Τελικά είναι δύσκολο κάποιος να κρύψει το αληθινό του πρόσωπο. Γιατί αργά ή γρήγορα η μάσκα της υποκρισίας αποδεικνύεται εύθραυστη, “σπάζει” και φανερώνει τις πραγματικές προθέσεις αυτών που προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία του ποδοσφαίρου ότι μάχονται για ένα ποδόσφαιρο στο οποίο θα κυριαρχεί η δικαιοσύνη.
Που καταγγέλλουν κατά καιρούς τις συνθήκες που επικρατούν στα ελληνικά ποδοσφαιρικά γήπεδα και επιχειρούν να πείσουν την αθλητική κοινωνία ότι είναι υπερασπιστές του 50-50. Ενα σφύριγμα είναι αρκετό ώστε οι… εξυγιαντές να αποδείξουν ότι ασπάζονται το δόγμα της ιστορικής “παράγκας” του ποδοσφαίρου. Ακόμη κι όταν το… σφύριγμα είναι από ξένο διαιτητή, ο οποίος δεν εξυπηρετεί εγχώρια συμφέροντα της ποδοσφαιρικής διαπλοκής. Οπως ο χθεσινός του αγώνα ΑΕΚ-Αρης, Πορτογάλος Αρτούρ Σοάρες Ντίας.
Ο Αρης μπήκε στο ΟΑΚΑ με στόχο να πάρει αποτέλεσμα που θα του δίνει ελπίδες πρόκρισης στον τελικό του Κυπέλλου. Παρά τη μεγάλη σημασία του αγώνα η ομάδα του Ενινγκ άργησε να προσαρμοστεί στις συνθήκες του. Απέναντι στην ΑΕΚ που έδειξε από νωρίς αποφασισμένη να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερα γκολ, η παρέα του Γκάμα έδειχνε στο πρώτο ημίχρονο να έχει πάθει vertigo.
Τα χαφ στον άξονα (Ματίγια και Σάσα) δεν είχαν τρεξίματα με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να έχει μεγάλα ποσοστά κατοχής και να δημιουργεί τη μία ευκαιρία μετά την άλλη. Είχε δοκάρι στο δεύτερο λεπτό και προηγήθηκε στο όγδοο! Συνθήκες ιδανικές για να πετύχει τον στόχο της. Στο ποδόσφαιρο όμως δεν υπάρχουν στάνταρ. Ο Αρης σε μία φάση που δε μύριζε γκολ, κέρδισε πέναλτι και ισοφάρισε στο 11΄.
Αυτό το πέναλτι αποτέλεσε αιτία πολέμου για τους ανθρώπους της ΑΕΚ οι οποίοι στο ημίχρονο στα αποδυτήρια έκαναν σκηνικά τα οποία τρόμαξαν τον διαιτητή κι έτσι βγήκε στο γήπεδο με 30 λεπτά καθυστέρηση!
Επιστρέφουμε στον αγώνα. Ο Αρης μετά την ισοφάριση προσπάθησε να πάρει κατοχή χωρίς όμως να το καταφέρει γιατί δεν μπόρεσε να πιέσει ψηλά. Η ΑΕΚ κυριαρχούσε μέσα στο γήπεδο. Οι γηποεδούχοι εύρισκαν πολλούς χώρους από τα άκρα, καθώς Κόρχουτ και Ροζ δεν είχαν ρυθμό στο α΄ημίχρονο.
Μπακάκαης και Λόπες ανέβαιναν ψηλά και βοηθούσαν Λιβάϊα και Βέρντε οι οποίοι χωρίς αντίσταση γίνονταν αφετηρία επικίνδυνων φάσεων. Κι όταν η μπάλα έφθανε μέσα στην περιοχή του Αρη μόνο ο Δεληζήσης έδινε μάχες. Ο Βέλεθ στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο ήταν απών από τις περισσότερες φάσεις. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ολοι παίκτες του Αρη έπεφταν σε δεύτερο χρόνο πάνω στην μπάλα. Η ΑΕΚ δημιούργησε ευκαιρίες, είχε κατοχή, αλλά δεν πέτυχε δεύτερο γκολ μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου.
Η πίεση που άσκησαν οι γηπεδούχοι στους διαιτητές στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, προφανώς επηρέασαν τον Πορτογάλο. Αλλος λόγος για την αποβολή του Ματίγια στο 50΄ δεν υπήρχε. Ο μέσος του Αρη σ’ ένα μαρκάρισμα που ήταν παράβαση για κίτρινη κάρτα, “είδε”, μετά από πολλά λεπτά, την κόκκινη κι έτσι άλλαξαν οι αριθμητικοί συσχετισμοί. Η ΑΕΚ κατάφερε να προηγηθεί οκτώ λεπτά αργότερα, αλλά η ομάδα του Ενινγκ είχε πλέον βρει, παρότι έπαιζε με παίκτη λιγότερο, τα πατήματα της κι έτσι δεν έδωσε το δικαίωμα στην αντίπαλο να δημιουργήσει πέραν 2-3 ευκαιριών για γκολ.
Ο προπονητής του Αρη, ίσως θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα την αποβολή του Ματίγια, από το να βγάλει τον Φετφατζίδη και να βάλει στη θέση του τον Μπα ή τον Λάρσον και να βάλει τον Σόουζα. Η ΑΕΚ στην προσπάθεια της να πετύχει ένα τρίτο γκολ άφηνε ανοικτούς χώρους τους οποίους θα μπορούσαν να τους εκμεταλλευτούν οι δύο παίκτες που κάθισαν στον πάγκο.