Αν και το «θέμα» που προέκυψε από τις επιλογές του ιδιόρρυθμου Εγγλέζου αρχιδιαιτητή σε ότι αφορά τους ξένους διαιτητές που αποφάσισε για τα ντέρμπι των πλέι οφ, εξαντλήθηκε επικοινωνιακά με τις σκληρές αντιδράσεις των σοβαρών (υπάρχουν ακόμη) εκπροσώπων της ενημέρωσης, θεωρώ ότι έμεινε και λίγος χώρος για να τοποθετηθούμε κι εμείς με τις δικές μας απόψεις.
Οι οποίες συμπληρώνουν τις ήδη υπάρχουσες, προσθέτοντας και εκείνες που αφορούν τις περίεργες και ύποπτες κινήσεις του βοηθού του και υπεύθυνου για τους ορισμούς των Ελλήνων διαιτητών, εποπτών και VARιστών.
Αναφερόμαστε όπως αντιλαμβάνεστε στον περιβόητο Τριτσώνη, γνωστό από τον ιστορικό τελικό κυπέλλου «της ντροπής και της αλητείας», διακεκριμένου στελέχους της ελληνικής διαιτησίας και αποφοιτήσαντος με άριστα από τη μεγάλη σχολή της παράγκας. Ο οποίος προς δόξα και τιμή των «εξυγιαντών» στους οποίους έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία ο Ιβάν να ξεβρωμίσουν τον χώρο, έμεινε ανέγγιχτος στο πλέον καθοριστικό θεσμικό όργανο του ελληνικού ποδοσφαίρου: στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας. Στη διάρκεια της παραμονής του αποδείχθηκε αμετανόητος τοποτηρητής και υποστηρικτής των συμφερόντων του λιμανιού.
Ο Τριτσώνης λοιπόν δράττοντας την ευκαιρία που του δίνεται με τον εκάστοτε αρχιδιαιτητή να ασχολείται μόνο με τις μετακλήσεις των ξένων, ανέλαβε αποκλειστικά την «διαχείριση» όλου του έμψυχου υλικού των Ελλήνων. Δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στο παρελθόν για να βρούμε και να υπενθυμίσουμε σε πόσους αγώνες με Έλληνες διαιτητές ευνοήθηκε σκανδαλωδώς ο θρύλος. Ο οποίος αναντίρρητα ήταν βέβαια η καλύτερη ομάδα λόγω ανυπαρξίας σοβαρού ανταγωνισμού και πήρε δίκαια (αυτή τη φορά) το πρωτάθλημα. Ο Τριτσώνης δούλευε και δουλεύει επιστημονικά. Στόχος του αμετακίνητος να διασφαλίζει τα συμφέροντα των πανίσχυρων παραγόντων που τον διατηρούν ακλώνητο στη θέση του. Κι αυτό το κάνει με χίλιους δύο τρόπους μοιράζοντας με δεξιοτεχνία την τράπουλα που έχει στα χέρια του. Δεν διστάζει να προβεί και σε προκλητικές επιλογές εάν το απαιτούν οι δύσκολες περιστάσεις.
Έχει λόγο για όλους και για όλα σε ότι αφορούν τους ορισμούς των Ελλήνων. Είναι εύκολο για όσους ζουν τον χώρο και γνωρίζουν το τι συμβαίνει σε αυτόν να εντοπίζουν άμεσα σε τι αποσκοπούν οι καλοσχεδιασμένοι ορισμοί του Τριτσώνη. Σπανίως αποτυγχάνει και όταν γίνεται αυτό έχει τον τρόπο και να το ξεπερνάει. Όπως έγινε με το κακούργημα στο παιχνίδι Ατρόμητος – Ολυμπιακός με τον Τσαγκαράκη στην σέντρα και το Πειραιωτάκι τον Παπαπέτρου στο VAR. Το έγκλημα ήταν ειδεχθές, δεν μπορούσε να σκεπαστεί με τίποτα. Η τιμωρία αναμενόμενη. Το πανελλήνιο πίστεψε ότι αυτοί οι διαιτητές δεν θα μπορούσαν να επανέλθουν με σφυρίχτρα. Πολλοί βιάστηκαν (ανάμεσα τους κι εμείς) να χαρακτηρίσουν ότι μπήκαν δια παντός στην κατάψυξη.
