετήσουν το στυλ των αντεπιθέσεων και παράλληλα να αμυνθούν σωστά στα μετόπισθεν. Φυσικά, μπορεί οι ευκαιρίες να βγούνε, αλλά ο ΠΑΟΚ, θα έχει και πάλι ανάγκη κάποιος να κάνει το γκολ (δεν έχει βάλει μετά το τέρμα του τραυματία Ελ Καντουρί στο Βελοντρόμ), την ώρα που ο βασικός φορ του (Ακπομ) και οι μεσοεπιθετικοί του (κυρίως ο Αντρίγια και ο Μπίσεσβαρ), δεν έχουν συχνή επαφή με τα δίχτυα φέτος.
Υ.Γ. Σε ένα παιχνίδι με τόσο ωραίες εικόνες όπως αυτές που έδωσε ο μικρός Λέανδρος, πόσο άσχημο είναι να βλέπει κανείς διεθνείς παίκτες όπως ο Μπουχαλάκης να κάνουν χειρονομίες σαν κι αυτή που έπιασε ο φωτογραφικός φακός και η Τούμπα που αποδοκίμασε έντονα. Προφανώς, είναι δουλειά του αθλητικού δικαστή να απονείμει δικαιοσύνη...