Το να πατάς το χορτάρι στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» φορώντας τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης είναι πραγματικά κάτι που το πετυχαίνουν λίγοι. Ο Φεντερίκο Βαλβέρδε ανήκει στη φρουρά της μεσαίας γραμμής της «Βασίλισσας» και έχει την τύχη να έχει αγωνίζεται δίπλα σε Κασεμίρο και Τόνι Κρόος.
Είναι ένας από τους πιο ισχυρούς παίκτες στον άξονα. Διψά για διάκριση και στόχος του είναι να βοηθήσει την ομάδα να κερδίσει. Είναι χαρά για κάθε προπονητή να τον βλέπει να αγωνίζεται. Ο τρόπος που κινεί το σώμα του, οι τοποθετήσεις του, ο ρυθμός και οι εξαιρετικές αμυντικές του ικανότητες, το πώς ελέγξει την μπάλα και οι ακριβείς μακρινές μπαλιές τον καθιστούν ένα από τα πιο ελπιδοφόρα ταλέντα.
Είναι ένα εξαιρετικό παιδί. Ντροπαλό και πολύ ταπεινό. Τον συμπαθούν όλοι και το παρατσούκλι που του έχουν κολλήσει δεν συνάδει με την εικόνα του στο γήπεδο. Το μικρό «πουλάκι» όπως τον φωνάζουν λόγω της σωματοδομής του φροντίζει να μεταμορφώνεται σε κάθε προπόνηση, σε κάθε παιχνίδι κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του προπονητή και των συμπαικτών του.
Τα πρώτα βήματα
Προερχόμενος από την Ουρουγουάη, ο 23χρονος άσος έχει ήδη δείξει τα πρώτα δείγματα που είναι και άκρως ενθαρρυντικά. Ως παιδί ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο. Φαινόταν σε κάθε του κίνηση. Προτιμούσε να κλωτσά μια μπάλα παρά να παίζει με τα άλλα παιχνίδια. Μόλις στα δύο του χρόνια ο πατέρας του τού έβαλε ένα μικρό τέρμα στο σαλόνι και ένα χρόνο μετά τον έγραψε σε ακαδημία για μωρά. Εκεί τα παιδιά πρέπει να διασκεδάζουν αλλά ο «Φέντε» στο πρώτο του παιχνίδι σκόραρε και πανηγύρισε σαν τρελός κατεβάζοντας το παντελόνι του και βγάζοντας την πάνα που φορούσε.
Όταν συμπλήρωσε το 10ο έτος έκανε το πρώτο βήμα. Η Πενιαρόλ τον κάλεσε για να δοκιμασθεί και αφού εντυπωσίασε τους πάντες έγινε μέλος της ομάδας. Οι άνθρωποι του συλλόγου παραδέχονται ότι έκανε «μαγικά» πράγματα για το νεαρό της ηλικίας του αλλά εκείνο που τους εντυπωσίασε περισσότερο ήταν το πόσο ντροπαλός ήταν. «Ήταν από τα ταλέντα που δεν μπορείς να ξεχάσεις αλλά του έβγαζες τις λέξεις με το τσιγκέλι» όπως σημείωσε σε συνέντευξη του ο Νέστορ Γκονσάλβες που τον ανακάλυψε.
Στην Πενιαρόλ είχε την τύχη να βρεθεί δίπλα σε ένα παίκτη που ο πατέρας του λάτρευε και που ήταν αφίσα στο δωμάτιο του. Ο Ντιέγκο Φορλάν ήταν δάσκαλος για εκείνον και τον κουβαλούσε μαζί του στις προπονήσεις. Η μητέρα ως αντάλλαγμα για αυτό έπλεκε μάλλινες κάλτσες για το γιο του.
Το «ναι» στη Ρεάλ Μαδρίτης
Σε ένα τουρνουά Κ17 ο Καλαφάτ τον ανακάλυψε και εισηγήθηκε την απόκτηση του. Το ιατρικό επιτελείο της Ρεάλ Μαδρίτης είχε αντίθετη γνώμη αφού τον θεωρούσε «υποσιτισμένο». Ήταν αρκετά αδύνατος και πίστευαν ότι το σώμα του δεν μπορεί να αντέξει. Ο Καλαφάτ επέμενε και το 2015 οι άνθρωπο των Μαδριλένων απέσπασαν τη θετική του απάντηση έναντι του ποσού των πέντε εκατομμυρίων ευρώ. Οι γονείς του ταξίδεψαν μαζί του αλλά γρήγορα έφυγαν αφού ο «Φέντε» ήταν αρκετά ώριμος για να τα καταφέρει.
Έμεινε ένα χρόνο στη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης και έπειτα με τη σύμφωνη γνώμη του Σαντιάγκο Σολάρι πήγε δανεικός σε κλαμπ της πρώτης κατηγορίας ώστε να πάρει παιχνίδια και αποκτήσει εμπειρίες. Η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια ήταν ο επόμενος σταθμός. Το ταξίδι, όμως, σταμάτησε απότομα αφού ο σύλλογος υποβιβάστηκε και επέστρεψε.
Οι άνθρωποι της «Βασίλισσας» είχαν εντυπωσιαστεί με την πορεία του και φρόντισαν να τον δυναμώσουν σωματικά και πνευματικά. Πήρε τα πρώτα του παιχνίδια υπό τις οδηγίες του Σολάρι αλλά η κακή εκκίνηση της ομάδας, οι ανακατατάξεις και η απουσία δελεαστικής πρότασης για εκείνον τον άφησαν στα χέρια του Ζινεντίν Ζιντάν. Αυτή ήταν και η ευκαιρία του.
Ο μικρός «Φέντε» μια μέρα «τόλμησε» να κάνει ποδιά στον προπονητή του. Αποθεώθηκε από τους συμπαίκτες του και με την αγωνιστική του παρουσία μετέπειτα κέρδισε την εμπιστοσύνη του Γάλλου και μια θέση στην αρχική ενδεκάδα.
Και εάν αναρωτιέστε τι κάνει ένας μικρός δίπλα στα θηρία της Ρεάλ, ο Κασεμίρο μπορεί να σας δώσει την απάντηση: «Είχα πει ότι ο Φέντε θα γίνει ένα από τα καλύτερα οχτάρια μέσα στην επόμενη διετία. Έκανα λάθος. Ανεβαίνει πολύ γρήγορα, κάνει φανταστική σεζόν, είναι ένας από τους σημαντικότερους παίκτες μας, βελτιώνεται συνεχώς και ανεβαίνει τα σκαλοπάτια πολύ γρήγορα. Αυτό που μου αρέσει όμως περισσότερο είναι ότι ένα ήσυχο άτομο που ξέρει να ακούει. Μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις στα χαφ, αλλά για μένα είναι οχτάρι, ώστε να μπορεί να παίζει box-to-box. Είναι τιμή μου να παίζω μαζί του».
Σε αντίθεση με τους άλλους μέσους των Μαδριλένων, ο Βαλβέρδε έχει ακόμη δρόμο μπροστά του και πολλά πράγματα να μάθει ακόμη. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι μπορεί να γίνει ο επόμενος ηγέτης της μεσαίας γραμμής της Ρεάλ.