Δυστυχώς όλοι πέσαμε έξω γιατί δεν χρειάστηκε ούτε καν η στοιχειώδης απόψυξη για να επανέλθουν στην ενεργό δράση οι δύο που «δολοφόνησαν» εκείνη την ημέρα το ποδόσφαιρο. Πρώτος εμφανίστηκε δειλά και διακριτικά στο προσκήνιο ο Παπαπέτρου (να ναι καλά το παλικάρι και συγχαρητήρια για τις πλάτες που έχει) με αλεπάλληλους ορισμούς, σαν πρώτος, σαν τέταρτος και σαν VARίστας. Στη συνέχεια αν το πληροφορηθήκατε εμφανίστηκε και πάλι στους ορισμούς και ο κύριος Τσαγκαράκης. Δεν ξέρω αν και με την ίδια ταχύτητα στην περίπτωση του, επιχειρηθεί η κάλυψη των χαμένων αξιόλογων μεροκάματων. Πέρα λοιπόν από τους φόβους και τις υποψίες που προκύπτουν από τις απίστευτες επιλογές των απείρων Σκοπιανών και των εξαφανισμένων συνταξιούχων του αρχιδιαιτητή, υπάρχει και μια ιδιαίτερη «παρουσία» του Τριτσώνη σε αυτή την αγωνιστική. Η οποία δεν είναι άλλη από τον τρόπο με τον οποίο πλασάρισε στο διαιτητικό τιμ της Τούμπας σε ρόλο VARίστα τον Διαμαντόπουλο, γνωστό ταγμένο ρέφερι στο ερυθρόλευκο μπλοκ.
Είναι η τρίτη φορά που ο Τριτσώνης προσπαθεί να έχει λόγο σε αναμέτρηση Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ και αντίστοιχα. Δεν έχει ξεχαστεί ακόμη η περίπτωση του Παπαπέτρου στον αλήστου μνήμης αγώνα με ξένο διαιτητή ως τέταρτο το Πειραιωτάκι. Κανείς δεν έχει ξεχάσει ποιος ήταν ο ρόλος του και τι διέπραξε. Όπου μπορεί και όπως μπορεί προσπαθεί να διασφαλίσει την ομάδα η οποία τον διατηρεί σε αυτή την θέση. Θα μου πείτε σε αυτόν τον αγώνα κι ενώ τα αφεντικά του έχουν εξασφσαλίσει τον τίτλο γιατί και σε τι μπορεί να βοηθήσει στο VAR ένας ελεγχόμενος διαιτητής; Στο γιατί δεν χρειάζεται καμία απάντηση για τον απλούστατο λόγο ότι το μίσος αυτής της ομάδας για τον ΠΑΟΚ είναι ακραίο, αβυσσαλέο και οδηγεί σε παρακρούσεις και σε παραληρήματα. Όσο για το τι μπορεί ένας VARίστας να διασφαλίσει είναι εύκολο να το διαπιστώσει κανείς από τις μέχρι τώρα εμπειρίες που υπάρχουν. Αυτά τα ολίγα για επίλογο στα ακροβατικά χωρίς δίχτυ ασφαλείας του «διδύμου» Κλάτενμπεργκ – Τριτσώνη.
ΥΓ1: Απίστευτο κι όμως αληθινό. Η «Θύρα 7» του Φαλήρου που ανέλαβε την ευθύνη του τραυματισμού του αστυνομικού, με ανακοίνωση της καταγγέλλει τους αστυνομικούς (υπήρχε και δεύτερο θύμα αστυνομικός το οποίο έκρυβαν όλοι ως τώρα), αποκαλώντας τους «εντεταλμένους». Ως εκ τούτου θεωρεί δικαιολογημένη την αντίδραση των κάφρων. Η ανακοίνωση αφιερώνεται στον Υφυπουργό Αθλητισμού, στους αθλητικούς εισαγγελείς και στον αστυνομικό διευθυντή Πειραιά. Αυτός βέβαια δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή πως αισθάνεται. Θεωρεί τον εαυτό του εντεταλμένο ή μετανιωμένο για τις συγκαλύψεις που παρείχε;
ΥΓ2: Το είχαμε προαναγγείλει και δεν πέσαμε έξω. Με διαδικασίες φαστ – τρακ κινήθηκαν οι διωκτικές και δικαστικές Αρχές για να κουστουμάρουν τον Ολυμπιακό με ποινή η οποία από μόνη της αυτοακυρώνεται. Για γέλια και για κλάματα η υπόθεση. Ο χρόνος είναι δύο αγωνιστικές και η τιμωρία δεν υπάρχει λόγω «κεκλεισμένων των θυρών» που διεξάγονται οι αγώνες. Μια βιασύνη που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ για να προλάβουν να την κλείσουν χωρίς να έχει η ομάδα της εύνοιας την παραμικρή συνέπεια. Όσο τώρα για τις δίκες που εκκρεμούν χρόνια ολόκληρα και για τις υποθέσεις εμπρησμών και λιντσαρισμάτων που διαιωνίζονται σε βάθος χρόνου, κανένας δεν νοιάζεται. Οι ιθαγενείς βολεύονται με χάντρες και καθρεφτάκια.