Ο Παναγιώτης Φασούλας μιλάει στο Eurohoops και θυμάται την κατάκτηση της Ευρωλίγκας του 1997 και τον Ολυμπιακό, τα... μπουζούκια αλλά και τους λόγους που θεωρεί τους «ερυθρόλευκους» την κορυφαία ομάδα της Ελλάδας.
«Θυμάμαι το πρωτοφανές άγχος που είχαμε πάντα στα φάιναλ φορ. Ηταν καλό για μας που δεν είχαμε τον Παναθηναϊκό σε εκείνο το φάιναλ φορ, ίσως αυτό έκανε τη διαφορά. Είναι σπουδαίο να νικάς την Μπαρτσελόνα. Πάντα σκεφτόμασταν για το καλοκαίρι όχι πού θα κάνουμε διακοπές, αλλά αν θα κρυβόμαστε ή όχι.
Ενας αθλητής επιδιώκει πέρα από την προσωπική επιτυχία, να δοξαστεί και να δοξάσει τη φανέλα. Αφήσαμε ένα legacy πίσω μας. Ισχύει ότι εκείνη τη χρονιά τραγουδάγαμε στα αποδυτήρια το «ένα μπ.. είμαστε». Ακουγόταν από αντιπάλους εκείνη τη χρονιά για εμάς, γιατί δεν πηγαίναμε καλά στην αρχή. Μετά το λέγαμε εμείς»...
Για τη σχέση των παικτών μεταξύ τους, τότε:
«Στα μπουζούκια και στα κλαμπ πηγαίναμε μετά από ήττες και όχι μετά από νίκες. Στις ήττες φαίνονται οι άντρες. Πριν από το Ευρωπαϊκό στη Ρώμη κάναμε μπάνιο στη θάλασσα, παίζαμε πόλο, κάναμε τζετ σκι. Ετσι σφυρηλατήθηκε η σχέση των παικτών. Ο Ρίβερς θύμιζε πολύ στη συμπεριφορά τον Νίκο Γκάλη, στη λογική ότι δε μιλούσε πολύ, συμμετείχε στα πανηγύρια, αλλά ήταν πολύ ήρεμος και μετέδιδε ψυχραιμία και εξαιρετικός παίκτης. Ηταν μαζί με τον Τάρπλεϊ τους κορυφαίους ξένους που πέρασαν από την Ελλάδα».
Για την αγάπη του για τον Ολυμπιακό:
«Ο Ολυμπιακός είναι η κορυφαία ομάδα στην Ελλάδα, για τον τρόπο που αγαπιέται στην κάθε άκρη της χώρας. Η τρέλα για τον Ολυμπιακό και η ανιδιοτελής αγάπη. Πρέπει να φάνε πολλές σφαλιάρες οι οπαδοί του Ολυμπιακού για να αντιδράσουν. Καταλαβαίνουν ότι δεν είνναι καλύτεροι από οαυτούς που παίζουν μέσα. Σε άλλες ομάδες αυτοί που βαράνε το ταμπούρλο νομίζουν ότι θα ήταν καλύτεροι.
Δεν το βλέπεις αυτό στον Ολυμπιακό. Ίσως και το όνομα που δεν παραπέμπει σε τοπικιστικά χαρακτηριστικά».