Ποιος θα περίμενε ότι μετά το πρώτο γκολ του Σβιντέρσκι και τη γενικότερη αναιμική παρουσία του Ατρομήτου στο πρώτο μέρος ότι οι φίλοι του ΠΑΟΚ θα ζούσαν μια ποδοσφαιρική τραγωδία όπως η σημερινή στο Περιστέρι;
Ακόμη και μετά το γκολ του Ουάρντα. Ποιος περίμενε μια τέτοια διαχείριση, τόσο τραγικά λάθη και μια τόσο απρόσμενη ήττα, απέναντι σε μια ομάδα που σε προηγούμενα παιχνίδια, με πολύ πιο εύκολους αντιπάλους, έμοιαζε ανήμπορη να σκοράρει; Ολα μπορεί να τα δεις στο ποδόσφαιρο. Όλα μπορεί να τα δεις στο φετινό ΠΑΟΚ.
Το εύκολο αυτή τη στιγμή είναι να σιχτιρίσεις, να αποδώσεις ευθύνες. Ο καθένας θα δώσει τη δική του εξήγηση και ερμηνεία, ανάλογα με το σκεπτικό του ή τις συμπάθειές του. Αλλοι θα αναπολήσουν τον Φερέιρα (ξεχνώντας τι... τραβούσαν και στα περσινά παιχνίδια), άλλοι θα πάνε πιο μακριά, στην εποχή Λουτσέσκου. Λογικό. Αλλωστε είναι ξεκάθαρο πλέον ότι αυτό που έγινε μετά την αποχώρηση του Ρουμάνου επέφερε μεγάλο πλήγμα στο αγωνιστικό του Δικεφάλου. Εχει όμως νόημα η παρελθοντολογία;
Το τώρα είναι που έχει σημασία. Πολλές οι απόψεις που βλέπεις στα social media. Κριτική στον Πάμπλο Γκαρσία για τις επιλογές (κυρίως όμως για το κοουτσάρισμα), αλλά και για τη μεσοαμυντική λειτουργία, κριτική στους παίκτες για τα ατομικά τους λάθη, κριτική στο Ρέμπε και τη διοίκηση για το μεταγραφικό σχεδιασμό, κριτική ακόμη και στον μεγαλομέτοχο για το ότι επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά.
Δεκτές όλες οι απόψεις, ειδικά όταν συνοδεύονται από επιχειρήματα. Παντού μπορεί να υπάρχει ένα «δίκιο». Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί να φταίει μόνο ένας και στο τέλος το μερίδιο καταλήγει στα υψηλά κλιμάκια, όμως κάπου εκεί σταματάει και η κουβέντα, διότι τα εκατομμύρια που έχουν μπει τόσα χρόνια στην ομάδα δε θα μπορούσαν να δοθούν από κανέναν άλλον και οι χαρές που βιώθηκαν δεν γίνεται να ξεχαστούν εν μια νυκτί.
Και τις επιλογές πάντως που έγιναν, δεν μπορείς να τις χαρακτηρίσεις αρχικά λαθεμένες. Είχαν ένα σκεπτικό. Αποκτήθηκε αρχικά ένας προπονητής που εθεωρείτο το next big thing στο πορτογαλικό ποδόσφαιρο. Τα αποτελέσματα δεν τον δικαίωσαν. Η υπομονή αρκετή. Στη συνέχεια υπό το βάρος και του FFP, δόθηκαν τα κλειδιά στον άνθρωπο που είχε την ευθύνη των πολλών επιτυχιών της Κ-19 και που αποτελεί μία από τις μεγάλες φυσιογνωμίες του ΠΑΟΚ την τελευταία 15ετία. Πού το παράλογο;
Το νόημα λοιπόν βρίσκεται στο τι ακριβώς φταίει και πώς μπορεί να διορθωθεί. Η τελευταία σημαντική στρατηγική επιλογή του χτισίματος του «νέου ΠΑΟΚ» από τον Πάμπλο Γκαρσία, προφανώς και δεν μπορεί να κριθεί τόσο γρήγορα. Αν ήταν βιαστική ή όχι, είναι άλλο θέμα. Αλλά από τη στιγμή που έγινε, θα κριθεί δίκαια όταν του δοθούν όλα ακριβώς τα εφόδια που θα ζητήσει τόσο σε επίπεδο αγωνιστικό, όσο και σε επίπεδο συνεργατών.
Για τα λάθη, είπαμε. Ευκολα να τα βρεις. Δε χρειάζεται να είσαι ποδοσφαιρική διάνοια. Οι λύσεις είναι πιο δύσκολες. Και πλέον οι ιθύνοντες ΠΑΟΚ πρέπει να λειτουργήσουν με την πλάτη στον τοίχο και να τις βρουν. Τέτοιες στιγμές έρχεσαι αντιμέτωπος με... τον εαυτό σου και τις βρίσκεις. Το φετινό πρωτάθλημα «πέταξε» στο Περιστέρι,όμως η χρονιά δεν τελείωσε. Και δε μιλάμε για τη δεύτερη ή τρίτη θέση. Αλλά να δείξει ο ΠΑΟΚ όι η δουλειά που γίνεται φέτος μπορεί να τον οδηγήσει ξανά στην κορυφή του χρόνου.
Όπως έκανε, δηλαδή, ο Ολυμπιακός στα δύσκολα χρόνια της δικής του αποτυχίας και εσωστρέφειας. Στήριξε ένα αγωνιστικό πλάνο που τώρα του βγαίνει. Πρέπει να το κάνει και ο ΠΑΟΚ, με τον σωστό τρόπο, με καθαρό μυαλό, χωρίς δηλώσεις εν βρασμώ, χωρίς πισωγυρίσματα και λαϊκισμό. «Στηρίζω αυτούς τους ανθρώπους, αλλάζω αυτούς τους παίκτες, περιμένω αυτά τα αποτέλεσματα». Απλά και τίμια. Αν στο πλάνο αυτό πρέπει να είναι άλλος προπονητής, ας αποφασιστεί τώρα.